خوش آمدید

من مسخرهٔ تو نیسستم ای فاجر

تا مسخرگی نمایمت بس نادر

ویران کنمت چنانکه باید کردن

عاجز شود از عمارتت هر عامر

می‌آید گرگ نزد ما وقت سحر

هم فقربه میرباید و هم لاغر

تا چند کنی خرخر اندر بستر

بروی زن آب ای که خاکت بر سر

من رنگ خزان دارم و تو رنگ بهار

تا این دو یکی نشد نیامد گل و خار

این خار و گل ارچه شد مخالف دیدار

بر چشم خلاف بین بخند ای گلزار

من دم نزنم از این جهان دمگیر

من در طربم همه جهان ماتم گیر

بیدق ببری ز ما ولی شه نبری

ما و رخ شه هزار بیدق کم گیر

مجنون و پریشان توام دستم گیر

سرگشته و حیران توام دستم گیر

هر بیسر و پای دستگیری دارد

من بیسر و بی‌پای توام دستم گیر

مجنون و پریشان توام دستم گیر

سرگشته و حیران توام دستم گیر

هر بیسر و پای دستگیری دارد

من بیسر و بی‌پای توام دستم گیر

مائیم چو حال عاشقان زیر و زبر

وز دلبر ما هر دو جهان زیر و زبر

از زیر و زبر منزه آمد شه ما

وانکس که از او جست نشان زیر و زبر

مجموع تن و قالب خود را بنگر

جوقی مستند و خفته بر همدیگر

مونس خواهی صلای بیداری زن

بر خفته منه پای و ازو در مگذر

ای بسته حجاب، پردها را بردار

تا کس نرود دگر به صید مردار

رحم آر که مسیریان را از جوع

آب گرمی شدست یلغون بازار

گفتی که: بیا که باغ خندید و بهار

شمعست و شراب و شاهدان چو نگار

آنجا که تو نیستی از اینهام چه سود؟

و آنجا که تو هستی خود از اینها بچه کار؟