خوش آمدید

گفتم جانی به ترک جان نتوان کرد

گفتا جانرا چو تن نشان نتوان کرد

گفتم که تو بحر کرمی گفت خموش

در است چو سنگ رایگان نتوان کرد

گفتم که به من رسید دردت بمزید

گفتا خنک آن جان که بدین درد رسید

گفتم که دلم خون شد از دیده دوید

گفت اینکه تو را دوید کس را ندوید

گفتم بیتی نگار از من رنجید

یعنی که بوزن بیت ما را سنجید

گفتم که چه ویران کنی این بیت مرا

گفتا به کدام بیت خواهم گنجید

کشتی چو به دریای روان میگذرد

می‌پندارد که نیستان میگذرد

ما میگذریم ز این جهان در همه حال

می‌پندارم کاین جهان میگذرد

کشتی چو به دریای روان میگذرد

می‌پندارد که نیستان میگذرد

ما میگذریم ز این جهان در همه حال

می‌پندارم کاین جهان میگذرد

کس واقف آن حضرت شاهانه نشد

تا بی‌دل و بی‌عقل سوی خانه نشد

دیوانه کسی بود که آن روی تو دید

وانگه ز تو دور ماند و دیوانه نشد

کس از خم چوگان تو گوئی نبرد

وز وصل تو ره به جستجوئی نبرد

گر یوسف دیده همچو یعقوب کند

از پیرهن حسن تو بوئی نبرد

گر نگریزی ز ما بنازی چه شود

ور نرد وداع ما نبازی چه شود

ما را لب خشک و دیدهٔ تر بی‌تست

گر با تر و خشک ما بسازی چه شود

گر هر دو جهان ز خار غم پر باشد

از خار بترسد آنکه اشتر باشد

ور جان و جهان ز غصه آلوده شود

پاکیزه شود چو عشق گازر باشد

گر مرده شود تن بر خود جاش کنند

ور زنده بود قصد سر و پاش کنند

گفتم که مرا حریف اوباش کنند

گفتا نی نی مست شوی فاش کنند