خوش آمدید

کامل صفتی راه فنا می‌پیمود

چون باد گذر کرد ز دریای وجود

یک موی ز هست او بر او باقی بود

آن موی به چشم فقر زنار نمود

کامل صفتی راه فنا می‌پیمود

چون باد گذر کرد ز دریای وجود

یک موی ز هست او بر او باقی بود

آن موی به چشم فقر زنار نمود

گر با دل و دنده هیچ کارم افتد

در وقت وصال آن نگارم افتد

خون دل ز آب دیده زان میبارم

تا آن دل و دیده در کنارم افتد

کاری ز درون جان میباید

وز قصه شنیدن این گره نگشاید

یک چشمهٔ آب در درون خانه

به زان رودی که از برون می‌آید

قومی به خرابات تو اندر بندند

رندی چند و کس نداند چندند

هشیاری و آگهی ز کس نپسندند

بر نیک و بد خلق جهان میخندند

قد الفم ز مشق چون جیم افتاد

آن سو که توئی حسن دو میم افتاد

آن خوبی باقی تو ایجان جهان

دل بستد و اندر پی باقیم افتاد

فردا که به محشر اندر آید زن و مرد

از بیم حساب رویها گردد زرد

من عشق ترا به کف نهم پیش برم

گویم که حساب من از این باید کرد

قاصد پی اینکه بنده خندان نشود

پنهان مکن از بنده که پنهان نشود

گر بر در باغی بنویسی زندان

باغ از پی آن نوشته زندان نشود

غم را بر او گزیده میباید کرد

وز چاه طمع بریده میباید کرد

خون دل من ریخته میخواهد یار

این کار مرا به دیده میباید کرد

غم کیست که گرد دل مردان گردد

غم گرد فسردگان و سردان گردد

اندر دل مردان خدا دریائیست

کز موج خوشش گنبد گردان گردد