خوش آمدید

از لطف تو هیچ بنده نومید نشد

مقبول تو جز قبول جاوید نشد

لطفت به کدام ذره پیوست دمی

کان ذره به از هزار خورشید نشد

از لشکر صبرم علمی بیش نماند

وز هرچه مرا بود غمی بیش نماند

وین طرفه تر است کز سر عشوه هنوز

دم میدمد و مرا دمی بیش نماند

از عشق خدا نه بر زیان خواهی شد

بی‌جان ز کجا شوی که جان خواهی شد

اول به زمین از آسمان آمده‌ای

آخر ز زمین بر آسمان خواهی شد

از عشق تو دریا همه شور انگیزد

در پای تو ابرها درر میریزد

از عشق تو برقی بزمین افتادست

این دود به آسمان از آن میخیزد

از شبنم عشق خاک آدم گل شد

صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

صد نشتر عشق بر رگ روح زدند

یک قطره از آن چکید و نامش دل شد

از شربت سودای تو هر جان که مزید

زآن آب حیات در مزید است مزید

مرگ آمد و بو کرد مرا بوی تو دید

زانروی اجل امید از من ببرید

از دیدن روئیکه ترا دیده بود

ما را به خدا نور دل و دیده بود

خاصه روئیکه از ازل تا بابد

از دیدن روی تو نه ببریده بود

از درد چو جان تو به فریاد آید

آنگه ز خدای عالمت یاد آید

والله که اگر داد کنی داد آید

ور عشوه دهی یاد تو بر یاد آید

از تاب تو نی یار و عدو میماند

در بزم تو نی رطل سبو میماند

جانا گیرم که خونم آشامیدی

آخر به لب شهد تو بو میماند

از خاک کف پات سران حیرانند

کوران همه مستند و کران حیرانند

زان پاکانیکه در صفا محو شدند

هم ایشان نیز اندر آن حیرانند