خوش آمدید

کافر نشدی حدیث ایمان چکنی

بی‌جان نشدی حدیث جانان چکنی

در عربدهٔ نفس رکیکی تو هنوز

بیهوده حدیث سر سلطان چکنی

گاه از غم او دست ز جان می‌شوئی

گه قصهٔ آ، به درد دل می‌گوئی

سرگشته چرا گرد جهان می‌پوئی

کو از تو برون نیست کرا می‌جویی

غمهای مرا همه بناغم داری

واندر غم خود همچو بناغم داری

گویی که تراام و چرا غم داری

ترسم که نباشی و چراغم داری

غم را دیدم گرفته جام دردی

گفتم که غما خبر بود رخ زردی

گفتا چکنم که شادیی آوردی

بازار مرا خراب و کاسد کردی

عید آمد و عید بس مبارک عیدی

گر گردون را دهان بدی خندیدی

این هست ولیک اگر ز من بشنیدی

افسوس که عید عید ما را دیدی

عید آمد و هرکس قدری مقداری

آراسته خود را ز پی دیداری

ما را چو توئی عید بکن تیماری

ای خلعت گل فکنده بر هر خاری

عید آمد و هرکس قدری مقداری

آراسته خود را ز پی دیداری

ما را چو توئی عید بکن تیماری

ای خلعت گل فکنده بر هر خاری

عشق آن نبود که هر زمان برخیزی

وز زیر دو پای خویش گردانگیزی

عشق آن باشد که چون درآئی به سماع

جان در بازی وز دو جهان برخیزی

عشقت صنما چه دلبریها کردی

در کشتن بنده ساحریها کردی

بخشی همه عشقت به سمرقند دلم

آگاه نی چه کافریها کردی

عالم سبز است و هر طرف بستانی

از عکس جمال گل‌رخی خندانی

هر سو گهریست مشتعل از کانی

هر سو جانیست متصل با جانی