خوش آمدید

تا در دل من صورت آن رشک پریست

دلشاد چو من در همهٔ عالم کیست

والله که به جز شاد نمیدانم زیست

غم میشنوم ولی نمیدانم چیست

تا چهرهٔ آفتاب جان رخشانست

صوفی به مثال ذره‌ها رقصانست

گویند که این وسوسهٔ شیطانست

شیطان لطیف است و حیات جانست

تا حاصل دردم سبب درمان گشت

پستیم بلندی شد و کفر ایمان گشت

جان و دل و تن حجاب ره بود کنون

تن دل شد و دل جان شد و جان جانان گشت

تا با تو ز هستی تو هستی باقیست

ایمن منشین که بت‌پرستی باقیست

گیرم بت پندار شکستی آخر

آن بت که ز پندار برستی باقیست

تا این فلک آینه‌گون بر کار است

اندریم عشق موج خون در کار است

روزی آید برون و روزی ناید

اما شب و روز اندرون در کار است

بیرون ز جهان و جان یکی دایهٔ ماست

دانستن او نه درخور پایهٔ ماست

در معرفتش همین قدر دانم

ما سایه اوئیم و جهان سایه ماست

بی‌یار نماند هرکه با یار بساخت

مفلس نشد آنکه با خریدار بساخت

مه نور از آن گرفت کز شب نرمید

گل بوی از آن یافت که با خار بساخت

بی‌یار نماند هرکه با یار بساخت

مفلس نشد آنکه با خریدار بساخت

مه نور از آن گرفت کز شب نرمید

گل بوی از آن یافت که با خار بساخت

بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست

کانجا نه مقام هر تر و رعنائیست

جان باید داد و دل بشکرانهٔ جان

آنرا که تمنای چنین مأوائیست

بی‌دیده اگر راه روی عین خطاست

بر دیده اگر تکیه زدی تیر بلاست

در صومعه و مدرسه از راه مجاز

آنرا که نه جا است تو چه دانی که کجاست