خوش آمدید

آنی که وجود و عدمت اوست همه

سرمایهٔ شادی و غمت اوست همه

تو دیده نداری که باو درنگری

ورنی که ز سر تا قدمت اوست همه

آن دم که رسی به گوهر ناسفته

سرها به هم آورده و سرها گفته

کهدان جهان ز باد شد آشفته

برتو بجوی که مست باشی خفته

آن دم که رسی به گوهر ناسفته

سرها به هم آورده و سرها گفته

کهدان جهان ز باد شد آشفته

برتو بجوی که مست باشی خفته

آنکس که ز دست شد بر او دست منه

از باده چو نیست شد تواش هست منه

زنجیر دریدن بر مردان سهل است

هر زنجیری بر شتر مست منه

آمد بر من خیال جانان ز پگه

در کف قدح باده که بستان ز پگه

درکش این جام تا به پایان ز پگه

سرمست درآ میان مستان ز پگه

هرچند که قد بی‌بدل دارد سرو

پیش قد یارم چه محل دارد سرو

گه گه گوید که قد من چون قد اوست

یارب چه دماغ پرخلل دارد سرو

هرچند در این هوس بسی باشی تو

بیقدر تو همچون مگسی باشی تو

زنهار مباش هیچکس تا برهی

آخر که تو باشی که کسی باشی تو

هان ای تن خاکی سخن از خاک مگو

جز قصهٔ آن آینهٔ پاک مگو

از خالق افلاک درونت صفتی است

جز از صفت خالق افلاک مگو

من بندهٔ تو بندهٔ تو بندهٔ تو

من بندهٔ آن رحمت خندیدهٔ تو

ای آب حیات کی ز مرگ اندیشد

آنکس که چو خضر گشت خود زندهٔ تو

نی هرکه کند رقص و جهد بالا او

در فقر بود گزیده و والا او

مسجود ملک تا نشود چون آدم

عالم نشود به عالم اسما او