خوش آمدید

مستم ز دو لعل شکرت ای مه‌رو

پستم ز قد صنوبرت ای مه‌رو

رویم چو زر است در غم سیم‌برت

از دست مده تو این زرت ای مه‌رو

ما چارهٔ عالمیم و بیچارهٔ تو

ما ناظر روح و روح نظارهٔ تو

خورشید بگرد خاک سیارهٔ تو

مه پاره شده ز عشق مه پارهٔ تو

مردی یارا که بوی فقر آید از او

دانند فقیران که چها زاید از او

ولله که سماء و هرچه در کل سما است

یا بند نصیب هرچه میباید از او

گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو

گه بر سر ما نشین چو دستار و مرو

گفتی که چو دل زود روم زود آیم

عشوه مده ای دلبر عیار و مرو

گفتم روزی که من به جانم با تو

دیگر نشدم بتا همانم با تو

لیکن دانم که هرچه بازم ببری

زان میبازم که تا بمانم با تو

گفتم که کجا بود مها خانهٔ تو

گفتا که دل خراب مستانهٔ تو

من خورشیدم درون ویرانه روم

ای مست، خراب باد کاشانهٔ تو

گفتم که کجا بود مها خانهٔ تو

گفتا که دل خراب مستانهٔ تو

من خورشیدم درون ویرانه روم

ای مست، خراب باد کاشانهٔ تو

گر هیچ ترا میل سوی ماست بگو

ورنه که رهی عاشق و تنها است بگو

گر هیچ مرا در دل تو جاست بگو

گر هست بگو نیست بگو راست بگو

گر عاشق عشق ما شدی، ای مه‌رو

بیرون شو ازین شش جهت تو بر تو

در رو تو درین عشق، اگر جویایی

در بحر دل آن چه باشی اندر لب جو

گر عاشق عشق ما شدی، ای مه‌رو

بیرون شو ازین شش جهت تو بر تو

در رو تو درین عشق، اگر جویایی

در بحر دل آن چه باشی اندر لب جو