خوش آمدید

هم خانه از آن اوست و هم جامه و نان

هم جسم از آن اوست همه دیده و جان

وان چیز دگر که نیست گفتن امکان

زیرا که زمان باید و اخوان و مکان

هم نور دل منی و هم راحت جان

هم فتنه برانگیزی و هم فتنه نشان

ما را گوئی چه داری از دوست نشان

ما را از دوست بی‌نشانیست نشان

هشدار که می‌روند هر سو غولان

با دانه و دام در شکار گوران

ای شاد تنی که دامن دل گیرد

عبرت گیرد ز حالت معزولان

هر روز نو برآئی ای دلبر جان

سودای نوی درافکنی در سر جان

در ده پرده بهر سحر ساغر جان

ای تو پدر جان من و مادر جان

هر مطرب کو نیست ز دل دفتر خوان

آن مطرب را تو مطرب دفتر خوان

گر چهرهٔ نهان کرد ز تو بیت و غزل

گر خط خوانی ز چهرهٔ ما برخوان

هر روز خوش است منزلی بسپردن

چون آب روان و فارغ از افسردن

دی رفت و حدیث دی چو دی هم بگذشت

امروز حدیث تازه باید کردن

نزدیک منی مرا مبین چون دوران

تو شهد نگر به صورت زنبوران

ابلیس نه‌ای به جان آدم بنگر

اندر تن او نظر مکن چون کوران

هر خانه که بی‌چراغ باشد ای جان

زندان بود آن نه باغ باشد ای جان

هرکس که بطبل باز شد باز نشد

بازش تو مخوان که زاغ باشد ای جان

هر خانه که بی‌چراغ باشد ای جان

زندان بود آن نه باغ باشد ای جان

هرکس که بطبل باز شد باز نشد

بازش تو مخوان که زاغ باشد ای جان

مردان تو در دایرهٔ کن فیکون

دل نقطهٔ وحدتست و از عرش فزون

گر در چیند نقطهٔ دردت ز درون

حالی شوی از دایرهٔ کون برون