خوش آمدید

دیوانه‌ام نیم ولیک همی خوانندم

بیگانه‌ام ولیک میرانندم

همچون عسسان بجهد در نیمهٔ شب

مستند ولی چو روز میدانندم

ذات تو ز عیبها جدا دانستم

موصوف به مغز کبریا دانستم

من دل چکنم چونکه به تحقیق و یقین

خود را چو شناختم ترا دانستم

دوش ارچه هزار نام بر ننگ زدم

بر دامن آن عهد شکن چنگ زدم

دل بر دل او نهادم از شوق وصال

هم عاقبت آبگینه بر سنگ زدم

دل داد مرا که دلستان را بزدم

آن را که نواختم همان را بزدم

جانی که بدو زنده‌ام و خندانم

دیوانه شدم چنانکه جان را بزدم

دوش از طربی بسوی اصحاب شدیم

وز غوره فشانان سوی دوشاب شدیم

وز شب صفتان جانب مهتاب شدیم

با بیداران ز خویش در خواب شدیم

دوش از سر مستی بخراشید رخم

آندم که زروش لاله میچید رخم

گفتم مخراشش که از آنروز که زاد

از قبلهٔ روی تو نگردید رخم

دل میگوید که نقد این باغ دریم

امروز چریدیم و به شب هم بچریم

لب میگزدش عقل که گستاخ مرو

گرچه در رحمت است زحمت ببریم

دوش آمده بود از سر لطفی یارم

شب را گفتم فاش مکن اسرارم

شب گفت پس و پیش نگه کن آخر

خورشید تو داری ز کجا صبح آرم

دوش آمده بود از سر لطفی یارم

شب را گفتم فاش مکن اسرارم

شب گفت پس و پیش نگه کن آخر

خورشید تو داری ز کجا صبح آرم

دلدار چو دید خسته و غمگینم

آمد خندان نشست بر بالینم

خارید سرم گفت که ای مسکینم

دل می‌ندهد ره که چنینت بینم