خوش آمدید

رو طاعت و خیر کن که دین است

دین تو و هم دیانت این است

ساغر ما بود تو را در خور

می صافی ز جام ما می خور

رو به آب چشم ما خوشتر شده

روی ما خوش بود از آن خوشتر شده

رندی که حریف ماست دایم

افتاده مدام در شراب است

رب و مربوب خویش می ‌جوید

نعمت‌اللّه سخن چنین گوید

رحمی به دلم کن ای برادر

عود دل من ز خود روا بگذر

رب الارباب رب این مربوب است

در مذهب ما محب و هم محبوب است

ذر‌ه‌ای نیست که خورشید در او پیدا نیست

قطره‌ای نیست درین بحر که او با ما نیست

راز با کاغذ و با خامه نمی ‌یارم گفت

به دو روی و دو زبان راز نگوید عارف

ذاتی و چه ذات ، ذات موصوف من است

شک نیست که این ظهور موقوف من است