خوش آمدید

در دو عالم یکی است عبداللّه

باطناً آفتاب و ظاهر ماه

در حقیقت بنده و سیّد یکی است

گر تو را شک هست ما را بی شکی است

در خرابات رند مستی دید

می خمخانه را به او بخشید

در حضرت او وحدت و کثرت دریاب

در موج و حباب می‌ نگر یعنی آب

در چنین خانه گر بیاری یار

طلب و طالبی و هم مطلوب

در آینهٔ تمام اشیا

بنموده جمال جمله اسما

در جهانی که عقل و ایمان است

مردن جسم و زادن جان است

در آتش محبت خود را بسوز خوش خوش

چون سوختی در آتش ، آتش بسوزد آتش

در آینه تمثال جمال رخ اوست

دوری نبود که آینه دارد دوست

خوش لب ماست یک زمان بنشین

وز لب من گل دو سر بر چین