خوش آمدید

در گوشهٔ میخانه نشستیم دگر بار

خوردیم می و توبه شکستیم دگر بار

ما و بت ترسا بچه و کوی خرابات

زنار سر زلف ببستیم دگر بار

با محتسب شهر بگوئید که رندیم

در کوی مغان عاشق و مستیم دگر بار

از عقل پریشان که مرا دردسری بود

المنة لله که برستیم دگر بار

سر حلقهٔ رندان خرابات جهانیم

پنهان نتوان کرد که هستیم دگر بار

در خلوت دیده به حضوری که چه گویم

با نقش خیالش بنشستیم دگر بار

سر در قدمش باخته دستش بگرفتیم

آخر تو چه دانی ز چه دستیم دگر بار

مرغ دلم افتاد به دام سر زلفش

گفتم نتوان جست بجستیم دگر بار

با زاهد مخمور دگر انس نگیریم

جز سید مستان نپرستیم دگر بار

بیا و یک دمی با ما برآور

زمانی با من شیدا بر آور

چو لیلی جانب مجنون به دست آر

مراد خاطر ما را برآور

بر آور کام جان خستهٔ ما

کرم کن کام جان ما بر آور

ز روی لطف روی خویش بنما

فغان از پیر و از برنا برآور

به بحر دل چو غواصان فرو رو

چو ما گوهر از این دریا برآور

اگر خواهی حیات جاودانی

دمی با جام می جانا برآور

به شادی نعمت الله جام می نوش

دمار از زاهد رعنا برآور

رندانه بیا ساقی و خمخانه به دست آر

دستی بزن و ساغر و پیمانه به دست آر

ذوق ار طلبی یک نفسی همدم ما شو

در مجلس ما منصب شاهانه به دست آر

دل خلوت عشق است در او عقل نگنجد

رو صاحب این خانه و آن خانه به دست آر

سر بر قدم او نه و جان نیز بر آن هم

گر دست دهد دامن جانانه به دست آر

سردار شود هر که رود بر سر دارش

این مرتبهٔ عالی شاهانه به دست آر

در کنج دلت گنج خوشی هست طلب کن

نقدی تو از این گوشهٔ ویرانه به دست آر

از بندگی سید مستان خرابات

جامی بستان و می مستانه به دست آر

یار صاحب نظر به دست آور

حاصل بحر و بر به دست آور

گر به شب آفتاب می جوئی

ماده دور قمر به دست آور

هست در مصر نیشکر بسیار

شکر از نیشکر به دست آور

این چنین دلبری که می جوئی

رو به خون جگر به دست آور

خوش در این بحر ما در آ با ما

صدف پر گهر به دست آور

با هنرمند صحبتی می دار

عارفانه هنر به دست آور

بندهٔ بندگان سید شو

حضرت معتبر به دست آور

برو و دلبری به دست آور

به سوی عاشقان مست آور

بزم عشق است عاشقانه برو

ساغری از می الست آور

عاشق و مست و رند و او باشیم

شاهد مست می پرست آور

مرغ دام فنا چه خواهی کرد

شاهباز بقا به دست آور

نعمت خلق را به جا بگذار

نعمت الله را به دست آور

بشنو حضرتش به دست آور

منصب خدمتش به دست آور

سر خود را به پای او انداز

دامن دولتش به دست آور

دل ما راست همت عالی

دل بجو همتش به دست آور

جام گیتی نمای را بطلب

مظهر رحمتش به دست آور

آن حضوری که روحت افزاید

در چنان حضرتش به دست آور

نعمت الله را طلب می کن

منعم و نعمتش به دست آور

جام گیتی نما به دست آور

معنی انما به دست آور

بشنو و از مراد خود بگذر

رو رضای خدا به دست آور

آستین بر همه جهان افشان

دامن کبریا به دست آور

دُرد دردش بنوش مردانه

این چنین خوش دوا به دست آور

آبروئی بجو در این دریا

عین ما را به ما به دست آور

زر و سیم فنا چه می جوئی

نقد گنج بقا به دست آور

نعمت این و آن به جا بگذار

نعمت الله را به دست آور

عاشقم من به قطب دین حیدر

یار یاران و قطب دین حیدر

دوست دارم به جان و دل شب و روز

دوستداران قطب دین حیدر

مست میخانهٔ قدم گشتند

باده نوشان قطب دین حیدر

حلقه در گوش و طوق در گردن

تاج داران قطب دین حیدر

آینه در نمد نهان دارند

حق شناسان قطب دین حیدر

برتر از صورتند و از معنی

پاکبازان قطب دین حیدر

همچو من سیدی سزد که بود

یار یاران قطب دین حیدر

بیا از بود و از نابوده بگذر

از این دردسر بیهوده بگذر

ز غیرت غیر او از دل به در کن

ز غیرش چون من فرسوده بگذر

وسیله گر تو را عقل است بگذر

ز مقصودی و از مقصوده بگذر

از این دنیای بی حاصل چه حاصل

مشو آلوده و آسوده بگذر

اگر داری هوای گنج شاهی

ز پول قلب سیم اندوده بگذر

بد اندیشی اگر گوید تو را بد

تو نیکی کن سخن نشنوده بگذر

حریف سید سرمست ما باش

ز فرمان خود و فرموده بگذر

اگر سودای ما داری ز سودای جهان بگذر

و گر ما را هواداری ز سود و از زیان بگذر

خیال این و آن بگذار اگر ما را طلبکاری

چه بندی نقش بی حاصل بیا از این و آن بگذر

خراباتست و ما سرمست و ساقی جام می بر دست

اگر می نوشیش بستان و گر نه شو روان بگذر

حیات طیبه جوئی زمانی همدم ما شو

بهشت جاودان خواهی به بزم عاشقان بگذر

بیا گر عشق می بازی که ما معشوق یارانیم

برو گر عاشق مائی رها کن دل ز جان بگذر

در آب دیدهٔ ما جو خیال آنکه می دانی

قدم بر دیدهٔ ما نه ز بحر بیکران بگذر

اگر گنجی طلبکاری که در ویرانه ای یابی

بیا و نعمت الله را به شهر کوبیان بگذر