خوش آمدید

عاقبت سید ما سوی مغان خواهد شد

به سراپردهٔ میخانه روان خواهد شد

گر بگویند که فرما و بیا مستانه

زند انگشت خوشی رقص کنان خواهد شد

آفتابی است که از مشرق جان می تابد

گرچه از دیدهٔ ما باز نهان خواهد شد

همه عالم چو بود آینهٔ حضرت او

در همه آینه بر خود نگران خواهد شد

عین ما آب حیاتست و حبابش خوانند

زود بینند که بی نام و نشان خواهد شد

جام می آمد و آورد پیام ساقی

که دمی همدم ما شو که چنان خواهد شد

صحبت سید سرمست غنیمت می دان

که در این یک دو سه روزی ز جهان خواهد شد

نقش خیال عالم عارف به خواب بیند

صورت چو جام یابد معنی شراب بیند

دریادلی که چون ما در بحر ما درآید

موج و حباب و قطره در عین آب بیند

چون نور آفتابست در روی ماه پیدا

هم ماه را بیابد هم آفتاب بیند

تو تشنه در بیابان دایم سراب بینی

عارف چو ما سرابی اندر سراب بیند

رندی که در خرابات با ما دمی برآرد

هر کس که بیند او را مست و خراب بیند

هر کو حجاب دارد او در حجاب ماند

گر بی حجاب گردد او بی حجاب بیند

در گلستان سید خوش بلبلان مستند

هر گل که او بچیند در گل گلاب بیند

هر که او را به نور او بیند

هر چه بیند همه نکو بیند

آنکه با ما نشست در دریا

عین ما دید و سو به سو بیند

روی غیری ندیده دیدهٔ ما

غیر چون نیست دیده چو بیند

هر که در آینه کند نظری

جان و جانانه روبرو بیند

چشم باریک بین سید ما

رشته یک توست کی دو تو بیند

کرمش گنج بی کران باشد

آب رحمت به جام جان باشد

نقد گنجینهٔ حدوث و قدم

بر سر و پای عاشقان باشد

ابر چون آبروی دریا دید

آب بر روی ما روان باشد

خوش گلابی به صورت و معنی

بر رخ خوب همگنان باشد

می چو در جام ریخت ساقی ما

هر چه در جام باشد آن باشد

رشحهٔ نور خود به ما پاشید

ابداً بر همه چنان باشد

نعمت الله جواهر توحید

بر سر جمله عاشقان باشد

ما عاشق و مستیم کرامات چه باشد

ما باده پرستیم مناجات چه باشد

ما همدم رندان سراپردهٔ عشقیم

در خلوت ما حالت طامات چه باشد

گفتیم چنان است چنین بود که گفتیم

اینست کرامات کرامات چه باشد

ما عاشق مستیم ز جام می وحدت

خود کثرت معقول و خیالات چه باشد

چون خلوت ما گوشهٔ میخانهٔ عشق است

با منزل ما راه و مقامات چه باشد

ای زاهد سجاده نشین کعبه کدام است

وی عاشق میخواره خرابات چه باشد

سید چو همه اوست چه پیدا و چه پنهان

احوال بدایات و نهایات چه باشد

همه عالم خیال او باشد

در خیال آن جمال او باشد

هر خیالی که نقش می بندم

نظرم بر کمال او باشد

در همه آینه چو می نگرم

صورت بی مثال او باشد

جنت هر کسی سزای ویست

جنت ما وصال او باشد

مالک لم یزل خداوند است

ابداً لایزال او باشد

همه را رو به اوست از همه رو

همه را خود مأل او باشد

کفر و ایمان به نزد اهل دلان

از جمال و جلال او باشد

موج و بحر و حباب ما بنگر

همه آب زلال او باشد

گفتهٔ سیدم به جان بشنو

زانکه سحر حلال او باشد

گفتم به خواب بینم گفتا خیال باشد

گفتم رسم به وصلت گفتا محال باشد

گفتم که در خرابات خواهم که بار یابم

گفتا اگر درآئی آنجا مجال باشد

سرچشمهٔ حیاتست ، ما خضر وقت خویشیم

در جام ما همیشه آب زلال باشد

شادی روی ساقی ، ما می مدام نوشیم

بر غیر اگر حرام است بر ما حلال باشد

گر عاقلی بگوید عقل تو گشت ناقص

نقصان عاقل آن است ما را کمال باشد

از آفتاب حسنش شد عالمی منور

ما روشنیم از وی او بی زوال باشد

نقش خیال بگذار نقاش را طلب کن

جز عین نعمت الله نقش خیال باشد

همه عالم فدای ما باشد

هر چه باشد برای ما باشد

فقر ما تاج سلطنت بخشد

شاه عالم گدای ما باشد

بود و نابود صورت و معنی

از فنا و بقای ما باشد

قبلهٔ عاشقان سر مستان

در خلوتسرای ما باشد

دردمندیم و درد می نوشیم

دُرد و دردش دوای ما باشد

لذت عمر جاودان دارد

هر که او مبتلای ما باشد

بندهٔ سید خراباتیم

دیگری کی به جای ما باشد

گر نه او یار غار ما باشد

در دو عالم که یار ما باشد

ما کجا دوستدار او باشیم

گر نه او دوستدار ما باشد

شادمانم به دولت غم او

زانکه او غمگسار ما باشد

رندی و عاشقی و میخواری

پیشه و کار و بار ما باشد

پادشاهیم و شاهد و ساقی

بر یمین و یسار ما باشد

سخن ما که روح می بخشد

در جهان یادگار ما باشد

نعمت الله که جان ما به فداش

سید و خواندگار ما باشد

به جز میخانه جای ما نباشد

هوائی چون هوای ما نباشد

بیا دُردی دردش نوش میکن

که خوشتر زین دوای ما نباشد

نیابد پادشاهی یا ولایت

اگر سلطان گدای ما نباشد

بقای جاودان داریم از عشق

غم ما از فنای ما نباشد

به صدق دل به جانان جان سپردیم

به غیر او جزای ما نباشد

خدای هر دو عالم جز یکی نیست

یکی دیگر خدای ما نباشد

به جز انعام عام نعمت الله

نوای بی نوای ما نباشد