خوش آمدید

یوسف گل پیرهن برهان ماست

این چنین خوش گلستانی آن ماست

لاجرم هر بلبلی کامد بباغ

او همی نالد که او جانان ماست

هر چیز که آن متاع دنیاست

بیگانه ز ماست بشنو این راست

گر گندم دهر کاه گردد

بر ما بجوی چو یار با ماست

جام و می را گر دو می گوئی رواست

ور یکی خوانی بخوان کان قول ماست

از حباب و موج و دریا آب جو

غیر آبی در نظر دیگر که است

جام می از بهر می داریم دوست

این و آن از عشق وی داریم دوست

دوست را در آینه بینیم ما

آینه بی دوست کی داریم دوست

همه عالم جمال حضرت اوست

او جمیل و جمال دارد دوست

هم محب خود است و هم محبوب

عشق و معشوق و عاشق نیکوست

بر همه صورتی مصور اوست

بر همه نورها منور اوست

بندهٔ حضرت خداوند است

پادشاه تمام کشور اوست

در حقیقت فاعل افعال اوست

جمله افعال از آن وجهی نکوست

لطف او بر این و آن هادی بود

هست ما را بس امید از لطف دوست

زبان دل و جان به فرمان اوست

به اسمای ذاتی ثناخوان اوست

چو تعظیم مطلق به جا آوری

مقید در آن ضمن هم آن اوست

دل آینه دار حضرت اوست

دل بندهٔ خاص خدمت اوست

دل مظهر حضرت الهی است

دل منزل نزل نعمت اوست

انسان کامل است که مجلای ذات اوست

مجموعه ای که جامع ذات و صفات اوست

او چشمهٔ حیات و همه زنده اند از او

او حی جاودان به بقای حیات اوست