خوش آمدید

خورشید سپهر سر بلندی بهزاد

کز مادر دهر از همه عالم زیر سرت

گفتند که بر بستر ضعف است ملول

بهر شعفش به دلف بشین باد آن ضاد

خسرومنشی که دور خواندش فرهاد

در واقعه دیدم که به من اسبی داد

این واقعه را معبران می‌گویند

تعبیر مراد است مرادست مراد

فرهاد ز کوه کندن بی‌بنیاد

آوازهٔ شهرتش در افاق افتاد

این نادرهٔ فرهاد اگر کوه نکند

صد کوه طلا به منعم و مفلس داد

ای گشته وثاق کمترین مولایت

پرنور ز نعلین فلک فرسایت

پا اندازی به رنگ رخسارهٔ تو

آورده ز خجلت که کشد در پایت

چیزی که به گل داده خدا زیبائیست

وان نیز که داده سرور ار عنائیست

اما به تو آن چه داده از پا تا سر

اسباب یگانگی و بی‌همتائیست

آن فتنه که در سربلند افسرتوست

ریزنده خونها ز سر خنجر توست

در سرداری که عالمی را بکشی

قربان سرت شوم چها در سر توست

سلطان جهان که ماه تا ماهی ازوست

وین زینت و زیب چرخ خرگاهی ازوست

در روضهٔ سلطنت چو نخلست قدش

کارایش تشریف شهنشاهی ازوست

این حوض که دل هلاک نظارهٔ اوست

صد آیهٔ فیض بیش دربارهٔ اوست

در دعوی اعجاز زبانیست بلیغ

آبی که زبانه کش ز فوارهٔ اوست

گردون که به امر کن فکان چاکرتست

فرمانده از آنست که فرمانبر توست

در سایه محال نیست خورشید که تو

خورشیدی و سایهٔ خدا بر سر توست

اسلام که صید اهل ایمان فن اوست

دام دل و دین طرز نگه کردن اوست

خون دل عاشقان که صید حرمند

در گردن آهوان صید افکن اوست