خوش آمدید

دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست

آرام مرا چو ناخن شیر بخست

تن را پس و پیش و زبر و زیر بخست

تا این تن خایه و سر . . . بخست

بر جان منت جان رهی فرمانست

فرمان تو مرا جان مرا درمانست

جز تو هر کس که باشدم یکسانست

جانست و تویی بتا تویی و جانست

چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست

یک روزه غم انده صد ساله شدست

در نای مرا دوزخ به خون لاله شدست

چون نای همه نفس مرا ناله شدست

در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست

شکر ایزد را که رای را پستی نیست

دلبسته آز نیست گر هستی نیست

زر مست کند چه باشد از مستی نیست

از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست

روزم ز طرب چو سوسن بر چمنست

امروز بدان شکر که در عهد منست

چون سوسن ده زبانم اندر دهنست

آن را که تو در دلی خرد در سر اوست

وآن را که تو رهبری فلک چاکر اوست

آن را که به بالین تو یک شب سر اوست

سرو و گل و مهر و ماه در بستر اوست

بر روی دو زلفین بتابم زد دوست

ز آن زلف به عنبر و گلابم زد دوست

بر آتش افروخته آبم زد دوست

بشتافت و بوسه با شتابم زد دوست

مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست

در هر چه کنی سپهر گردان چو تو نیست

یک شاه به ایران و به توران چو تو نیست

سلطان زمانه ای و سلطان چو تو نیست

امروز به شهر حسن همنام تو نیست

عاشق همه زیر سایه بام تو نیست

ای دوست ندانی که دلارام تو کیست

ای عشق نه آگهی که در دام تو کیست

مار دو سر چهار چشم است ای دوست

کز پای من و گوشت همی خاید و پوست

زین چرخ که خوش زشت و رویش نیکوست

نالم که چنین مرا همی هدیه اوست