خوش آمدید

کوس تو کرده ست بر هر دامن کوهی غریو

اسب تو کرده ست بر هر خامه ریگی صهیل

خیز تا گل چنیم و لاله چنیم

پیش خسرو بریم و توده کنیم

زسر ببرد شاخ و ز تن بدرد پوست

بصید گاه ز بهر زه کمان تو رنگ

کاروانی بی سرا کم داد جمله بارکش

کاروانی دیگرم بخشید بختی جمله رنگ

بدانسان که هستی چنان می نمای

زن هرزه لاف و ختنبر مباش

مرا گریستن اندر غم تو آیین گشت

چنانکه هیچ نیاسایم از غریو و غرنگ

میدانت حربگاهست خون عدوت آب

تیغ اسپر غم و شنه اسبان سماع خوش

ای کرده مرا خنده خریش همه کس

مارا ز تو بس جانا مارا ز تو بس

من چون چنان بدیدم جستم زجای خواب

با هو به دست کرده بر اشتر شدم فراز

هوازی مرا گوید آن شکرین لب

که ای شاعر اندر سخن ژرف بنگر