خوش آمدید

دل جام وفا بدست اخلاص گرفت

جان در طلبش گردش رقاص گرفت

مسکین چه خبر داشت ؟ که سلطان فراق

اقطاع وصال با زر خاص گرفت

مشک تبتی رنگ ز موی تو گرفت

خوشبوی بدان گشت که بوی تو گرفت

گر زانکه ز آفتاب گیرد یاقوت

یاقوت لبت رنگ ز روی تو گرفت

چون چرخ همیشه رسم تو طنازیست

کار تو همه فریب و صنعت بازیست

بس عهد ، که همچو زلف خود بشکستی

در مذهب تو عهد شکستن بازیست

یک چند ، چو کار من ز تو ساز گرفت

طبع تو ره ملالت و ناز گرفت

یا دست نبایست بمن داد بعهد

یا پای نبایست ز من باز گرفت

چشمی دارم ، همه پر از صورت دوست

با دیده مرا خوشست ، چون دوست دروست

از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست

یا اوست بجای دیده یا دیده خود اوست

دشمن چو بدانست که : احوالم چیست

بر تلخی زندگانی من بگریست

بدحال تر از من اندرین عالم کیست ؟

در آرزوی مرگ همی باید زیست

عنوان ظفر نام کمال الدینست

مقصود جهان کام کمال الدینست

هر جا که یکی صاحب فضلست امروز

در سایهٔ انعام کمال الدینست

شطرنج وزارت تو فرزین طلبست

کمتر کرم تو واری ذهبست

در پیش تو شاهرخ نهادم ببساط

از اسب پیاده ماندنم زین سببست

آن دلبر ماهرخ ، که جانان منست

بر من بعزیزی چو دل و جان منست

اندر دل من نشسته باشد پیوست

مقبل تر ازین دل نبود کان منست

با عیب خریدی تو مرا روز نخست

امروز اگر رد کنیم ، عیب از تست

گر دوست همی در خور خود خواهی جست

پس دست بباید از همه گیتی شست