یک زمانی دخترش بود از خدا پنهان که نیست

هر کسی او را رها کرده بدان انسان که نیست

دخترک بیمار و یک گوشه کنار تخت خویش

گریه بعد از بغض،او جایش در این زندان که نیست

اشک ها شرمنده از آن گونه هایش می شوند

او که می بارد نیازی به نم باران که نیست

او عروسک های خود را جای خواهر ناز کرد

آن عروسک ها برایش تحفه ای ارزان که نیست

درد او از هر طرف درد است و او در بسترش

می کشد آهی چنان جز مرگ وی درمان که نیست

این زمان و این چنین دنیا....ندارم صحبتی

از چنین داغی زبان چرخاندنم آسان که نیست

محمدحسین سرخوش