می شکافم ابرهای تیره را ، سبز خواهم کرد باغ زرد را

در دل دنیایی از نامردمی ، زنده خواهم کرد نام ( مرد) را

در دل تنهاییم گم می شوم ... زندگی اینجا کمی زیباتراست

ثبت خواهم کرد درتاریخ عشق ، قصه ی تنها ترین شبگرد را

تا تو خورشید منی تنها چرا ؟ نور یعنی انعکاس یاد تو

با توحتی می شود زیبا نوشت ،حرف های تلخ وسخت وسرد را

دوست دارم قصه هایت رابگو ، هرچه میخواهد دل دریایی ات...

می سرایم من هم اینجا در سکوت ، آنچه دنیا بر سرم آورد را...

من؟خدا را شکر ...اینجا راحتم ، زندگی یعنی نگاهی تازه تر

با نگاهم رنگ رویا می دهم ، لحظه های التهاب و درد را

اندکی دیگر کنارم باش تا ، بشکفم در واژه های ساده ات

فاش خواهم کرد در آن ثانیه ، نام آنکه در دلم گل کرد را ...

سرخوش پارسا

وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید

وقتی ابد چشم ترا پیش از ازل می آفرید

وقتی زمین ناز ترا در آسمانها می کشید

وقتی عطش طعم ترا با اشک هایم می چشید

من عاشق چشمت شدم، نه عقل بود و نه دلی

چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود

آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد

آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد

من بودم و چشمان تو، نه آتشی و نه گلی

چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی

افشین یداللهی

هركاج يادگار بهاري ست ديدني

اما به چشم تيز تبرها بريدني

بايد به چشم ‌هاي تو ايمان بياورند

چون آيه‌هاي سوره ياسين شنيدني

عطر تنت پريد پس از كوچ كردنت

عطر تن تو مثل پرستو پريدني

رعدم كه داد مي‌زنم و گريه مي‌كنم

چون قطره‌هاي هق هق باران چكيدني

برشاخه ميوه قسمت خاك است يا كلاغ

دستم به تو نمي‌رسد، اي سيب چيدني

شیما شاهسواران احمدی

صدای پچ پچ غم … خواب من به هم خورده است

دو ساعت است که اعصاب من به هم خورده است

صدای پچ پچ غم … هیس ! هیس ! ساکت باش

سکوت ، در دل بیتاب من به هم خورده است

تو قاب عکس مرا دیده ای ، نمیدانی

نشاط چهره ی در قاب من به هم خورده است

غم تو را نسرودم و گر نه میدیدی

که وزن ، در غزل ناب من به هم خورده است

هجای چشم تو را وزن ها نمی فهمند

دو ساعت است که اعصاب من به هم خورده است

نجمه زارع

شبی شراب به یاد تو نازنین خوردم

شراب ناب از انگور دستچین خوردم

به کوچه آمده بودم کمی هوا بخورم

که چشم مست تو را دیدم و زمین خوردم

بریده بود تب تشنگی امانم را

برای رفع عطش آب آتشین خوردم

یکی سلامتی تو، یکی به عشق تو، باز

یکی به یاد تو عاشق‌ترین‌ترین خوردم

به مست خرده مگیر، از سیاه‌مستی بود

هزار مرتبه تا پا شدم زمین خوردم

تو پشت پا به دل من، من از زبان تو زخم

تو آن‌چنان زده‌ای و من این‌چنین خوردم

بهمن صباغ زاده

بمون ولي به خاطر غرور خسته ام برو

برو ولي به خاطر دل شكسته ام بمون

به موندن تو عاشقم به رفتن تو مبتلا

شكسته ام ولي برو ، بريده ام ولي بيا

چه گيج حرف مي زنم ، چه ساده درد مي كشم

اسير قهر و آشتي ميون آب و آتشم

چه عاشقانه زيستم چه بي صدا گريستم

چه ساده با تو هستم و چه ساده بي تو نيستم

تو را نفس كشيدم و به گريه با تو ساختم

چه دير عاشقت شدم چه ديرتر شناختم

تو با مني و بي توأم ببين چه گريه آوره

سكوت کن سکوت کن سكوت حرف آخره

ببين چه سرد و بي صدا ببين چه صاف و ساده ام

گلي كه دوست داشتم به دست باد داده ام

بمون كه بي تو زندگي تقاص اشتباهمه

عذاب دوست داشتن تلافي گناهمه

عبدالجبار کاکایی

مست اگر باشی در آغوشت خدایی میکنم

خاک را سرشار ِ عرش ِ کبریایی میکنم…

دل به دریا میزنم در موج ِ مویت هرچه باد!

بادبان ِ روسریّ ات را هوایی میکنم…

باد بود این که دل ِ من را چنان کاهی ربود،

عاشقی با چشمهای ِ کهربایی میکنم…

در بساطم گرچه چیزی نیست اما عشق هست،

من تو را مهمان ِ یک فنجان ِ چایی میکنم…

هرچه غم سویم اشاره میکند من را ببین ؛

در کنارم چون تویی بی اعتنایی میکنم…

آنقدر ترد و ظریفی که فقط با بوسه ای،

گل میاندازم تنت را و حنایی میکنم…

می نویسم با زبانم بر کف ِ پایت غزل،

چون پلنگی خون چشان آهوستایی میکنم…!

شادمانه روی ِ ابر ِ بالشم پر میکشم،

مثل ِ یک گنجشک احساس ِ رهایی میکنم…

شب گذشت و رفتی از پیش ِ من اما باز هم،

آرزوی ِ این که “در خوابم بیایی” میکنم…!

شهراد میدرى

آمدم با بوسه بیدارش کنم رویم نشد

از هوای ِ عشق سرشارش کنم رویم نشد

در دلم گفتم من عاشق پیشه ی ِ چشم ِ توام

خاستم آهسته تکرارش کنم رویم نشد

پلکهای ِ مخملش بر روی ِ هم عمرش بلند

خاطرم بود ” آفرین ” بارش کنم رویم نشد

کاش دستی بر بلور ِ خوشتراش ِ مرمرش

ترسم از این بود آزارش کنم، رویم نشد

ابر زیر ِ سر، نسیم انداخته بر روی ِ خود

دست بردم خیس ِ رگبارش کنم رویم نشد

آفتاب آورده بودم پیش ِ مهتابش مگر

باخبر از صبح ِ دیدارش کنم رویم نشد

کبک ِ ناز ِ برفی اش لم داده زیر ِ برگ ِ گل

تور وا کردم گرفتارش کنم رویم نشد

گرچه میدانستم او هرگز نمیخاهد مرا

دل زدم دریا که اصرارش کنم رویم نشد

رفتم از پیشش ولی هرچه “خدا” را خاستم

لحظه ی ِ آخر “نگهدار”ش کنم رویم نشد

شهراد میدرى

بچه ها عشق قشنگ است ولی

سهم عاشق دل تنــگ است ولـي

بين معشـــوقه و عاشــــق گه گـاه

زندگي صحنه ي جنــگ است ولـي

دل معشـــــوقه و عاشـــــق با هـم

مثل آيينـــــه و سنــــگ است ولـي

با سيــــاهي و سفيــــــدي تركيـب

عشق يعني كه دو رنگ است ولي

درد بسيــــار شكســــت عشقـــي

بدتـــــــر از زخم پلنــــگ است ولـي

دوستــــــانم همه تان مي دانيــــــد

عشق بي زور تفنـــــگ اسـت ولـي

خودمـــــــانيم بـــــــــدون اين عشـق

كـــــــار دنيا همه لنــــگ است ولـي

بچه ها بـا همــــه ي ايـــــن اوصــاف

بخـــــدا عشق قشنــــگ است ولي

سجاد صادقی

خلاصه بهاری دیگر

بی حضور تو

از راه می رسد

و آن چه که زیبا نیست

زندگی نیست

روزگار است...

شمس لنگرودی