خوش آمدید

مو را ای دلبر مو با ته کاره

وگرنه در جهان بسیار یاره

کجا پروای چون مو سوته دیری

چو مو بلبل به گلزارت هزاره

زغم جان در تنم در گیر و داره

سرم در رهن تیغ آبداره

ندارم اختیاری از چه جوشش

دل مو تاب این سودا نداره

سرم بالین تنم بستر نداره

دلم جز شوق ته در سر نداره

نهد دور از ته هر کس سر ببالین

الهی سر ز بالین بر نداره

دل مو بیتو زار و بی قراره

بجز آزار مو کاری نداره

زند دستان بسر چون طفل بدخو

بدرد هجرت اینش روزگاره

عزیزان موسم جوش بهاره

چمن پر سبزه صحرا لاله زاره

دمی فرصت غنیمت دان درین فصل

که دنیای دنی بی اعتباره

غمم بیحد و دردم بی شماره

فغان کاین درد مو درمان نداره

خداوندا ندونه ناصح مو

که فریاد دلم بی‌اختیاره

سرم چون گوی در میدان بگرده

دلم از عهد و پیمان بر نگرده

اگر دوران به نااهلان بمانه

نشینم تا که این دوران بگرده

شدستم پیرو برنائی نمانده

بتن توش و توانائی نمانده

بمو واجی برو آلالهٔ چین

چرا چینم که بینائی نمانده

نذونم لوت و عریانم که کرده

خودم جلاد و بیجونم که کرده

بده خنجر که تا سینه کنم چاک

ببینم عشق بر جونم چه کرده