خوش آمدید

آنکه بی خان و بی مانه منم من

آنکه بر گشته سامانه منم من

آنکه شادمان به انده میکره روز

آنکه روزش چو شامانه منم و من

مو آن اسپید بازم سینه سوهان

چراگاه مو بی سر بشن کوهان

همه تیغی به سوهان میکرن تیز

مو آن تیغم که یزدان کرده سوهان

دلم تنگ ندانم صبر کردن

زدلتنگی بوم راضی بمردن

ز شرم روی ته مو در حجابم

ندانم عرض حالم واته کردن

الهی سوز عشقت بیشتر کن

دل ریشم ز دردت ریشتر کن

ازین غم گر دمی فارغ نشینم

بجانم صد هزاران نیشتر کن

پشیمانم پشیمانم پشیمان

کاروانی بوینم تا بشیمان

کهن دنیا بهیچ کسی نمانده

به هرزه کوله باری میکشیمان

اگر مستان هستیم از ته ایمان

وگر بی پا و دستیم از ته ایمان

اگر گبریم و ترسا ور مسلمان

بهر ملت که هستیم از ته ایمان

ز یاد خود بیا پروا کریمان

ازو کو التجا وا که بریمان

کیه این تاب داره تا مو دارم

نداره تاب این سام نریمان

گلستان جای تو ای نازنیننم

مو در گلخن به خاکستر نشینم

چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا

چو دیده واکرم جز ته نوینم

بوره منت بریم ما از کریمان

بکشیم دست از خوان لئیمان

کریمان دست در خوان کریمی

که بر خوانش نظر دارند کریمان

بوره ای دل بوره باری بشیمان

مکه کاری کز آن گردی پشیمان

یه دو روزی بناکامی سرآریم

باشه روزی که گل چینیم بدامان