خوش آمدید

یک شب غم هجران تو ای جان جهان

با هشت زبان بگفتم ای کاهش جان

موسوم همه جان شد آن راز جهان

با هشت زبان راز نماند پنهان

اکنون که ز دونی ای جهان گذران

استام ز زر همی زنی بهر خران

از ننگ تو ای مزین بی‌خبران

منصور سعید رست وای دگران

عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان

دینی که ز شرط تو بریدن نتوان

وهمی که به ذات تو رسیدن نتوان

دهری که ز دام تو رهیدن نتوان

قلاشانیم و لاابالی حالیم

فتنه‌شدگان چشم و زلف و خالیم

جان داده فدای رطل مالامالیم

روشن بخوریم و تیره بر سر مالیم

هستیم ز بندگیت ما شاد ای جان

زیرا که شدیم از همه آزاد ای جان

گر به شودی ز ما ترا نا شادی

خون دل من مبارکت باد ای جان

ای روی تو پاکیزه‌تر از کف کلیم

آنرا مانی که کرد احمد به دو نیم

تا آن رخ یوسفی به ما بنمودی

ما بر سر آتشیم چون ابراهیم

قائم به خودی از آن شب و روز مقیم

بیمت ز سمومست و امیدت به نسیم

با ما نه ز آب و آتشت باشد بیم

چون سایه شدی ترا چه جیحون چه جحیم

مانندهٔ باد اگر چه بی‌پا و سریم

پیوسته چو آتش ره بالا سپریم

زان پیش که رخت ما سوی خاک کشند

ما خاک فروشیم و بدان آب خوریم

با خوی بد تو گر چه در پرخاشیم

باری به غمت به گرد عالم فاشیم

چون نزد تو ما ز جملهٔ اوباشیم

سودای تو می‌پزیم و خوش می‌باشیم

کاری که نه با تو بی‌نظام انگاریم

صبحی که نه با تو، وقت شام انگاریم

نادیدن تو هوای کام انگاریم

بی تو همه خرمی حرام انگاریم