خوش آمدید

اندر طلبت هزار دل کرد هوس

با عشق تو صد هزار جان باخت نفس

لیکن چو همی می‌نگرم از همه کس

با نام تو پیوست جمال همه کس

ای من به تو زنده همچو مردم به نفس

در کار تو کرده دین و دنیا به هوس

گرمت بینم چو بنگرم با همه کس

سردی همه از برای من داری و بس

ای چون هستی برده دل من به هوس

چون نیستیم غم فراق تو نه بس

گر چون هستی به دستت آرم زین پس

پنهان کنمت چو نیستی از همه کس

خواندیم گرسنه ما ز دل یار هوس

سیر از چو تویی بگو که یا رد شد پس

تو نعمت هر دو عالمی به نزد همه کس

قدر چو تویی گرسنه‌ای داند و بس

ای دیده ز هر طرف که برخیزد خس

طرفه‌ست که جز در تو نیاویزد خس

هش دار که تا با تو کم آمیزد خس

زیرا همه آب دیده‌ها ریزد خس

درد دلم از طبیب بیهوده مپرس

رنج تنم از حریف آسوده مپرس

نالودهٔ پاک را از آلوده مپرس

در بوده همی نگر ز نابوده مپرس

درد دلم از طبیب بیهوده مپرس

رنج تنم از حریف آسوده مپرس

نالودهٔ پاک را از آلوده مپرس

در بوده همی نگر ز نابوده مپرس

ای در سر زلف تو صبا عنبر بیز

وی نرگس شهلای تو بس شورانگیز

هر قطره که می‌چکد ز خون دل من

در جام وفای تست کژدار و مریز

بر چرخ نهاده پای بستیم هنوز

قارون شدگان تنگدستیم هنوز

صوفی شدهٔ بادهٔ صافیم هنوز

دوری در ده که نیم مستیم هنوز

آسیمه سران بی‌نواییم هنوز

با شهوتها و با هواییم هنوز

زین هر دو پی هم بگراییم هنوز

از دوست بدین سبب جداییم هنوز