من قندرون هستم‏

چنانچه گیاه شنک چمنی را قطع کنید، از آن یک ماده کائوچو کی ترشح می‏شود، که به آن قندرون و قندران می‏گویند. این ماده در برابر هوا سفت می‏شود و ایرانیان آن را مانند سقز می‏جویند و چنانچه کمی خرارت به آن بدهید، به صورت کش در می‏آید و با آن بهترین لاستیک را می‏توان ساخت، ولی چون مقدار آن کم است و ساختن لاستیک با آن به صرفه نیست. قندرون از دوستان کبد بوده و سریع الهضم است و از احتقان خون جلوگیری کرده، جویدن آن هضم غذا را آسان می‏کند، اشتها را زیاد می‏نماید. برای پاک شدن سینه از اخلاط نافع است. برای شش و قلب نیز مفید می‏باشد. خوردن مقدار کمی از آن، شب مواقع خواب برای تسکین سرفه تجویز شده است، ضماد آن با سندروس یا زرده تخم مرغ نیم برشته بر روی زخم جهت التیام و رویاندن گوشت سودمند می‏باشد. ضماد گداخته آن با پیه بزجهت رفع کجی ناخن و درد عضلات و ترک پوست و شقای مزمن مخصوصاً با کمی شنجرف نافع می‏باشد و با روغن زیتون جهت تحلیل ورمها و شکاف کشاله ران و تقویت اعصاب و خارش نافع می‏باشد. مقدار خوراک آن یک مثقال است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من قضم قریش هستم

میوه من که به حب الصنوبر معروف است. اشتها به طعام و شهوت را زیاد می‏کند. مقوی اعصاب و باد شکن بوده، برای فلج - لقوه و بی حسی اعضا مفید است، برای زخم ریه، درد مفاصل و امراض جگر، یرقان استسقا و درد کلیه و مثانه نافع است، مخلوط آن با عسل همه روزه به مقدار 15 گرم جهت فلج و رعشه، امتحان خوبی داده است، و نیز برای سرفه و از بین بردن خلط سینه نافع است. زخم کلیه و مثانه را درمان می‏کند و با عصاره خرفه جهت تسکین درد معده و تقویت بدنهای ضعیف سودمند می‏باشد. اگر آن را کوبیده و با آب انگور مخلوط کرده باشید داروی خوبی جهت سرفه و نزله است و برای اسهال خونی و استسقا تجویز می‏شود. حب الصنوبر بطی ءالهضم بوده و زیاد خوردن آن خوب نیست و عمل آن برای تقویت غرایز جنسی با کنجد و عسل بهتر است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من قرمزدانه هستم

قرمزدانه که به آن قرمز هم می‏گویند حشره‏ای است که در روی بعضی از انواع بلوط زندگی می‏کند و به ندرت در روی سر و کاج هم دیده می‏شود و به این حشره در زبان فارسی کرم رنگریزان و به عربی دود الصباغیننامند. برای به دست آوردن ان ابتدا حشرات را از روی درخت جمع کرده، با بخار اب می‏کشند. پس از کشتن حشره آن را خشک می‏کنند و برای رنگرزی‏ان را کوبیده، و در آبی که دارای ترشی باشد می‏جوشاند تا رنگ قرمز آن حل شود، بهترین رنگ قرمز برا ی ابریشم و نقاشی و نویسندگی است و اگر به جای ترشی در آب یک ماده قلیایی اضافه کنند، رنگ بنفش به دست می‏آید. در درمان سنتی ایران خوردن ان را یک هفته، روزی سه گرم جهت بند آوردن خون قاعدگی و اخراج جنین مرده مفید می‏دانستند و خوردن آن را با سرکه یکی از راه‏های جلوگیری از آبستنی معرفی کرده‏اند. ضماد آن با عیل جهت التیام جراحات و شستشوی سربا آب جوشانده آن جهت زیبایی و دراز شدن مو و کشتن شپش ورشک مفید می‏باشد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من فرنجمشک هستم

سام من فرنجمشک است. به من برنجمشک -حبق الکرمانی - حبق الصعتری - حبق قرنفلی و پلنگمشک هم می‏گویند. برگ من معطر و بوی آن شبیه تیمو است، این بو در برگهای من قبل از گل دادن زیادتر است، در صنعت از من یک نوع اسانس می‏گیرند که شبیه اسانس لیمو است. من در بیشتر نقاط ایران مخصوصاً شمال تهران پس قلعه و آذربایجان می‏رویم. خواص من نظیر بادرنجبویه می‏باشد و بعلاوه در رفع سرگیجه و جلوگیری از قی کردن زنان باردار به کار می‏رود و در عطرسازی از من استفاده شده و راهبان مرا داخل مشروبات خود می‏کنند. اگر برگ تازه مرا به صورت کوبیده روی محل نیش زنبور بگذارند درد آن را تسکین می‏دهم.
اسم من بلوط است!
جالینوس حکیم برای بریدن تب از من استفاده می‏کرد، میوه من ضد اسهال است. برگ مرا برا ی التیام جراحات بکار برید. از میوه‏ام برای اطفالی که در رختخواب ادرار می‏کنند استفاده کرده و نتیجه بگیرد. استعداد چاقی را در افراد ضعیف المزاج زیاد می‏کنم... و صدها خاصیت دیگر که در برگ، ریشه و پوست من نهفته است.
فارسی من بالوت و معرب آن بلوط است، در مازندران به درخت من دارمازی، در کردستان به نوعی دیگر از درخت من پرو، در لرستان به نوعی دیگر آن برارمازو می‏گویند. من دارای انواع و اقسام می‏باشم ولی در ایران 9 نوع من میروید که یک نوع من شاه بلوط و 8 نوع دیگر بلوط است.
شاه بلوط دارای میوه‏ای درشت و روغن دار بوده، و بسیار مغذی است، ولی خواص دارویی آن از انواع بلوط کمتر است. در هندوستان نیز نوعی شاه بلوط می‏روید که میوه ی آن درشت‏تر بوده و در اروپا به نام مارون خوانده می‏شود. در کتابهای قدیم شاه بلوط را قسطل - قسطانیه - کستانه اغاجی - طراس و بلوط الملک خوانده‏اند.
قسمت مورد استفاده من پوست - برگ - ریشه و برجستگیهایی که در اثر گزش حشرات روی انواع من روییده و به نام مازو معروف است می‏باشد ریشه‏های باریکی که در روی میوه من است، و همچنین پوست نازک روی میوه من که به جفت معروف است مصارف طبی و صنعتی دارد، به عقیده جالینوس برای بریدن تب دارویی بهتر از پوست درخت من نیست.
قسمتهای مختلف گیاه من علاوه بر داشتن چندین نوع ویتامین و عوامل دارویی، دارای مقدار زیادی جوهر مازو است، جوهر مازو که به زبان علمی تانن نامیده می‏شود و عده‏ای فارسی آنرا جفت گذاشته‏اند دارای طعمی گس است و پوست بعضی از میوه‏ها و گیاهان و همچنین نارس بعضی از میوه‏ها مثل خرمالو - انار - سیب - به و غیره که دارای طعمی گس می‏باشند، دارای تانن هستند.
جوهر مازو یکی از عوامل مهم غذایی است که هضم مواد سفیده‏ای را آسان کرده و بدن انسان برای نوسازی و ترمیم ضایعات بوجود آن احتیاج دارد. جوهر مازو آب دهان و سایر رطوبات بدن را جمع می‏کند، اسهال را بند می‏آورد، اسهال خونی را معالجه می‏کند و از خونریزی جلوگیری می‏کند برای درمان آنژیم، ورم لوزه - گرفتگی صدا - زرد زخم و انواع جرب دارویی بسیار مفید است.
برگهای مرا در تابستان و میوه مرا در پاییز می‏چینند و پوست مرا از ساقه‏های جوان گرفته و در هوای آزاد خشک می‏کنند. میوه من دیر هضم است، ولی چون هضم شود غذابیت بسیار داشته و جلوی اسهال را میگیرد و از خونریزی سینه و معده جلوگیری می‏نماید، جهت خفقان و قی که در اثر سنگینی معده باشد مفید است، برای دلپیچه و زخم معده و روده نافع است، قطره قطره آمدن ادرار را معالجه می‏کند. ضماد آن با پی خوک که به آن نمک زده باشند، جهت ورم حالب ورمهای سخت و آبدار سودمند است، سوخته آن برای معالجات جلدی - جوشهای صورت و زخم‏های چرکی و آبدار (زرد زخم) مفید می‏باشد. حمول آن جهت بند آوردن ترشحات رحم نافع است، و چون میوه مرا با هم وزن آن کندر و روغن زیتون سرشته و به اطفالی که در رختخواب ادرار می‏کنند چند روز متوالی بخورانند، معالجه خواهند شد و همین مخلوط برای کسانی که ادرارشان تیره و سنگ دار است مفید می‏باشد. مقدار خوراک میوه من تا پانزده مثقال است. ریشه‏های باریک روی پیاله میوه من در قطع سیلان ترشحات رحم منافع زیاد دارد. برگ درخت من جهت التیام جراحات تاز سورمند می‏باشد. خاکستر چوب من بهترین گرد دندان بوده، و این خاکستر جهت درمان زخمهای خوره‏ای مفید است، آبی که هگام سوختن چوب بلوط به دست می‏آید، بهترین خضاب جهت ابرو می‏باشد. پوست درخت من به علت داشتن جوهر مازو منافع دارویی زیادی داردت ولی به علت داشتن بوی نا مطبوع بطور خوراکی کمتر از آن استفاده می‏شود و چون دارای اثر ضد عفونی کننده می‏باشد، بیشتر برای پانسمان زخمها به کار می‏رود. شستشو با جوشانده یا دمکرده 30 در هزار آن جهت از بین بردن ترشحات بی - رنگ زنانه و جلوگیری از خونریزی بواسیر تجویز شده است.
از پوست ساقه‏های جوان من جهت مصارف دارویی و پوست ساقه‏های کهنه و مسن آن در دباغی و چرم سازی استفاده می‏شود. چوب درخت من محکم بوده و جهت ساختن قایق و کشتی به کار می‏رود، و در نجاری و منبت کاری از آن استفاده زیاد می‏شود.
شاه بلوط: میوه من غذاییت بسیار دارد و برای چاق شدن اشخاص ضعیف المزاج یک غذای مناسب می‏باشد. پوست و چوب درخت من قابض بوده، جوشانده آن برای معالجه اسهال خونی به صورت تنقیه تجویز شده است. دمکرده پنجاه در هزار برگ من به مقدار سه فنجان در روز جهت سرفه، ونزله تجویز می‏شود.
میوه: دارای 5/2 درصد روغن قابل استخراج مواد غذایی است. جفت یعنی پوست نازکی که در روی مغز من است، دارای تانن فراوان بوده و خواص آن را دارد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من عشبه هستم

با اینکه پیشینیان بهترین نوع عشبه را عشبه چینی و عشبه و مغربی می‏دانستند، طبق آزمایشهایی که به عمل آمده است، ایرانی عشبه مزایای زیادی دارند.
ما عشبه عموماً در خانواده مار چوبه قرار داریم. و در ایران نوعی از ما در سواحل بحر خزر می‏روید. به آن در لاهیجان و شهسواز ملک و از ملکی، در آستارا شنگیله، در گرگان کفله بور، در بندر پهلوی والی گیلی، در اطراف رشت تیمس کامپوره، در آمل سکلیم، در بهشهر لم، در ساری ملاش، در چالوس تلی، در میان دره ورک لام، در یلم شات دانه و در بعضی از ننقاط گیلان گلگادانه و یک نوع دیگر ما که بالا رونده بوده، و برگهای نوک تیز شفاف شبیه قلب دارد، به آن در گیلاس تیمس، در کردستان بمبلی بوز و در لاهیجان رزک و در مازندران تال گویند. به انواع خارجی ما چنانکه اشاره شد، عشبه مغربی گویند. کلیه قسمتهای گیاه ما مانند جوانه، میوه و ریشه دارای طعم تند و سوزاننده است، و عموماً پیشاب آور و مسهل می‏باشند. مصرف قسمتهای مختلف گیاه ما موقعی که تازه است، خطرناک بوده و بایستی خشک آنها را به کار برد. ریشه ما را پس از شستشو خشک کنید، و به عنوان مسهل و قی آور مصرف نمایید.
ضماد غده‏های ریشه ما که آن را در آب جوش له کرده باشند، برای درمان ضرب خوردگی و خون مردگی مفید می‏باشد. ضماد رنده شده غده‏های ما که تازه باشد، دردهای رماتیسم و نقرس را تسکین می‏دهد. در مصارف داخلی قسمتهای متورم ریشه ما را پس از خشک کردن و به صورت پودر در آوردن، به مقدار سه تا چهار گرم می‏خورند.
بوییدن گلهای خوشبوی ما سر درد و درد شقیقه را بر طرف می‏کند، مضمضه جوشانده قسمتهای مختلف ما در سرکه جهت درد دندان مفید می‏باشد، جوشانده ریشه ما در روغن جهت فالج، لقوه و بیحسی اعضا، تنگ نفس، سرفه مزمن و تقویت معده و کبد و درمان استسقا و بواسیر مفید تشخیص داده شده است. خوردن جوشانده من هر روز به مقدار یک مثقال بانبات تا یک هفته جهت درد مفاصل مزمن، و ضماد آن با گلاب جهت فالج و تسکین درد مفاصل و سیاتیک تجویز شده است. حمول غده‏های آن، ادرار را باز می‏کند و برای زنان آبستن خوب نیست، زیرا ممکن است باعث سقط جنین شود. ضماد من جهت جذام نیز توصیه شده است. برای معالجه برص، سیاتیک و گری ریشه مرا در سرکه له کرده، روی پوست آنقدر بمالید تتا خون آلود گردد و بعد پانسمان نمایید. می‏گویند عشبه مغربی محصول اروپا و عشبه چینی محصول خاور دور می‏باشند. به عشبه چینی اشتباهاً چوب چینی محصول فرنگی‏ها به من سالسیاره می‏گویند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من صنوبر کوچک هستم‏

صمغ من بیشتر از سایر انواع کاج است و به میوه من قضم قریش گویند که مصرف طبی دارد و در اینجا به نام حب صنوبر به شما معرفی می‏شود. قسمت مورد استفاده کاج و صنوبر، شاخه‏های شکوفه دار، برگ میوه و صمغ آنهاست.
جوشانده ساقه‏های گلدار من خاصیت ضد عفونی کننده دارد و نوشیدن آن برای مبتلایان به تنگ نفس، برنشیت، گلو درد، ناراحتیهای کلیه و مثانه و اختلالات عصبی مفید است. کمپرس آن برای تسکین درد اعصاب، رماتیسم و امراض پوستی نافع است. نوشیدن جوشانده برگ و پوست من برای گلو درد، جراحات ریه، خونریزی سینه و خون دماغ تجویز شده است. خوردن یک مثقال از برگ من با عسل جهت امراض کبد و ورم آن سودمند می‏باشد. خوردن برگ خشک من با آب سرد، شکم را بند می‏آورد.
ضماد برگ من در مواضع آسیب دیده و مالیدن برگ من مخلوط با مردابسنک جهت کچلی و چرک بدن و عفونت عرق نافع است. نشستن در آب جوشانده من جهت امراض نشستگاه سودمند می‏باشد. مضمضه پخته برگ من در سرکه جهت تسکین درد دندان مفید است. بخور برگ من جهت اخراج مشیمه و باز شدن ادرار و حیض مؤثر می‏باشد. دود برگ من جهت جلوگیری از ریزش مژه و ابرو و آبریزش چشم و ضعف بینایی و تراخم و جرب نافع است، ضماد برگ تازه کوبیده من جهت جلوگیری از خونریزی جراحات تازه مفید است، و چون چوب مرا ریز ریز کرده با سرکه بجوشانند و مضمضه نمایند، درد دندان را تسکین می‏دهد و برای این کار جویدن برگ تازه من هم بی اثر نیست. پوست ریشه من قابض بوده، و دو مثقال آن اسهال را بند می‏آورد و چنانچه روزی سه مثقال آن را به اشخاص فلج و رعشه‏ای بخورانند، ممکن است اثر بسیار داشته باشد، پاشیدن گرد کوبیده پوست ریشه من روی محل سوختگی مفید است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من ضغیوس هستم

در کتابهای دارو سازی سنتی ایران از نوعی مار چوبه به نام صغیوس نام برده‏اند که گویا همین مار چوبه خوراکی باشد، طبق نوشته کتب قدیمی آنچه از آن روی زمین ظاهر می‏شود، سبز است و آنچه در زیر زمین می‏باشد، سفید و شیرین و خوراکی است. برگ آن شهوت را از بین می‏برد و ساقه زیر زمینی آن محرک باه و صفرابر و مأکول است، و برای نیکویی کشک و ماست آن را داخل آنها می‏کنند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من صمغ عربی هستم‏

در شاخه‏های انواع مغیلان و اقاقیا در اثر گزش حشرات، یا برخورد با هم شکافهایی ایجاد می‏شود که به تدریج از آنها صمغ عربی تراوش می‏گردد. ولی برای به دست آوردن محصول بیشتر بایستی در اواخر آبان ماه پس از یک بارندگی باتیغهای مخصوص قسمتی از پوست را بدون آنکه آسیبی به مغز آن برسد برداشت تا کم کم صمغ تراوش کرده، و پس از یک ماه آن را جمع نمایند. بهترین نوع صمغ عربی دارای آب، مواد قندی، کمی تانن و چهار دیاستاز است. صمغ عربی نرم کننده بوده و سینه را نرم می‏کند و ورم را فرو می‏نشاند و درمان التهاب گلو و معده اثر نیکو دارد. در صنعت دارو سازی از صمغ عربی برای معلق نگاه داشتن داروهای غیر محلول در آب استفاده می‏کنند.
در صنعت برای تهیه آهار و چسب و ساختن مرکب از آن استفاده می‏گردد، و برای این کار هرگز نباید آن را با کتیرا مخلوط کرد. صمغ عربی مغری است، یعنی پرزهای معده را روغن مالیده و نرم نگاه می‏دارد و مقوی معده و روده‏ها می‏باشد. جهت درد سینه، سرفه، زخم ریه و رفع خشونت و قصبه الریه و باز کردن صورت تجویز می‏شود. مداومت در خوردن آن روزی یک مثقال با کره مانع خونریزی ریه است. ضماد آن مخلوط با سفیده تخم مرغ جهت سوختگی نافع است. دارو سازان سنتی ایران جهت معالجه تراخم توصیه کرده‏اند که صمغ غربی را در گلاب حل کرده و آن را در چشم بچکانند.
در کارخانه‏های دارو سازی، از آن جهت ساختن پاستیلهای ضد سرفه استفاده می‏کنند، و در قنادیها جهت ساختن مرغوبترین پاستیل آن را به کار می‏برند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من صمغ انجدان هستم‏

به من صمغ انجدان و انگژد گویند (ژد به معنی صمغ است) عربی من حلتیت است (در کلیه مآخذ فارسی عربی صمغ انجدان را حلتیت و در مآخذ اروپایی فارسی آن را حلتیت نوشته‏اند. پس از بررسی معلوم شده مآخذ فارسی صحیح است. من هم مانند انجدان خوشبو و بد بو هستم. رنگ خوشبوی من سفید و رنگ بد بوی من سیاه می‏باشد، به نوع بد بوی من انغوزه، انگشت گنده، حلتیت منتن هم می‏گویند. برای به دست آوردن من ساقه انجدان را از گردنه که بر روی ریشه قرار گرفته است قطع کرده، پایین آن را کمی گود می‏نمایند تا صمغ که به صورت مایع است در آن گودی جمع شده و بسته شود و آخر روز محصول آن را که به صورت یک گردوی کوچک است جمع آوری می‏کنند و به همین جهت به آن گردوی انجدان هم می‏گویند. رنگ انغوزه زرد قهوه‏ای و خاکستری بوده، طعم آن گس زننده و تلخ است و بوی آن شبیه بوی سیر خیلی تند می‏باشد. من هم مانند انجدان، ضد تشنج، ضد کرم، ضد حشرات و بادشکن بوده و تمام خواص انجدان در من بحد اعلی وجود دارد. در دامپزشکی از انغوزه زیاد استفاده می‏شود. در داروسازی جدید به صورت چسب و تنقیه بیشتر مصرف دارد. چون مرا در آب حل کنند به صورت مایعی شیری در می‏آیم که خوردن آن برای امراض سرد دماغی مانند فلج، رعشه، صرع، بی حسی اعضا و استسقا تجویز می‏شود. با فلفل و سداب جهت درمان کزاز و با سکبینه جهت فلج و بی حسی نافع است. (سکبینه یک نوع صمغ ایرانی است که در قریه ماه از توابع اصفهان به دست می‏آید).
سرمه من با عسل جهت تقویت بینایی و جلوگیری از آبریزش چشم و لکه‏های سفید سودمند می‏باشد. چکاندن جوشانده من در گوش جهت درد گوش و سنگینی آن توصیه شده است، و مخصوصاً برای رفع صدا کردن گوش تجویز می‏شود. جوشانده من بازاج جهت پلیپ بینی نافع است.
گذاشتن کمی از من در حفره دندان کرم خورده مسکن درد آن بوده و از پیشرفت آن جلوگیری می‏کند و برای این کار صمغ خوشبو مؤثرتر از صمغ بد بو است. مضمضه جوشانده من با انجیر و زوفا جهت تسکین درد دندان کرم خورده زیاد توصیه شده است. غرغره من با عسل جهت ورم گلو و با سرکه جهت اخراج زالو که در گلو چسبیده باشد و با زرده تخم مرغ جهت بازشدن آواز و نرمی گلو مفید می‏باشد. نوشیدن محلول من در آب جهت باز شدن آواز و نرمی گلو مفید می‏باشد. اگر شیر پستان زنی کم شده یا خشک شده باشد، مقداری از مرا در سکنجبین حل کرده و به او بدهید تا بنوشد. خوردن من با داروهای قابض جهت اسهال رطوبی و با ادویه مناسب جهت دل پیچه و قولنج و از بین بردن نفخ شکم و اخراج انواع کرم معده و باز شدن خون بواسیر و سردی معده، جگر و اسپرز و استسقا، سستی بدن مفید است. اگر چند روزی پی در پی نیم گرم مرا در جوف خمیر گذاشته و مبتلایان به استسقا آن را بلع نمایند، جهت تحلیل استسقا مخصوصاً استسقای طیلی مفید است. ضماد من با بارهنگ جهت از بین بردن دمل نافع است و خوردن آن جهت باز شدن قاعده زنان و محلول آن جهت اخراج جنین مرده سودمند می‏باشد. گذاشتن من روی دملها بعد از شکافتن آنها جهت بیرون آوردن چرک و خون و التیام زخم آنها مفید است.
ضماد من با انجیر خشک و سرکه جهت جوشهای عصبی و باموم و روغن جهت زگیل و داءالثعلب و با آب خاکستر و آب دریا جهت شکاف بیخ ران مؤثر است. اگر مرا در آب حل کرده، به بدن بمالید حشرات به شما نزدیک نخواهد شد. در قدیم برای رفع زیان پیکان زهر دار از ضماد من استفاده می‏کردند و همچنین مرا در روغن زیتون حل کرده، روی نیش عقرب می‏گذاشتند، خوردن من با غذا باعث بازشدن و نیکویی رنگ رخسار است، چنانچه مرا در پارچه گذاشته، در عمق آب بگذارید از کرم گذاشتن آب جلوگیری می‏کنم. گذاشتن من در مزارع باعث از بین رفتن آفات نباتی است. من بهترین وسیله برای کشتن کرم خاردار پنبه می‏باشم و برای این کار کافی است که کمی از مرا در موقع آبیاری به آن اضافه نمایند. چنانچه مقداری از مرا در ریشه درختی که کندن آن مقدور نباشد، بگذارید، باعث پوسیده شدن آن می‏شوم و چنانچه یک دفعه کافی نباشد، می‏توان آن را تکرار کرد. مطبوخ ریشه انجدان که عربی آن محروث است می‏تواند در همه حال جانشین و بدل من باشد، عده‏ای ریشه اشترغار را ریشه انجدان می‏دانند و این اشتباه است، با هم شبیه بوده و چندین خواص مشترک داریم ولی اشتر غار معرب اشتر خار که خار شتر است می‏باشد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من شیرین بیان هستم

من امروز می‏خواهیم با بیانی شیرین خود را خدمت شما معرفی کنم و شما را به ارزش واقعی خود واقف نمایم. من بیخ یک گیاه خود رو هستم که در ایران از شمال تا جنوب، از آذربایجان تا بلوچستان می‏رویم. در فارس به من شیرین بیان می‏گویند، ولی در اطراف اصفهان به پژومعروف می‏باشم. در شیراز به من مهلک گویند و در بازار بعضی از شهرهای ایران به من آسه لقب داده‏اند. عربی من سوس است و به بیخ من اصل السوس و عرق السوس خطاب می‏کنند، قسمت مورد استفاده من و بیخ و ریشه من است. در اینجا بد نیست که توضیح دهیم، بعضی از گیاهان علاوه بر ساقه هوایی یک ساقه زیر زمینی هم دارند، به این ساقه‏های زیر زمینی گیاه شناسان قدیم ایران بیخ می‏گفتند و گیاه شناسان جدید که از وسعتت زبان فارسی بی اطلاع می‏باشند، لغت فرنگی آن را که ریزوم است به کار می‏برند.
این بیخ یک قلم مهم از صادرات ایران است، و کارخانجات داروسازی آن را به قیمت نازل می‏خرند و پس از آنکه آن را به صورت گرد یا قرص و شربت درآوردند به ایران برمی گردانند.
علاوه بر کارخانجات داروسازی، کارخانجات دخانیات و سیگارسازی هم خریدار من می‏باشند.
در این کارخانجات ربگ توتون را در جوشانده من خیس می‏کنند تا سیگار آنها خوش طعم و بی ضرر شود. اخیراعده‏ای از کارشناسان دخانیات، اظهار نظر کرده‏اند که اینگونه سیگارها سرطان‏زا نیستند. در داروسازی پودر و عصاره مرا جهت از بین بردن طعم بد بعی از داروها به کار می‏برند و با عصاره من شربتها و قرصهای ضد نفخ و مقوی معده می‏سازند. خاصیت اصلی من جلوگیری از انقباضات معده است و به همین جهت غالبا مرا با مسهلهای که تولید پیچش معده می‏کنند، همراه می‏سازند تا از ضرر آنها جلوگیری شود. عصاره من همراه عسل جهت مبتلایان به زخم معده بهترین اکسیر است، زیرا از انبساط و انقباض معده جلوگیری کرده و این آرامش جدار معده، سبب بهبود زخم می‏شود. یکی از رجال معروف ایران که مدتها از زخم معده زجر می‏کشید، و برای معالجه به اکثر پزشکان معروف جهان مراجعه کرده و از درمان آن مأیوس بود، سه ماه مرتباً روزی نیم مثقال مغز بیخ مرا همراه با عسل خورد و معالجه گردید. این شخص در این مدت از خوردن تمام داروهای دیگر خودداری کرد و فقط روزی یک گرم رازیانه و یک گرم سقز تلخ را همراه با من میل می‏نمود و اکنون مدت دو سال است که بکلی خوب شده و احساس ناراحتی معدی نمی‏کند. من علاوه بر آن که طعم سیگار را خوب کرده و قطران آن را کم می‏کنم، یکی از داروها و وسایل ترک اعتیاد سیگار نیز می‏باشم و برای این کار کافی است معتادان یک تکه از بیخ مرا مانند سیگار کنج لب خود گذاشته و با آن بازی کنند و گاهی مقداری از آن را جویده و بمکند. من دارای انواع و اقسام می‏باشم، مقدار قند و شیرینی در بعضی از انواع من بیشتر است، و در یک نوع کمتر می‏باشد که به آن تلخ بیان گویند. در طب سنتی ایران این نوع را قابل مصرف نمی‏دانستند. انواع مرغوب من در آذربایجان، رضائیه، افشار، خلخال، کرمان، پل جاجرود، اراک، لرستان، بجنورد، شیروان و بلوچستان می‏روید و یک نوع من به شیرین بیان چینی معروف است که در خراسان مخصوصاً بین بجنورد و مرادتپه دیده می‏شود. علاوه بر انواع فوق، رب السوس را از عصاره نست. در اینجا بد نیست که توضیح دهیم، بعضی از گیاهان علاوه بر ساقه هوایی یک ساقه زیر زمینی هم دارند، به این ساقه‏های زیر زمینی گیاه شناسان قدیم ایران بیخ می‏گفتند و گیاه شناسان جدید که از وسعتت زبان فارسی بی اطلاع می‏باشند، لغت فرنگی آن را که ریزوم است به کار می‏برند.
این بیخ یک قلم مهم از صادرات ایران است، و کارخانجات داروسازی آن را به قیمت نازل می‏خرند و پس از آنکه آن را به صورت گرد یا قرص و شربت درآوردند به ایران برمی گردانند.
علاوه بر کارخانجات داروسازی، کارخانجات دخانیات و سیگارسازی هم خریدار من می‏باشند.
در این کارخانجات ربگ توتون را در جوشانده من خیس می‏کنند تا سیگار آنها خوش طعم و بی ضرر شود. اخیراعده‏ای از کارشناسان دخانیات، اظهار نظر کرده‏اند که اینگونه سیگارها سرطان‏زا نیستند. در داروسازی پودر و عصاره مرا جهت از بین بردن طعم بد بعی از داروها به کار می‏برند و با عصاره من شربتها و قرصهای ضد نفخ و مقوی معده می‏سازند. خاصیت اصلی من جلوگیری از انقباضات معده است و به همین جهت غالبا مرا با مسهلهای که تولید پیچش معده می‏کنند، همراه می‏سازند تا از ضرر آنها جلوگیری شود. عصاره من همراه عسل جهت مبتلایان به زخم معده بهترین اکسیر است، زیرا از انبساط و انقباض معده جلوگیری کرده و این آرامش جدار معده، سبب بهبود زخم می‏شود. یکی از رجال معروف ایران که مدتها از زخم معده زجر می‏کشید، و برای معالجه به اکثر پزشکان معروف جهان مراجعه کرده و از درمان آن مأیوس بود، سه ماه مرتباً روزی نیم مثقال مغز بیخ مرا همراه با عسل خورد و معالجه گردید. این شخص در این مدت از خوردن تمام داروهای دیگر خودداری کرد و فقط روزی یک گرم رازیانه و یک گرم سقز تلخ را همراه با من میل می‏نمود و اکنون مدت دو سال است که بکلی خوب شده و احساس ناراحتی معدی نمی‏کند. من علاوه بر آن که طعم سیگار را خوب کرده و قطران آن را کم می‏کنم، یکی از داروها و وسایل ترک اعتیاد سیگار نیز می‏باشم و برای این کار کافی است معتادان یک تکه از بیخ مرا مانند سیگار کنج لب خود گذاشته و با آن بازی کنند و گاهی مقداری از آن را جویده و بمکند. من دارای انواع و اقسام می‏باشم، مقدار قند و شیرینی در بعضی از انواع من بیشتر است، و در یک نوع کمتر می‏باشد که به آن تلخ بیان گویند. در طب سنتی ایران این نوع را قابل مصرف نمی‏دانستند. انواع مرغوب من در آذربایجان، رضائیه، افشار، خلخال، کرمان، پل جاجرود، اراک، لرستان، بجنورد، شیروان و بلوچستان می‏روید و یک نوع من به شیرین بیان چینی معروف است که در خراسان مخصوصاً بین بجنورد و مرادتپه دیده می‏شود. علاوه بر انواع فوق، رب السوس را از عصاره نوعی از گون هم می‏گیرند که به آن سوس کاذب می‏گویند و بطور تقلبی آن را به جای عصاره شیرین بیان می‏فروشند.
بیخ من دارای یک پوست چوب پنبه‏ای است و به همین جهت بایستی آن را همیشه پوست کنده و بعد مصرف کرد و اینکه در بعضی از کتب قدیمی نوشته‏اند که چون مار بیخ بیان را دوست دارد و خود را به آن می‏مالد و زهر آلود می‏شود و بایستی آن را پوست کند صحیح نیست. من مسکن تشنگی و التهاب معده هستم، مخصوصاً خیسانده من در آب سرد برای این کار نافع است. من معده و احشاء داخلی را شستشو می‏دهم، من مقوی اعصاب، باد شکن، مدربول و حیض می‏باشم و بهترین دارو برای تنگ نفس می‏باشم. من سینه را نرم می‏کنم و آواز را باز می‏نمایم. اگر بیخ مرا ساییده و مانند سرمه به چشم بکشند، برای رفع لکه سفیدی و تقویت بینایی چشم سودمند می‏باشم، اگر جوشانده مرا بر مو بمالند مو خوره را از بین می‏برم. ضماد کوبیده برگ تازه من بد بویی زیر بغل و کشاله ران را برطرف می‏کند و ترک لای انگشتان را درمان می‏نماید.
چوب گیاه من به سرعت می‏سوزد و حرارت زیادی تولید می‏کند. و به همین جهت سابقاً شیشه گران از آن برای ذوب سنگ استفاده می‏کردند. شستشوی چشم با جوشانده من ورم پلک را از بین می‏برد.
مقدار خوراک مغز پوست کنده بیخ من ده گرم است که بایستی آن را جوشانده و با عسل میل کرد و بدرقه آن بایستی آلو یا آش باشد. چنانچه آب هندوانه را بدرقه من می‏کنند، فشار خون را پایین می‏آورم.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من شنبلیله هستم

فارسی من شنبلیله است، در شیراز به من شنبلیز گویند. گیلانیها مرا خلبه می‏خوانند و اعراب خلبه را معرب کرده حلبه می‏گویند. در بعضی از کتب به من فریقه لقب داده‏اند. برگ من یک سبزی خورشی و دانه‏های روغنی من یک بذر دارویی می‏باشد. از برگ تازه و خشک من در تهیه خورش و خوراکهای دیگر استفاده می‏کنند و با برگ خشک شده من سوپی تهیه می‏کنند که به اشکنه معروف است. زادگاه اولیه من ایران و آسیای صغیر است، ولی اکنون در اکثر تقاط جهان به منظور استفاده از دانه‏های من، مرا کاشته‏اند. برگ من کمی ملین بوده اشتها را زیاد می‏کند و در ضمن پیشاب آور است و عادت ماهانه زنان را باز می‏کند. ضماد برگ من برای تقویت مو بسیار نافع است و چنانچه زن آبستن هنگام بارداری از برگ من زیاد بخورند بچه‏اش دارای موی زیاد خواهد شد. جوشانده برگ و دانه‏های من زایمان را آسان می‏کند. اخیراً عده‏ای از دانشمندان در روی دانه‏های من مطالعه کرده و آنها را مورد آزمایش قرار داده، و در آن مواد صمغی، مواد مازویی، یک روغن، مواد سفیده‏ای، املاح معدنی و چند عامل دارویی پیدا کرده‏اند. ولی خواص این عوامل را داروسازان سنتی ایران قبلاً در دانه‏های من پیدا کرده و در کتابهای قدیم نوشته‏اند. دانه‏های من ملین بوده و به هضم غذا کمک می‏کند. محرک شهوت و باز کننده عادت ماهانه بانوان است. مقوی ریه بوده و همراه با عسل، سینه را باز و خالی می‏کند. روغن دانه‏های من به علت داشتن ویتامینهای آ و د همانند روغن ماهی است. ضد شبکوری و درمان نرمی استخوان می‏باشد، خوردن برگ و بذر من برای کسانی که در جاهای مرطوب و کم آفتاب زندگانی می‏کنند، غذای بسیار مفیدی است. اگر دانه‏های مرا با تمر هندی و هم وزن آن مویز و انجیر جوشانده و پس از صاف کردن آب آن را به قوام آورند، جهت تنگ نفس و تصفیه آواز و باز شدن سینه‏های خسته و درمان زخم سینه و درد آن مفید است ؛ حتی اگر مزمن شده باشد. مطبوخ دانه‏های من با پر سیاوشان نیز جهت موارد بالا نافع است. پخته برگ و دانه‏های من زایمان را آسان می‏کند و خوردن آن بطور مرتب برای چاق شدن اشخاص لاغر و ضعیف البنیه سودمند است. برای رفع بد بویی مدفوع، خوردن برگ و دانه‏های من توصیه شده است. ضماد برگ و بذر من جهت ورمهای جلدی و درمان سوختگی آتش به کار می‏رود. برای رفع ترکیدن و کجی ناخن به علت داشتن ویتامین (د) مفید می‏باشد و نیز برای تقویت و جلوگیری از ریزش مو می‏توان از این ضماد بهره‏مند شد. ضماد بذر من با انجیر جهت باز شدن دمل تجویز شده است. شستشوی چشم با آب برگ و دانه‏های من جهت درمان تراخم، آبریزش، رفع قرمزی چشم و ورم پلک مفید است.
نشستن در آب مطبوخ برگ و دانه‏های من جهت تسهیل زایمان و اخراج مشیمه، اثر قطعی دارد. شستشوی سر با آب مطبوخ برگ و دانه‏های من جهت اصلاح موهای وز کرده، بر طرف کردن شوره سر و معالجه زخمهای آبدار سر مفید می‏باشد. پختن برگ من با برگ اسفناج، برگ خرفه و زردک در قدیم معمول بوده و یکی از غذاهای مفید شناخته شده بود. از روغن دانه‏های من که همانند روغن ماهی است می‏توانید برای درمان سخت شدن پوست بدن و رفع زبری و پوسته شدن آن استفاده کرد. آن را جهت نرم کردن مو و جوشهای صورت به کار برید. روغن دانه‏های من مخلوط با موم جهت درمان ترکیدن پوست و با ادویه مناسب جهت پاک کردن کک مک و نیکو شدن رنگ رخسار توصیه می‏شود. خوردن یک قاشق مراباخوری از دانه‏های من محرک اشتها بوده، نیروهای جسمی و روحی را زیاد می‏کند. کوبیده آن جهت معالجه نقرس، مرض قند، نرمی استخوان، کم خونی و همچنین برای جلوگیری از لاغر شدن مبتلایان به سل و مرض قند تجویز می‏شود. پودر کوبیده من اگر مدتی بماند بد بو می‏شود، و حتی ادرار و عرق بدن را هم بد بو می‏کند، ولی تازه آن این عیب را ندارد. در اروپا برای جلوگیری از بوی نامطبوع، پودر دانه‏های من، آن را با شربت انگور فرنگی مخلوط کرده و میل می‏نمایند و یا آن را قبل از غذا همراه با کمپوت و مربا می‏خورند. خلاصه من به علت داشتن مواد آهنی مقدار زیادی فسفر و هورمونهای گیاهی در ردیف یکی از مفیدترین سبزیها می‏باشم.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من شویدی هستم

اسم من شویدی است، به من انرجس، فینو، شبتی، شودی، یرچلی و قوش قوغاز هم می‏گویند. من هم از خانواده مار چوبه بوده، و مانند آن دارای بیخی متورم غده‏ای می‏باشم، ولی ریشه من فاقد پیاز است. من دارای شاخه‏ها و برگهای دراز بوده، و دارای گونه‏های زیادی هستم که همگی زینتی بوده در گلدان پشت پنجره و تارمی آنها را می‏گذارند. شویدی پیچ شاخه‏هایش به پنج متر می‏رسد. شویدی سرخسی هم گونه‏ای از من است که شاخه هایش تا دو متر قد می‏کشند و بالاخره نوعی معطر دارم که به شویدی معطر معروف بوده و دارای گلهایی خوشبو است. ما همگی چنانکه گفتیم از خانواده مار چوبه بوده و خواص آن را کم و بیش داریم.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من شمعدانی عطری هستم

فارسی من شمعدانی عطری است و به برگ عطر، برگ مشک، گل عطر نیز معروف میباشم. عربی من - غر نوقی، جرانیون، غرانیون است گل من عطر چندانی ندارد، ولی برگ من معطر می‏باشد. مخصوصاً وقتیکه آن را دستمالی کرده و بین دو انگشت بفشارید. اسانس برگ من بر حسب نوع و محل پرورش گیاه فرق می‏کند. چنانکه در محیط مرطوب به عمل آیم، اسانس برگ من زیادتر است و چون محیط خشک باشد، اسانس من کمتر، ولی مطبوعتر است. زادگاه اولیه انواع ما افریقای جنوبی است، ولی امروزه در بسیاری از نقاط جهان مانند الجزیره، ماداگاسکار، کرس ، اسپانیا و فرانسه ما را به مقدار زیاد می‏کارند. در ایران نیز یک نوع ما را پرورش می‏دهند، ولی هیچگاه در ایران به طور خودرو و وحشی دیده نشده‏ایم. از انواع ما در صنعت داروسازی اسانسی با کمک جریان بخار آب و تقطیر آن می‏گیرند که به اسانس ژرانیوم معروف می‏باشد. این اسانس دارای اثر ضدعفونی کننده بوده و برای درمان سوختگی نافع است و برای این منظور آن را وارد پمادها و ضمادهای ضد سوختگی می‏نمایند. در دندانپزشکی نیز از اسانس ما جهت تسکین در دندان و ضد عفونی کردن لثه استفاده کرده و آن را وارد خمیر دندانهای طبی می‏نمایند. حشرات ازبوی برگ ما فرار می‏کنند. خوردن جوشانده برگ ما فشار خون را پایین می‏آورد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من شمعدانی بد بو هستم

فارسی من بد بو است، به من سوزن نخ نصارا نیز می‏گویند. عربی من عطر و ابره الراهب است. من بطور خودرو در اماکن سایه دار مرطوب آذربایجان، قره داغ، جنگل حسن بگلو، نواحی مختلف البرز، شمال لوشان و در اطراف رشت و مازندران به عمل می‏آیم، برگهای من بر خلاف شمعدانی عطری بوی ناپسند دارد، گلهای من به رنگ ارغوانی یا گلی رنگ است، من مقوی معده و پیشاب آور بوده به عنوان رفع خونریزی و درمان بیماری قند به کار می‏رود. خوردن من باعث کاهش مقدار قند در نزد مبتلایان است، و به علت داشتن تانن در معالجه اسهال اثر قاطع دارم، غرغره جوشانده من در واقع گلو درد، ورم مخاط دهان، گلو و لوزتین مؤثر است، ضماد گرم برگ من برای تسکین باد سرخ و درمان خنازیر، کوفتگی و باز شدن پستان تجویز می‏شود. مقدار خوراک من سه فنجان در روز از دمکرده 50 تا صد گرم در لیتر است و شیره برگهای تازه و له شده من در التیام بریدگیهای سطحی بدن و زخمهای ساده مؤثر است. در استعمال خارجی از جوشانده غلیظ من به نسبت بیست درصد جهت شستشو استفاده می‏کنند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من شالک هستم

به من در اطراف یهران شالک، در همدان دله راجو می‏گویند. من در شمال ایران، دامنه البرز، کرج، شهر ستانک، طاش، آذربایجان، حسن بگلو، بلوچستان و شرق ایران می‏رویم. برگهی مثلثی و براق من با کوچکترین نسیم می‏لرزد و به همین جهت است که سایر بیدها به خود بالیده و در مثل می‏گویند مااز آن بیدهایی نیستیم که با بادها بلرزیم. چون حتی موقعی که باد هم نمی‏آید برگهای من در حرکت می‏باشند.
قامت درخت من 5/2 تا 4 متر است و قسمت مورد استفاده من جوانه‏های مولد گل من است که بایستی آنها را در آخر زمستان چیده و خشک کرد.این جوانه‏ها معطر بوده، و دارای طعم تلخ و کمی شیرین است. دمکرده 8 تا 15 گرم من در نیم لیتر آب و جوانه پوست درخت من پیشاب آور و معرق بوده، مقوی معده و تقویت کننده دستگاه گوارش است. برای مبتلایان ه رماتیسم نقرس، سیاتیک، ناراحتیهای کلیه و مثانه تجویز می‏شود. شراب جوانه‏های من به علت داشتن تانن برای مسلولین تجویز می‏شود. برای تهیه این شراب خیسانده، سپس با فشار صاف کرده و یک لیوان کوچک آن را بعد از ناهار و شام به مسلولین می‏خورانند.
ضماد یک قسمت جوانه مرا با برگ خشک بلادن، ژوسکیام و پیه خوک مخلوط کرده، و برای امراض مذکور یجویز می‏کنند، زغال چوب من به صورت قرص در داروخانه‏ها به نام حب زغال (شاربن) فروخته می‏شود که برای جلوگیری از سوء هضم توأم بانفخ بسیار مفید است و بیشتر آن را در مواقعی که مدفوع زیاد متعفن است تجویز می‏کنند. با زغال چوب من می‏توان بهترین گرد دندان را ساخت. پاشیدن کوبیده زغال من بر روی زخم از عفونی شدن آن جلوگیری کرده و آن را خشک می‏کند.
اسم من اکلیل کوهی است!
برای از بین بردن ضعف بدن سود بسیار دارم. تنگ نفس را درمان می‏کنم. برگ من از فاسد شدن گوشت جلوگیری می‏کند. تپش قلب را از بین می‏برم و مانع تشمع کبد می‏شوم. علاج صددرصد رماتیسم رادر من جستجو کنید...
اسم من اکلیل کوهی است. اعراب به من اکلیل الجبل گویند. درخت من سبزی و زیبایی خاص و بویی مطبوع دارد در غالب نواحی به عمل می‏آید، مخصوصاًدر اطراف اسکندریه زیاد است. در قبور مصریان قدیم شاخه‏های من دیده می‏شود. گلهای من نوش فراوان دارد، و زنبور عسل به آن علاقمند می‏باشد و با آن عسل خوشبویی تهیه می‏کند. از گلها و سرشاخه‏های من اسانس مخصوصی به نام اسانس رمان می‏گیرند. ملکه هنگری در سن 72 سالگی مبتلا به رماتیسم و نقرس بود، و با گیاه من معالجه شد و بعد به فکر ازدواج افتاد. سرشاخه‏های گیاه من پیشاب آور، ضد تشنج و صفرا بر می‏باشد. تزریق دمکرده سرشاخه‏های گلدار من دروریدسگ ترشح صفرا را دو برابر می‏کند در موارد ضعف عمومی و خستگی در دوره نقاهت مفید بوده، برای مبتلایان به سوء هاضمه و تقویت دستگاه گوارش، مخصوصاً پس از ابتلا به تیفوس و گر یپ مفید می‏باشد. در رفع نزله‏های مزمن، تنگ نفس، سیاه سرفه، تأخیر و قطع عادت ماهانه زنان، جلوگیری از ترشحات زنانه، خنازیر، دوار، تپش قلب، سردرهای یک طرفه، فلج و آب آوردن انساج تجویز می‏شود. من به علت خاصیت صفرا بری که دارم، در ورم مزمن کیسه صفرا، استقا، بزرگ و کوچک شدن کبد، تشمع کبدی، مخصوصاً اگر در اثر سوء تغذیه باشد توصیه شده‏ام.
تنقیه جوشانده برگهای من برای اسهال خونی مفید است.
خوردن اسانس من حالتی شبیه (هیستری) ایجاد می‏کند. اگر به مقدار کم به حیوانی تزریق شود حالت ترس در آن ایجاد می‏کند. (مانند اسانس رازیانه) در صورتی که تزریق اسانس مرزه، مریم گلی و افسنتین حالت سبعیت و حمله در آنها ایجاد می‏کند. زیاده روی در خوردن اسانس من خطر مرگ دترد. اگر دمکرده 5 تا 20 گرم برگ یا سرشاخه‏های گلدار من در یک لیتر شراب سفید ریخته و 24 ساعت در تاریکی نگاه دارند، و از آن سه تا 4 قاشق سوپ خوری در صبح و شب، برای رفع خیزاندامها و استسقا مفید بوده و پیشاب آور را زیاد می‏کند.
از اسانس من در تهیه ادوکلن نیز استفاده می‏کنند. برای رفع و ورمهای کهنه ضماد برگ گمن مفیدتر از سایر قسمتهای من می‏باشد. چنانکه شکم شکار را از برگ من پر کنند، گوشت آن از فساد در امان می‏ماند و گویند برای جلوگیری از فساد گوشت بهتر از نمک است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0