من داروش هستم

فارسی من داروش است، به من داروش، کشمش گاو و مویزک عسلی هم می‏گویند، عربی من دبق است. من یک گیاه طفیلی هستم که بیشتر روی درخت سیب، گلابی و چند گیاه جنگلی زندگی می‏کنم، و در غالب جنگلها و کوهستانهای ایران مخصوصاً اطراف البرز، لواسان، دره سفید بود، جنگل رستم آباد، بین منجیل و رشت، امامزاده ابراهیم و شمال لوشان می‏رویم. گیاه من همیشه سیز است و مانند کره‏ای مدور روی درختان جنگلی می‏نشیند. برگهای من گوشتدار و بیضی شکل است که در اثر فشردن مایعی سبز رنگ از آن خارج می‏شود. گلهای من نر و ماده هستند میوه من گوشتدار، سفید به اندازه‏ی یک نخود است و دارای لعابی چسبنده می‏باشد که با آن چسب درست می‏کنند. من با اینکه طفیلی هستم، معذالک برای درخت میزبان خود نه تنها ضرری ندارم، بلکه در تغذیه به او کمک می‏کنم و همیشه او را شاداب نگاه می‏دارم، برای این کار شیره خام گیاه را مکیده و آن را پرورده به درخت میزبان بر می‏گردانم تا با آن بهتر تغذیه کند. قسمت مورد استفاده من برگها، ساقه، و میوه من است. برگ من دارای املاح پتاسیم، کلسیم، منیزیم و چند ماده دارویی است. میوه من معده را تحریک می‏کند. مواد دارویی من بر حسب نوع گیاه میزبان فرق می‏کند، ولی عموماً در رفع خونریزیهای داخلی مؤثر می‏باشند.
جوشانده بیست تا سی گرم، برگ من در یک لیتر آب به مقدار یک فنجان قبل از غذا تجویز می‏شود تا خونریزیهای داخلی و خونریزیهایی که در فواصل عادت ماهانه زنان پیدا می‏شود بر طرف کند، مصرف زیادتر آن خطرناک است. چنانچه میوه درخت مرا در آب گرم خیسانده و پوست آن را از شهد آن جدا کرده، صاف کنید، و آن را با مغز گردو یا مغز دانه بید انجیر سرشته بخورید، جهت سودا، بلغم و باز شدن گرفتگیهای داخلی، عرق النساء بواسیر نافع است، مالیدن شیره آن روی دملها، باعث سرباز کردن آنهاست، چنانچه بر مفاصل مالیده شود، آنها را می‏کند، شیره میوه من بازر نیخ و زفت جهت جدا شدن ناخن و با آهک و آب انگور و عسل جهت رویاندن ناخن و با حنا جهت امراض جلدی، و با روغن جهت دراز کردن مو بسیار مفید است. جوشانده میوه من با کمی آب آهک جهت تحلیل ورمهای طحال مؤثر است. مقدار خوراک میوه من یک مثقال و زیادتر از آن باعث دل پیچه و ثقل است، و چون دانه مرا با عسل و دوشاب و سپستان بپزند و مانند نخ باریک کرده، و بر روی درختان بیندازند پرندگانی که روی آن بنشینند چسبیده، صید می‏شوند و چون دانه مرا با قرمز دانه مخلوط کنند رنگ آن زیادتر می‏شود و در سایر رنگها نیز مؤثر است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من راتیانج هستم

فارسی من زنگباری است و اعراب به من قلمو گویند. در کتب مختلف قدیم به من راتیانج، راتیج و راطیانا گفته‏اند و این اسامی یونان بوده و با کلمه رزین هم ریشه است. من صمغ درخت کاج کوچک هستم که در اطراف سمنان و کرمانشاه زیاد است. فرنگیها به من تربانتین می‏گویند و از تقطیر من اسانس تربانتین به دست می‏آید. در طب جدید برای ایجاد دمل مصنوعی، کمی از اسانس مرا زیر پوست تزریق می‏کنند و به این ترتیب جریان خون را متوجه آن موضع می‏نمایند. پس از تقطیر باقیمانده خشک من، کلوفان به دست می‏آید. خوردن 5/2 گرم من با زرده تخم مرغ و همچنین با سوپ سبوس گندم، جهت سرفه مزمن و تنگ نفس و معالجه سل و جراحات ریه مفید است. مکیدن من جهت از بین بردن خلط سینه و جذب فضولات بینی سودمند است. اگر مقداری از من را در سر قلیان یا چپق گذاشته، و دود آن را بکشید. جهت تنگ نفس و جراحات سینه نتایج عالی دارد و برای این کار بهتر است که روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، روز سوم سه مرتبه آن را بکشید. چون خرفه را با من مخلوط کرده و در آفتاب خشک کنید، برای زکام، و معالجه تب را جعه سودمند می‏باشم. ضماد من جهت التیام جراحات و از بین بردن خارش، جرب، سختی پوست، فتق و بواسیر و گل مژه مفید است.
و چون مرا با روغن کتان مخلوط کرده روی زگیل گوشتی و پنبه بگذارید و آن را از بین می‏برم و مالیدن این روغن در روی شقاق و بواسیر مفید می‏باشد و برای معالجه کجی ناخن تجویز می‏شود.
چون یک قسمت مرا روی آتش ذوب کرده و هم وزن آن تخم کتان و نصف آن سفیداب قلع در آن انداخته و مخلوط کرده و از روی آتش برداریر جهت التیام جراحات بهترین مرهم است و چون مرا ذوب کرده با فلفل ذوب نمایید، مرهم خوبی برای بواسیر می‏باشد. تربانتین و اسانس آن و همچنین کلوفان در دامپزشکی مصرف زیاد دارند. اسانس تربانتین را در امریکا و بلژیک رقیق کرده و برای پانسمان زخمهای غانغاریا کانگرن و زخمهای سیاه شده و خوره‏ای به کار می‏برند. اسانس من به مقدار کم، مراکز عصبی راتحریک و به مقدار زیاد آن رافلج می‏کند. کپسول آن که دارای 25 % گرم است، برای درمان عفونت سینه، نزله و برنشیت حاد و غانغاریای سینه و غیره مفید است، برای از بین بردن سنگهای صفراوی و معالجه سوزاک و ورم مثانه و ضعف اعصاب تجویز می‏شود. ضد کرم معده مخصوصاً کرم کدو می‏باشد، و برای درمان رماتیسم و سیاتیک به کار می‏رود، برای نقرس و یبوست معتادان به تریاک مفید است. به عنوان حلال کائوچو به کار می‏رود. در صنعت چرم سازی، گونی سازی، واکس سازی و رنگ سازی زیاد مصرف می‏شود. برای جلوگیری از خطر انفجار کمی از آن را به هیدروژن مایع مخلوط می‏نمایند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من خمان صغیر هستم

فارسی من شمشاد پیچ - بل شیرین - ((بیلسان خرد)) بوده و عربی من خمان صغیر و طرثوت است.
مضمضه این جوشانده کرم خوردگی دندان را متوقف می‏کند. کشیدن این جوشانده در بینی جهت از بین رفتن سرخی و التهاب چشم تجویز شده و معمولا دستور می‏دهند که سه روز متوالی آن را در بینی بکشند. نشستن در جوشانده من رحم را نرم و آن را باز می‏کند و عوارض رحمی را از بین می‏برد.
خوردن میوه و مالیدن پخته آن از ریزش مو جلوگیری کده، و آن را سیاه مکیکند. ضماد برگ تازه من با آرد جو جهت سوختگی کرده، آتش مفید بوده، و درد آن را ساکت می‏کند و مالیدن آن مخلوط باپیه، جهت معالجه نقرس و بواسیر تجویز شده است. حمول ریشه من جهت تسکین درد رحم به کار می‏رود.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من خرفه هستم

فارسی من پر پهن و خرفه است، اعراب به من فرفخ می‏گویند. دشمنان من به بقله الحمقا لقب داده‏اند، زیرا من در مسیلها و رود خانه‏ها و جاهای نمناک بطور خودرو می‏رویم و در برابر دوستان مرا به بقله المبارکه، بقله الزاهرا، بقله اللینه ملقب کرده‏اند. در کتب مختلفه قدیم از من به نامهای فرفهن، قرفین، بوخله، خفرج، رجله و فرفخ یاد کرده‏اند. برگ من دارای آب حیاتی زیاد است، 92 تا 95 در صد، و بعلاوه دارای مقداری ویتامین (ث) مواد صمغی، مواد لعابی، مواد معدنی و چربی هستم. برگ من پیشاب آور، تب بر و تصفیه کننده خون است، تشنگی را به خوبی تسکین می‏دهد، خوردن پخته و خام آن التهابهای داخلی را از بین می‏برد و برای سوزش لوله‏های مری و دهانه معده که در اثر ترش کردن غذا باشد، اثری اعجاب آور دارد. سرفه‏های مزمن را که همراه با اخلاط خونی باشد، معالجه می‏کند. برای رفع بی خوابی و خونریزی در فواصل دوران عادت ماهانه زنان، تجویز شده است. جوشانده مخلوط من با گل گاو زبان یا کاهو برای رفع تشنگی و تسکین اعصاب نافع است. برگ خام مرا مانند سبزی خوردن بخورید و آن را در سالاد بریزید. از شیره تازه من به مقدار 60 تا 120 گرم مخلوط در شیر، برای کرم معده و کرم کدو استفاده کنید. جوشانده دانه‏های من نیز در شیر یا آب، همین خاصیت را دارد. از برگ من و دانه من به قناری بدهید تا سرحال آمده و با صدای دلنواز خود شما را شاد نماید. ضماد برگ له شده من همچنین شیره برگهای من برای سوختگی و میخچه مفید است، جویدن من خونریزی لثه را از بین می‏برد. آب مقطر برگ من به مقدار 60 تا 120 گرم برای درمان خونریزی بی موقع زنان سودمند می‏باشد، مالیدن برگ له شده من، جهت معالجه سر دردهای یک طرفه (میگرن) تجویز شده است. من غذا را گوارا می‏کنم، اشتها را زیاد می‏نمایم. برگ و ساق من مسکن التهاب صفرا و گرمی کبد است. تبهای صفراوی را معالجه می‏کند و از خونریزی معده و ریه جلوگیری می‏نماید. حرارت ادار و مثانه را از بین می‏برد و حیض را بند می‏آورد. اثر من در تسکین حرارت باد سرخ قطعی است. به اشخاص سودایی مزاج که بدنی لاغر دارند و همچنین به مبتلایان به مرض غمباد (گواتر) توصیه کنید تا می‏توانند از برگ و بذر گیاه من استفاده کنند. این خواص در نوع کوچک من که منحصراً در ایران می‏روید به مراتب بیشتر از نوع بزرگ من است که در اروپا به عمل آمده و به آن زبان فرنگی پورپیه پوتاژه گویند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من خارخسک هستم

میوه من که به اسامی خسک دانه، تخم کافشه و تخم کاجیره معروف است. دارای 30 تا 37 درصد ماده سفیده‏ای و 45 تا 56 درصد روغن است، که پس از تصفیه به مصرف تغذیه می‏رسد و معمولا با آن مارگارین می‏سازند. گیاه را برای استفاده از گل و میوه روغنی آن می‏کارند و هر کیلو دانه که کاشته شود 33 کیلو محصول میدهد و چون میوه من در وسط برگها محصور شده روی زمین نمی‏افتد و به علت داشتن تیغ پرندگان به سراغ آن نمی‏آیند. به این جهت دانه‏های من به هدر نمی‏روند.
میوه من دارای اثر مسهلی است، هشت گرم دانه له شده من مخلوط با 25 گرم آب به عنوان مسهل به کار می‏رود.
دانه‏های من مسهل بلغم و اخلاط سوخته و بادشکن است، و چون 5/7 گرم مرا کوبیده و شیر گرفته و با قند و شکر سرخ یا عسل مخلوط کرده بخورند و یا با آب شربت سازند و یا به صورت مربا و شیرینی بخورند، جهت پیران مفید است و با افتیمون جهت معالجه مالیخولیا، خفقان، جذام، جرب، خارش و امراض سودایی موثر است.
شیره میوه من شیر را منعقد می‏کند، و پنیر آن تمام خواص مرا به مقدار زیادتری دارد و هرگز نباید آن را بعد از خوردن شیر بخورد، زیرا باعث سنگینی و خرابی معده میشود. خوردن میوه من با مغز فلوس جهت تبهای بلغمی نافع است، خوردن مغز مقشر دانه‏های من جهت قولنج نافع است، و برای رفع استسقا تجویز شده است. خوردن برگ و میوه من به مقدار یک مثقال همراه با نیم مثقال فلفل همراه با شراب جهت معالجه عقرب گزیدگی توصیه شده است، و چون عقرب گزیده برگ و میوه مرا در دهان گذاشته و بمکد درد محل نیش ساکت می‏شود. مقدار خوراک میوه من 1 تا 10 گرم‏دمکرده گل و برگ من سردردهای مزمن را تسکین می‏دهد. از برگ من برای بریدن صفرا، استفاده کنید. گل من آرامش بخش است. همین گل، مقوی و ملین نیز می‏باشد. برای درمان کم خونی، طبق دستور از من استفاده کنید.
فارسی من اقاقیا و عربی آنها شجرة الجراد می‏باشد. من درختی زینتی هستم که زادگاه اولیه من آمریکای شمالی است ولی امروزه در اروپا - آسیا مرا به نام یک درخت زینتی می‏کارند. گیاه اصلی من خاردار است، ولی در انواع پرورش یافته من خار از بین رفته است گلهای من سفید و معطر است، ولی در انواع پرورش یافته گلی رنگ هم دیده می‏شود. گلهای درخت من نوش فراوان دارد و زنبور عسل به آن راغب است. گل من کمی آرامبخش است. مقوی، ملین و صفرا بر می‏باشد. پوست درخت من مخصوصا پوست ریشه آن به مقدار کم مخلوط با قند کمی ملین است، ولی اگر به مقدار زیاد خورده شود، قی آور و مسهل قوی است، و زیادی آن سمی می‏باشد. برگ درخت من صفرابر و ملین است. دمکرده گل و برگ درخت من سردردهای مزمن را تسکین می‏دهد، مخصوصا اگر منشاء سر درد مسومیت غذایی و سوء هضم باشد. دمکرد 12 گرم برگ من در یک فنجان آب جوش، به عنوان صفرابر ناشتا می‏خورند و دمکرده همان مقدار گل من به عنوان آرامبخش قبل از شام و ناهار تجویز شده است. از دمکرده 15 تا 20 گرم من در یک لیتر شراب قرمز، شرابی مقوی به دست می‏آید که برای کم خونی و درمان ترشحات زنانه نافع است، با گل من نان شیرینی، نوشابه‏های معطر و محصولات زیبایی به دست می‏آورند. با گل من ابریشم، پنبه و کاغذ را رنگ می‏کنند و با الیاف درخت من طناب درست می‏نمایند. چوب درخت من با دوام بوده و دیر می‏پوسد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من خار خاسک هستم

من نیز از خانواده اسفند بوده، نام خارخاسک - خارسک - سه کومک و شکر فنج معروف می‏باشم، عربی من حسک و خرس العجوز است. گیاه من بیابانی است و مانند بوته هنداونه در روی زمین می‏خوابد و دارای خارهای سه پهلو است. من در اطراف قم - شمال - بندر پهلوی و خوی می‏رویم. در اطراف شیراز به من خارسوهوک و در اطراف اصفهان هرواد گویند.
جوشانده من پیشاب آور قوی است، مخصوصاً وقتی آن را بادم گیلاس و کاکل ذرت مخلوط کرده باشند، برای داءالفیل (چاقی زیاد) و درد مثانه و سنگ کلیه و مثانه تجویز می‏شوم.
خیسانده تیغ من در شراب پارزهر سموم گیاهی و غذایی است. عصاره برگ و ریشه و میوه من جهت زخم مجاری ادرار مخصوصاً سوزاک مفید است. عصاره گیاه من جهت تقویت باء و سختی ادرار و قولنج کلیوی توصیه شده است. پاشیدن آب جوشانده گیاه من حشرات، مخصوصاً کک را از بین می‏برد. مضمضه عصاره من باعسل جهت جوش دهان و درد لثه و ورم گلو نافع است. چنانچه نخود را در آب جوشانده من پرورده نمایند در تقویت شهوت دارویی بی نظیر است. مقدار خوراک من نیم سیر است. تخم گیاه من به حسک دانه معروف است و چنانچه آن را سه مرتبه با شیر بجوشانند تا خشک شود، جهت تقویت شهوت مفید می‏باشد - تخم گیاه من در همه افعال شبیه به عصاره و گیاه من بوده، و مقدار خوراک آن هفت مثقال است و چون آب گیاه مرا گرفته، با روغن کنجد بجوشاند روغنی به دست می‏آید که خوردن و مالیدن آن جهت درد مفاصل و نیکو کردن رنگ رخسار و درد کمر و سختی ادرار نافع است.
برگ گیاه من و شبنم و گرد سفیدی که بر روی آن می‏نشیند، ترش و بوده و در بعضی از شهرهای ایران مخصوصاً یزد آن را گرفته و به نام گردنخود چاشنی غذا می‏نمایند و برای آن خواص زیاد قائلند. خوردن آن برای مبتلایان به سنگ کلیه و مثانه نافع است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من خار مغیلان هستم

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم - طعنه‏ها گرمی زند خار مغیلان غم مخور
من بر خلاف آنچه بین عوام معروف است، خارشتر نیستم، بلکه در ختچه‏ای هستم پر از خار به ارتفاع دو تا هشت متر که در کنار دریای سرخ از سودان تا سنگال می‏رویم و از قدیم در ایران در بلوچستان و جزیره قشم به عمل آمده‏ام. اعراب به من امغیلان (ام غیلان) یعنی مادر غولان می‏گویند و فارسی زبانان مرا مغیلان خطاب می‏کنند، و در بلوچستان به من خور می‏گویند. من دارای انواع مختلف بوده و در خانواده اقاقیا قرار دارم، کلمه اقاقیا معرب آکاسیا می‏باشد و چنانچه گل اقاقیا در معرفی خود گفت، این گل را از امریکا آورده‏اند و نمونه‏های وحشی آن نیز دارای خار بوده که در اثر پرورش از بین رفته است. ولی قبل از آنکه امریکا کشف شود، لغت اقاقیا و آکاسیا به این خانواده گفته می‏شد. از تمام گونه‏های مختلف ما صمغی به دست می‏آید که به آن صمغ عربی می‏گویند و بهترین صمغ عربی از مغیلان معمولی گرفته می‏شود. میوه من نیامی بوده و در هر غلاف سه تا پنج دانه خاکستری وجود دارد، نوشیدن عرق گل من جهت رفع خفقان و دلهره و تقویت اعصاب نافع است. خوردن برگ درخت من جهت بند آمدن اسهال و مالیدن آن جهت تقویت اعضا و عضلات بی حس سودمند است، و چنانچه برگ نورسته درخت مرا یک شب در آب خیسانده و صبح صاف نموده بیاشامند، جهت زخم مجاری ادرار و جلوگیری از سوزش آن مفید است. خوردن گرد کوبیده گلبرگ - پوست صمغ من که به مقدار مساوی با هم مخلوط کرده باشند، از احتلام جلوگیری می‏کند و برای این کار بایستی چند روز پی در پی، هر روز یک گرم از این مخلوط را صبح ناشتا خورد. این دستور برای قطع ترشحات رحم نیز مفید است. خوردن برگ نورسته من با کمی زیره و یک عدد گل انار ناشکفته نیز جهت امراض فوق مفید است. ضماد برگ تازه من جهت التیام زخم و فروکش کردن ورم سود فراوان دارد. داروسازان سنتی ایران در گذشته غلاف میوه مرا شکافته و دانه آن را برداشته و آن غلاف را از طرف داخل به پارچه‏ای می‏مالیدند تا آن پارچه به صورت مشمع در می‏آمد و با آن پستان بند درست می‏کرند. این سینه نبد ایرانی بانوانی که پستان آنها آویخته بود. نتیجه عالی داشت. پوست ساقه و شاخه‏های من جهت قطع خون جراحات نافع می‏باشد، و برای این کار سابقاً از آن روغن درست می‏کردند که معروف به روغن شیخ صنعان بود. دستور ساختن این روغن در قرابادین داده است. پوست، برگ و میوه درخت من دارای مقدار زیادی جوهر مازو و بوده و به همین جهت درد باغی از آن استفاده می‏کنند، و مالیدن پوست درخت من به دندان و مسواک کردن با آن جهت محکم کردن لثه‏ها نتیجه خوب دارد، از گونه‏های دیگر مغیلان نیز می‏توان برای گرفتن صمغ و تداوی استفاده کرد، مهمترین آنها عبارتند از اقاقیای عربی که در نواحی مختلف بلوچستان. جزایر خلیج‏فارس روییده و به زبان محلی به آن، پیور و کیکر می‏گویند. در بلوچستان گونه‏های دیگری نیز از مغیلان دیده می‏شود که اسامی محلی آنها عبارت است از چگر، پالوس، پلوزا، وفولب.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من چنار هستم

فارسی من چنار است، به من چنال و ارس هم می‏گویند. معرب من صنار است ولی در کتب قدیم به نام دلپ از من یاد شده است.
این که می‏گویند من میوه نمی‏دهم صحیح نیست، میوه من گرد، خاردار و چوبی است ولی قابل خوردن نمی‏باشد. میوه من بسیار یرد و خشک است و خاصیت ضدعفونی کننده دارد. ضماد برگ تازه من برای درمان ورم زانو مفید است و مضمضه جوشانده آن در سرکه جهت درد دندان سودمند است. پاشیدن کوبیده برگ خشک من جهت بهبود زخم سوختگی آتش نافع است.
عرق چنار که از پوست و برگ و میوه من گرفته شود، جهت معالجه تنگ نفس اثری اعجازانگیز دارد و برای تهیه آن بهتر است دو شبانه روز پوست، برگ و میوه مرا در آب خیسانده و سپس تقطیر نمایند و همچنین عرق ریشه درخت من که از چهار کیلوی آن یک کیلو عرق گرفته باشند، جهت تقویت معده و چاق شدن اشخاص لاغر و مبتلایان به امراض عصبی و دل درد و استسقا و همچنین رعشه سودمند می‏باشد. برای تهیه عرق ریشه نیز بایستی آن را دو شبانه روز در آب خیس نمایند و بعد تقطیر کنند و عرق آن را یک ماه نگاه دارند و بعد روزی یک فنجان قهوه خوری، چند روز متوالی بنوشند و از خوردن ترشی همراه آن پرهیز نمایند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من چلغوزه هستم‏

اخیراً آجیل فروشیها، سوژا را که لوبیای روغنی بوده و برای روغن کشی آن را در ایران می‏کارند، بو داده و به نام چلغوزه می‏فروشند، ولی در فارسی این مخصوص نوعی صنوبر است که در شیروان زیاد است و در شیراز و اراک آن را بو داده می‏خورند. این میوه بقدر دانه خرماست که چون آن را بو دهند، آواز داده دهانه آن باز می‏شود، و دانه چلغوز از آن بیرون می‏آید. درخت آن را صنوبر بزرگ می‏گویند و در گیلان به در خت آن هم در خت چلغوز گویند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من تودری هستم

فارسی من تودری است، در کرمان مار درخت و در تبریز به آن درینه گویند و سه نوع می‏باشد که خواص درمانی آنها یکسان است، و بهترین آنها قدومه نام دارد که منحصراً در ایران و عراق به عمل می‏آید وبهترین انواع تودری است ولی از حیث شکل میوه قدومه و تودری فرق بسیار دارند. دانه‏های میوه تودری در غلافی شبیه خورجین قرار دارند که طول این غلاف سه برابر عرض آن می‏باشد. در صورتی که میوه قدومه در غلافی کوچک چهار گوش که طول و عرض آن مساوی است قرار گرفته و محتوی دو دانه است، به این نوع بیشتر قدومه شهری یا قدومه شیراز اطلاق می‏شود و به دو نوع دیگر تودری و قدومه بدلی می‏گویند.
قدومه بدلی چون گلهای قشنگ دارد، به عنوان یک گل زینتی در باغچه‏ها کاشته می‏شود. گیاه من دارای گلهای زرد کوچک بوده و معمولاً در کنار جاده‏ها دیده می‏شود. اعراب به سه نوع ما بزر الخمخم، بزرالهوه و قصیصه گویند. خواص هر سه نوع ما یکسان است، ولی قدومه شیرازی مفیدتر و مرغوب‏تر می‏باشد. تمام قسمتهای گیاه ما دارای یک اسانس گوگردی است که در کوچک کردن غدد سخت سرطانی اثر نیکو دارد. دانه‏های من بطور دمکرده با جوشانده جهت درمان رقت و فساد خون تجویز شده است. برای معالجه گرفتگی صدا و بیماریهای حنجره مفید می‏باشد. دانه‏های گیاه من اشتها آور و مقوی قوای جنسی است، و جهت معالجه سرفه خونی مفید می‏باشد. پخته دانه‏های من در سرکه جهت چاق شدن و باز شدن رنگ رخسار توصیه شده است، ضماد کوبیده دانه‏های من با آب جهت کوچک شدن غدد سرطانی و ورمهای سخت مفید است. سرمه دانه‏های من باعسل جهت زخم چشم و پاک کردن چرک آن سودمند است. مربای آن با عسل جهت از بین بردن خلط لزج سینه و ریه جهت تحلیل ورم سخت بنا گوش و ورم پستان و ورم بیضه می‏توانید از ضماد من استفاده کنید. دانه‏های من ضد سم است و مقدار خوراک آن به عنوان پادزهر پنج تا هشت گرم و در سایر موارد سه تا پنج گرم است.
مالیدن لعاب من به گیسو شوره سر را از بین میبرد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من تخمه کدو هستم

تخمه من بهترین درمان کرم کدو می‏باشد و این خاصیت در پرده نازک سبز رنگی است که مغز آن را پوشانده است. در بین داروهای ضد کرم تنها تخم کدو ست که به هیچوجه سمیت نداشته و عوارضی به دنبال ندارد. مقدار خوراک آن 25 تا 50 گرم است و بهتر است مغز دانه‏ها را کوبیده و با عسل مخلوت کرده میل نمایند و بعد از چهار تا پنج ساعت، یک مسهل قوی مثل روغن کرچک بخورند تا تمام کرمها بیرون بیایند. تخمه من اشخاص لاغر را چاق می‏کند و برای رفع خشونت سینه و خونریزی ریوی و سرفه و تبهای شدید و زخم معده و مثانه و سوزش ادرار نافع می باشد. روغن تخمه من جهت رفع خشکی دماغ بی خوابی و سل و اسهال و پیچش صفراوی معده دارویی بی نظیر است. مالیدن مخلوطی از روغن تخمه کدو، با خون سیاوشان، جهت زخمهای سر و بدن اطفال، زخمهای گوشه لب و بناگوش اثر فوری دارد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من تمبر هندی هستم

مرا برای جلوگیری از جذام مفید می‏دانند. مقوی قلب و معده هستم. التهاب خون را کم می‏کنم. برای مبتلایان به دیفتری مفیدم. نارس مرا نخورید که برای دستگاه گوارش زیان آور است.
فارسی من تمبر هندی است، به من خرمای گجرات هم می‏گویند. زادگاه من هند و بلوچستان است، اعراب به من صبادا، حمار، خوش و حومن می‏گویند. در کتب قدیم به اسامی امله، انبله، خنچه، نیز آمده‏ام. درخت من بلند قامت است، به طوری که طول آن به 25 متر می‏رسد. میوه من لطیفتر از آلو بوده، و مقوی قلب و معده است. شکم را هم جمع می‏کند و هم کمی ملین است و صفرابر خوبی است، به طوری که در بین میوه‏های ترش در این خاصیت مقامی والا دارم. هیجان و التهاب خون را کم می‏کند و برای خارش و گال مفید است. غرغره خیسانده من در اب بعد از زدن سرم برای مبتلایان به دفتری مفید است، ولی هرگز مرا در آب نباید مالید. چون خوردن آن ایجاد قی می‏نماید. بلکه بایستی آن را در آب خیس کرد و چون خوب خیس خورد، آن را صاف کرده با کمی نبات یا شکر نوش جان نود. پزشکان سنتی هند خوردن مرا جهت جلوگیری از جذام و معالجه آن مفید می‏دانند. هرگز مرا ناشتا نخورید و در خوردن من زیاده‏روی ننمایید، و میوه خام و نارس مرا تناول ننمایید، زیرا دیر هضم بوده و نفاخ است، مقدار خوراک من 35 گرم تا 150 گرم و برای اطفال دو گرم برای هر سال عمر آنها است.
دانه میوه من جوهر مازو زیاد دارد و خوردن مغز آن برای جوانان مجرد مفید بوده و غلیان شهوت آنان را کم می‏کند. ضماد آن جهت باز شدن دمل و بهبود آن سودمند است و ورمها را فرو می‏برد. خوردن آن جهت سوزاک مفید است. ضماد گل درخت من برروی پلک چشم ورم آن را فرو می‏برد. خوردن آن جهت درمان بواسیر خونی و پاشیدن گرد پوست درخت من اشتها را زیاد می‏کند و روی همین اصل داروسازان سنتی ایران از آن گوارشی درست می‏کردند که طرز تهیه آن را می‏توانید در قرابادین کبیرمطالعه فرمایید.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من تباشیر هستم

همانطور که خیزران در معرفی خود گفت، به مغز نوعی از آن که جسمی فوق العاده سفید است، تباشیر هندی یا تباشیر قلمی می‏گویند.
اعراب تباشیر را طباشیر می‏نویسند و به کنایه هر شی‏ء سفید را در ادبیات تباشیر گویند. چنانکه سفیدی صبح را تباشیر گفته‏اند. تباشیر قلمی که از جوف نوعی خیزران به دست می‏آید، ترکیبی از سیلیکات منیزی است. پیشینیان را عقیده بر آن بود که اگر مقدار کمی از آن را در کوزه آب بریزند، آب آن بهتر رفع عطش می‏کند. مقوی قلب و مسرت آفرین بوده و خوردن آن با سکنجبین جهت از بین بردن وحشت و غم و اندوه تجویز شده است، مسکن معده و جگر بوده و مسکن التهاب عطش است، صفرا بر و درمان اسهال خونی است. ضماد آن با عسل ورمهای چشم را از بین می‏برد و مکیدن آن جوش دهان اطفال را درمان می‏کند.
در داروسازی جدید به گربنات منیزی که شباهت به تباشیر دارد، تباشیر فرنگی لقب داده‏اند. فلز منیزی در سبزینه گیاهان به جای آهن در خون انسان است. املاح منیزی مسهل بوده و مقدار کم آنها ملین است، کبد را پاک و مجاری دفع سموم را لاروبی می‏کنند و بهترین نقش آنها جلوگیری از پیشرفت سرطان بوده وترمز سرطان لقب گرفته‏اند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من تاج الملوک هستم

فارسی من گرگ کش و ماه پروین است، ولی بیشتر به انواع پرورش یافته من که جزو گلهای تزئینی هستند تاج الملوک گویند. عربی من قاتل النمر است و در کتب قدیم از من به اسامی اجل گیاه - بیش - موش بیشا - اقونیطون و پوحا یادشده است. ماه پروین به گیاه من و گیاه دیگری که معروف به زرنباد است هر دو گفته می‏شود. و نوع قرمز من تاج الملوک ژاپنی می‏باشد. من از قدیم در جنوب شرقی ایران مخصوصاً بلوچستان بطور خودرو به عمل آمده و اکنون گونه‏های زینتی مرا پرورش داده‏اند. انواع وحشی من سمی است و اثر سمی آن روی درندگان بیشتر از حیوانات اهلی است، ولی انواع پرورش یافته من سمیت کمتری دارند. گل من پیشاب آور و ضد رقت خون بوده، آرام کننده سرفه و برنشیت است و چون دانه‏های من اثر بیشتری در تصفیه خون دارد آن را در بیماریهای پوستی و جربهایی که پس از خشک شدن لکه‏های شیری رنگ بجا می‏گذارند، تجویز کرده‏اند.
در کتب قدیم نوشته‏اند که چون عقرب نزدیک من شود، هلاک می‏گردد. در مصرف من باید حتماً رعایت مقدار خوراک را کرد. جوشانده چهار تا هفت گرم دانه‏های من در یک لیتر آب جوش و دو تا چهار گرم گرد دانه‏های من تجویز شده است، از خیساندن چهار گرم گل در سی گرم الکل تنتوری به دست می‏آید که پنج قطره در روز می‏توان خورد. شربت گل من از یک قسمت گل - دو قسمت آب و دو قسمت قند ساخته می‏شود و در روز سی تا پنجاه گرم این شربت را می‏توان خورد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0

من پیچ امین الدوله هستم

این روزها در تهران به من پیچ باغی - شونک - شجرالطحال - زهرالعسل - بلاخور شن - سفیدال - اوج قد - دقزدون - دقزدانه - ام‏الشعراء - سلطان الجبل - ماذلاشلبه - خانم الی - خانم یا رماغی - و سلطان الغاید اسامی دیگر من است. من انواع و اقسام زیاد دارم، گیاه مرا باغبان به هر طریقی قیچی کند به همان وضع در می‏آید و در نقاط آفتاب رو بهتر به عمل می‏آید.
داروسازان سنتی ایران به نوعی از من صریمةالجدی لقب داده‏اند که گویا یک کلمه اسپانیایی است (اندلس). بوئیدن گل من مقوی دماغ، نشاط آور و محرک شهوت است و برای استفاده درمانی بایستی آنها را قبل از شکفتن چیده و در سایه خشک کرد و جهت درمان سرفه، گریپ، نزله ریوی، تنگ نفس که منشاء عصبی داشته باشد - سکسکه - سردردهای یک طرفه و حالات تشنجی به صورت دمکرده، هشت در هزار روزی دو تا سه فنجان نوشید. خوردن بذر من ادرار را باز می‏کند. ملین معده، مخرج مشیمه، زهکش رحم، و پادزهر سموم است. مقدار خوراک آن نیز یک مثقال است.
از پوست درخت من هم به عنوان درمان نزله - معرق - مدر و تصفیه کننده می‏توان استفاده کرد.
جوشانده پنجاه در هزار پوست و ساقه‏های من، برای درمان آب آوردن انساج - سنگ‏کلیه و مثانه و یرقان تجویز شده است. برگ درختچه من قابض است و غرغره جوشانده آن برای التهاب و گلودرد نافع می‏باشد. ضماد له شده برگ من در روی زخمهای جلدی و کورک سودمند می‏باشد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در چهارشنبه 30 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0