فارسی من مورد است، به من مورت هم می‏گویند. در کتب قدیم از من به نامهای آس، اسمار، زنده عمر، قنقوس، مرسین، حمیلاس، قوقام یادشده است.
بیش از هفتاد نوع دارم که مهمترین آنها مورد بیابانی است که در فارسی به آن مورد اسفرم و به عربی ریحان القبور و در گیلان به آن جیر می‏گویند. درخت من سبزی قشنگی دارد که هرگز خزان نمی‏نماید و به همین جهت از قدیم مرا مظهر سبزی دانسته‏اند.
درخت من در جنگلهای شمال ایران و جنگلهای نواحی بحر الروم زیاد است و بیشتر در نقاطی به عمل می‏آیم که برای کاشتن درخت زیتون مناسب است. در ایران مرا در اطراف منجیل، رودبار، شیراز، خرم آباد، شهبازان و بین اصفهان و یزد می‏بینید. درخت من سنبل جوانی، زیبایی و بکارت می‏باشد، سابقاً برای نوعروسان تاجی از شاخه‏های من درست کرده و بر سر آنها می‏گذاشتند. قسمت مورد استفاده من، برگ، میوه و برجستگیهای روی ساقه من است. از چوب درخت من در منبت کاری نیز استفاده می‏شود. برگهای من علاوه بر آنکه همیشه سبز و معطر است، مصرف درمانی داشته و به عنوان یکی از داروهای ضد عفونی کننده از قدیم به کار رفته است. چوب درخت من هم معطر می‏باشد.
برگ و میوه من که آس دانه نام دارد و همچنین برجستگیهای روی ساقه من که به بنک آلاس معروف است دارای جوهر مازو، یک ماده تلخ و اسانس فراوان است. در برجستگیهای روی ساقه من جوهر مازو زیادتر است و خواص درمانی آن بیشتر از سایر قسمتهای من می‏باشد.
اثر ضد عفونی کننده من بیشتر مربوط به اسانسی است که در اعضای مختلف من، مخصوصاً در برگ من وجود دارد. اسانس من دارای اثر ضد عفونی کننده و ضد کرم است.
میوه و برجستگیهای روی ساقه من مقوی معده بوده و به علت داشتن جوهر مازو قابض و ضد خونریزی است. چکاندن آب برگ من در چشم جهت تسکین درد و بر آمدن حدقه و درمان تراخم و آبریزش چشم مفید است. چکاندن آب برگ من در گوش جهت تسکین درد و از بین بردن چرک آن مفید می‏باشد. مضمضه آب جوشانده من مسکن درد دندان بوده و برای بی حسی لثه و زبان و زخم دهان و پیوره نافع است. بوییدن برگ من مقوی قلب و دافع خفقان است. خوردن میوه من ورب آن جهت جلوگیری از سرفه و خونریزی ریوی و درد ریه مفید است. خوردن دانه‏های من مقوی معده است مخصوصاً اگر به صورت قاووت مصرف شود. این قاووت اسهال را بند می‏آورد و چون دویست گرم آب برگ مرا با روغن زیتون بنوشند، مسهل خوبی جهت بلغم خواهد بود. بخور دانه‏های میوه من دانه‏های بواسیر را ساقط می‏کند. خوردن دانه‏های من حرارت ادرار و زخم مثانه و زیادی خون ماهانه زنان را از بین می‏برد. عصاره دانه‏های من باز کننده بول و حیض است. جوشانده میوه من ترشحات بی رنگ زنانه را از بین می‏برد و ضماد برگ آن بواسیر و ورم بیضه را معالجه می‏کند. شستن با آب جوشانده برگ من ورمهای گرم و امراض جلدی و زخمهایی که در کف دست و پا باشد از بین می‏برد. جوشانده ریشه، برگ و دانه من در روغن برای تقویت مو و جلوگیری از ریزش آن سودمند می‏باشد و از سفید شدن مو جلوگیری می‏کند. مالیدن جوشانده دانه‏های من در روغن، به زیر بغل و کشاله ران مانع عرق کردن و دافع بوی بد آن است، مخصوصاً اگر سوزانده و در روغن بجوشانند. خاکستر دانه‏های من لکه‏های جلدی را از بین می‏برد و چون میوه مرا با آب و برگ چغندر بپزند و بر سر بمالند شوره را از بین می‏برد و مو خوره را نابود می‏کند و چون دانه‏های مرا کوبیده و با آب باقلا خمیر کنند، و بر لکه‏های صورت بمالند آنها را زایل می‏کند. خوردن و مالیدن دانه‏های من جهت درمان گزیدگی عقرب نافع است. مقدار خوراک دانه‏های من یک مثقال و زیاده روی در بوییدن من سبب بی خوابی است. از میوه و برجستگیهای روی ساقه من جهت معالجه زخم معده استفاده کنید. برای ضد عفونی کردن دستگاه تنفس، دارویی بهتر از بخور برگ من پیدا نخواهید کرد ولی در برنشیت حاد و نزله‏های خشک نباید از آن استفاده کنید، بلکه باید تامل نمایید تب قطع شود و خلط در سینه پیدا شود و بعد برای ضد عفونی کردن از این بخور استفاده نمایید. اگر مبتلا به سرفه خلطی هستید، این بخور ابتدا سرفه را کم می‏کند و بعد به کلی از بین می‏برد. غرغره جوشانده من برای ضد عفونی کردن گلو و دهان سودمند می‏باشد. برای تقویت معده و ضد عفونی کردن دستگاه گوارش بهتر است از دمکرده 25 در هزار برگ من استفاده کرده و روزی دو فنجان نوش جان نمایید. آب مقطر برگ و گل من قابض بوده و برای معده مفید است.