خوش آمدید

بر نطع تو اسب شیرکاری گردد

فرزین تو پیل کارزاری گردد

شطرنج چه بود؟ چوبکی چند، ولی

از لعل تو چون عود قماری گردد

شطرنج تو ما را به شط رنج سپرد

لجلاج لجاج با تو نتواند برد

اسبی که تو از رقعه ربودی و فشرد

از دست تو بیرون نکنندش بدو کرد

هر کس که ز کبر و عجب باری دارد

از عالم معرفت کناری دارد

و آن کو به قبول خلق خرسند شود

مشنو تو که: با خدای کاری دارد

گل را، که صبا، مرغ‌صفت بال گشاد

گفتی که: منجم ورق فال گشاد

چون گربهٔ بید خوانش آراسته دید

سر بر زد و بوی برد و چنگال گشاد

خورشید که خاک ازو چو زر میگردد

از شوق رخ تو دربدر میگردد

یک جرعه می‌صاف تو در صافی ریخت

شد مست و درین میان به سر می‌گردد

صد را، رخت از هیچ الم زرد مباد!

بر روی تو از هیچ غمی گرد مباد!

دردیست بزرگ مرگ فرزند عزیز

بر جان عزیزت دگر این درد مباد!

شمع از دل سوزنده خبر خواهد داد

وین آتش اندرون به در خواهد داد

زین سان که زبان دراز کردست امشب

می‌بینم سر به باد بر خواهد داد

دل بندهٔ بند سنبل پست تو باد!

جان شیفتهٔ دو نرگس مست تو باد!

زلف طرب و طرهٔ دستار مراد

مانندهٔ دستارچه در دست تو باد!

ای پیش تو ماه تا به ماهی همه هیچ

وین خواجگی و میری و شاهی همه هیچ

آن دمدمه و غلغل و آوازه و بانگ

با طنطنهٔ کوس الهی همه هیچ

بنمود بمن یار میان، یعنی هیچ

در پاش فگندم دل و جان، یعنی هیچ

گویند که: در مدرسه تحصیلت چیست؟

فکر دهن تنگ دهان، یعنی هیچ