خوش آمدید

چشمان خمار و روی رخشان داری

کان گوهر و لعل بدخشان داری

گیرم که چو غنچه خنده پنهان داری

گل را ز جمال خود تو خندان داری

چشم تو بهر غمزه بسوزد مستی

گر دلبندی هزار خون کردستی

از پای درآمد دل و دل پای نداشت

از دست کسی که او ندارد رستی

جانم دارد ز عشق جان‌افزائی

از سوداها لطیفتر سودائی

وز شهر تنم چو لولیان آواره است

هر روز به منزلی و هر شب جائی

جانم دارد ز عشق جان‌افزائی

از سوداها لطیفتر سودائی

وز شهر تنم چو لولیان آواره است

هر روز به منزلی و هر شب جائی

جان دید ز جانان ازل دمسازی

می‌خواهد کز من ببرد هنبازی

این بازیها که جان برون آورده است

ما را به خود تمام بازی بازی

جان روز چو مار است به شب چون ماهی

بنگر که تو با کدام جان همراهی

گه با هاروت ساحر اندر چاهی

گه در دل زهره پاسبان ماهی

جان در ره ما بباز اگر مرد دلی

ورنی سر خویش گیر کز ما بحلی

این ملک کسی نیافت از تنگ دلی

حق می‌طلبی و مانده در آب و گلی

جان بگریزد اگر ز جان بگریزی

وز دل بگریزم ار از آن بگریزی

تو تیری و ما همچو کمانیم هنوز

تیری چه عجب گر ز کمان بگریزی

جانا ز تو بیزار شوم نی نی نی

با جز تو دگر یار شوم نی نی نی

در باغ وصالت چو همه گل بینم

سرگشته بهر خار شوم نی نی نی

تو سیر شدی من نشدم زین مستی

من نیست شدم تو آنچه هستی هستی

تا آب ز نا و آسیا می‌ریزد

می‌گردد سنگ و می‌زخد در پستی