دیوان شمس مولوی-رباعی شمارهٔ ۳۷۹ گر حلقهٔ آن زلف چو شستت نگرفت تا باده از آن دو چشم مستت نگرفت می طعنه زنند دشمنانم شب و روز کز پای درآمدی و دستت نگرفت ادامه مطلب مهدی گلشنی شنبه 17 تیر 1396 - 4:08 PM نظرات (0)
گر حلقهٔ آن زلف چو شستت نگرفت تا باده از آن دو چشم مستت نگرفت می طعنه زنند دشمنانم شب و روز کز پای درآمدی و دستت نگرفت