دیوان شمس مولوی-رباعی شمارهٔ ۱۱۹۵ تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم ارواح ترا سجدهکنان میگویند چون پیش تو مردیم همه زنده شدیم ادامه مطلب مهدی گلشنی پنج شنبه 22 تیر 1396 - 11:42 AM نظرات (0)
تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم ارواح ترا سجدهکنان میگویند چون پیش تو مردیم همه زنده شدیم