دیوان شمس مولوی-رباعی شمارهٔ ۱۷۰۱ ای آنکه مرا دهر زبان میدانی ور زانکه ببندند دهان میدانی ور جان و دلم نهان شود زیر زمین شاد است روانم که روان میدانی ادامه مطلب مهدی گلشنی شنبه 24 تیر 1396 - 10:17 AM نظرات (0)
ای آنکه مرا دهر زبان میدانی ور زانکه ببندند دهان میدانی ور جان و دلم نهان شود زیر زمین شاد است روانم که روان میدانی