زبان خوراکیها ، من نیلوفر پیچ هستم

من نوعی نیلوفر هستم که در بلوچستان ایران رودئیده، و در آنجا به من کجر لاهوری گویند. فارسی من نیلوفر پیچ می‏باشد. اعراب به دانه من حب‏النیل لقب داده‏اند. گل من در آفتاب خود را جمع می‏کند و دانه من در غلافی مثلث شکل می‏باشد. در کتب قدیم از من به نامهای عجب، عجب گیاه، قرطم هندی، حسن‏الساعه، حب‏العجب و دمةالعاشق یاد کرده‏اند. قسمت مورد استفاده من بیخ و دانه‏های من می‏باشد. بیخ من دارای بیست درصد مواد قندی، چهل درصد نشاسته‏ای و چهار درصد مواد سفیده‏ای است و می‏توان آن را مانند سیب‏زمینی در تغذیه به کار برد و برای رفع گرسنگی اگر به کشت من توجه بیشتری شود، کاری شایسته می‏باشد. دانه‏های من که به حب النیل معروفند، پاک کننده کبد و اسپرز بوده، و مسهلی قوی می‏باشد و مسکن درد مفاصل و ضد کرم معده و روده و کرم کدو است، و همراه با محموده مسهل صفرا و اخلاط است و با هلهله سودا و باز کننده جگر می‏باشد. در کتاب معالجات بقراطی نوشته شده است که چون پنج گرم مرا باده گرم شکر مخلوط کرده، و مجموع را به سه قسمت کرده، سه روز بخورند برای درمان جرب امتحان خوبی داده است. مقدار خوراک من تا نیم مثقال و بیش از آن کشنده است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من ناخنک هستم

فارسی من ناخنک است، به من ناخنه و شبدر عطری هم می‏گویند. عربی من نفل است، ولی درکتاب دائره‏المعارف داروسازی فرانسه (درولت) عربی مرا اشتباهاً، اکلیل الملک نوشته و عده‏ای از مترجمان و لغت‏نویسان اشتباه او را تکرار کرده‏اند. در حالی که اکلیل الملک نوعی لاله سرنگون است که به آن شاه افسر و گیاه قیصر می‏گویند و با گلهای زیبای خود شایسته این اسم می‏باشد. گیاه من در اطراف تهران، قلهک، جاجرود، آبگرم لاریجان، آذربایجان، بلوچستان می‏روید و یک نوع دیگر من که گلهای سفید مجتمع دارد، در هفت حوض درکه، کرج، اطراف رشت، و کردستان فراوان است،و به علاوه در عربستان مخصوصاً اطراف مدینه و طائف کثیرالوجود است و عطاران حجاز آن را به نام نفل می‏فروشند. روزی یکی از عطاران مکه پرسیده شد که آیا نفل نام دیگری هم دارد یا نه. جواب منفی داد و چون پرسیده شد که آیا راست است که عده‏ای به این اکلیل الملک هم می‏گویند؟ صاحب دکان که پیره مردی شوخ و بذله‏گو بود، خندید و گفت هیچ ملکی بی‏سلیقه نیست که این را تاج خود قرار دهد. شباهت آن بتاج باعث شده است که آنرا عطاران اکلیل گویند.
گیاه من شبیه یونجه و بسیار معطر است، میوه من هلالی و شبیه سر ناخن چیده شده می‏باشد، و به همین جهت به آن ناخنک گویند. قسمت مورد استفاده من سرشاخه‏های گلذار و میوه من می‏باشد و بهتر است که سرشاخه‏های گلدار مرا قبل از باز شدن گلها چید و خشک کرد. من دارای چندین نوع عوامل موثر دارویی از جمله کومارین می‏باشم و بعلاوه دارای عطری هستم که هنوز ترکیب شیمیایی آن مشخص نشده است. داروسازان سنتی ایران سرشاخه‏های کمتر دارد. سرشاخه‏های گلدار من آرامبخش و پیشاب‏آور بوده، برای هضم غذا و نرم کردن سینه نافع می‏باشد. برای رفع تحریکات عصبی و بی‏خوابی نافع است، مخصوصاً در مورد بی‏خوابی اطفال سود فراوان دارد. برای سر درد یکطرفه، دردهای عصبی و مفاصل، ورم کلیه و قولنج کبدی تجویز می‏شود. برای تسکین درد مفاصل مشمعی با من می‏سازند که نسخه آن به شرح زیر است:
سرشاخه‏های گلدار ناخنک 250 گرم - افسنطین 16 گرم - گرد بابونه و برگ بو 16 گرم از هر یک - روغن زیتون 90 گرم - وشا 90 گرم - صمغ کاج 90 گرم - موم یک کیلو.
"وشا" و کاج را در اسانس تربانتین حل کرده مواد دیگر را در آن حل کنید و با حرارت ملایم مخلوط نموده به صورت مشمع در آورید و هنگام مصرف کمی آن را گرم کرده، به موضع دردناک بچسبانید تا درد را تسکین دهد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من ماش هندی هستم

فارسی من ماش هندی و عربی آن حب القلب است و به یک نوع من کاسرالحجر گویند. زیرا هندیان را عقیده بر آن است که چنانچه کوبیده آن را بر سنگ بمالند، آن را شکننده می‏کند. در اطراف تهران نواحی البرز، جوستان طالقان و کوههای لرستان به عمل می‏آیم. گیاه من از خانواده گاو زبان بوده و به آن علف مروارید هم می‏گویند. زیرا دانه‏های من از قشری سخت به رنگ سفید پوشیده می‏باشد. برگهای من بیضی نوک تیز و پوشیده از تار است، گلهای من سفید مایل به زرد است که بر روی انشعابات ساق پیدا می‏شود.
من علاوه بر ایران، درامریکای شمالی و اروپا و قسمتهای معتدل آسیا به عمل می‏آیم، و بیشتر در جنگلها و اماکن مرطوب سنگلاخ و زمینهای بایر رشد می‏کنم. پوشش خارجی دانه‏های من ترکیبی است از سنگهای آهکی و سیلیسی و ریشه من دارای ماده‏ای قرمز رنگ است که با آن مواد غذایی مخصوصاً کره و پنیر را رنگ می‏کنند مغز دانه‏های من دارای روغنی است که طعمی ملایم داشته و در اثر ماندن تند می‏شود. من کلیه را تقویت کرده و ناراحتیهای آن را برطرف کنم، سنگ کلیه را شکسته و می‏ریزانم، و برای این کار داروسازان سنتی ایران دستور داده‏اند که شش مثقال دانه مرا با شش مثقال تخم شلغم در هفتاد و پنج مثقال آب بجوشانید و بگذارند تبخیر شده، فقط بیست و پنج مثقال آب بماند. سپس صاف کرده نصف دیگر را شب نیم گرم کرده بنوشند. جوشانده دانه‏های من برای درمان بی‏اختیاری ادرار نیز نافع است، و آن را برای درمان نزله و سهولت زایمان نیز تجویز می‏نمایند. برگ و سرشاخه‏های گلدار مرا می‏توانید مانند چای دمکرده بنوشید، اشتها را زیاد و سکسکه را برطرف می‏کند و قلب را قوی می‏نماید. باز کننده ادرار و عادت ماهانه نیز می‏باشد. از جوشانده 30 تا 45 گرم دانه‏های من با شکر و دمکرده گل خطمی و کمی شوره برای معالجه نقرس تجویز می‏شود.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من لیمو دارو هستم

در چمنزارها و ماسه‏زارهای جنوب و شمال ایران نوعی به لیمو به عمل می‏آید که در بندر پهلوی و دشتهای مرطوب گیلان فراوان است و به آن لیمو دارو می‏گویند. ولی داروسازان سنتی ایران گیاه دیگری را که فارسی آن وشیگ و معرب آن وشیج است لیمو دارو دانسته‏اند که هر دو از یک خانواده می‏باشند. با این فرق که لیمو دارو در ماسه‏های کنار دریا و وشیگ از میان سنگهای مناطق مرطوب بیرون می‏آید. چوب وشیگ فوق العاده سخت است، و با آن سرنیزه و پیکان می‏سازند. برگ آن شبیه برگ گشنیز بوده و بوی عطر لیمو می‏دهد، لیمو دارو نیز گیاهی علفی است و خزنده می‏باشد، و گلهایی صورتی دارد. خوردن نیم مثقال کوبیده بیخ آنها با تخم مرغ نیمرو شده، جهت کوبیدگی اعضا و رفع آثار ضربه مفید است و پماد آن نیز به همین منظور نافع می‏باشد. نشستن در جوشانده آن جهت سیلان رحم و نواصیر مفید است. دمکرده ده تا بیست گرم برگ آن در یک لیتر، نوشابه‏ای مطبوع بوده، و خواص به لیمو را دارد. به هضم غذا کمک می‏کند، محرک معده بوده و دردهای عصبی را تسکین می‏دهد، و به این منظور بهتر آن است که همیشه آن را مانند چای دمکرده و همراه یا بعد از غذا نوشید تا خستگیهای روحی را برطرف نماید.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من لرگ هستم

فارسی من لرگ است. به من لارگالارگی می‏گویند. در رودبار به درخت من کوچی و کوج - در آستارا موتالی و در سیاهکل کوهول می‏گویند. درخت من در تمام جنگلهای شمال ایران بطور خودرو می‏روید و به آن لرخ و دله کوچی می‏گویند. در باغها و پارکها هم مرا به عنوان درخت زینتی می‏کارند. در جنگلهای مازندران گیلان قامت درخت من به بیست متر می‏رسد.
درخت من از خانواده گردو است، و صاحب کتاب مخزن الادویه به علت شباهت زیاری که درخت من با خرنوب بستانی دارد آن را یکی دانسته است، و این اشتباه است. خرنوب بستانی از خانواده پروانه و من از خانواده گردو می‏باشم. ولی به هم شباهت زیادی داریم.
برگ درختان من مانند برگ درخت گردو سمی است، و ماهی کوچک را می‏کشد و به همین جهت ماهیگیران در شمال از آن برای صید ماهی استفاده می‏کنند. باید این کار را قدغن کرده، و از آن جلوگیری نمایند. خوردن این ماهیها برای مبتلایان به سرطان مفید می‏باشد. به شرطی که مسمومیت زیاد نباشد، من از آن جهت وارد زبان خوراکیها شده‏ام که به شما بگویم من منافع بسیار دارم، ولی بدون تجویز پزشک نباید از من استفاده کرد. له شده برگهای درخت من کچلی و امراض جلدی را از بین می‏برد، و تومورهای سرطانی را کوچک کرده و از پیشترفت سرطان مخصوصاً سرطان حنجره جلوگیری می‏کند. پزشکان و داروسازان نباید از منافع سرشار من در معالجه سرطان غافل شوند. جوشانده برگهای من از رشد سلولهای سرطانی جلوگیری می‏نماید. عصاره برگ من اثر معجزه‏آسا در جلوگیری از رشد تومورهای سرطانی دارد. خوردن مقدار کمی از آن کرمهای گرد روده را می‏کشد. به موسسات علمی که در راه معالجه سرطان مطالعه و تحقیق می‏کنند، بگویید که هر چه زودتر دست به کار شده و با طرق علمی از برگ و میوه من بهره‏برداری نمایند. هر وقت از داروهای دیگر جهت امراض قارچی پوست استفاده نکردید، به سراغ من بیایید، من شما را درمان خواهم نمود.
مبتلایان به سرطان با تجویز پزشک معالج خود می‏توانند از جوشانده برگ و میوه‏های من همراه با داروهای قابض استفاده کرده، دم کرده برگ من درمان مرض قند است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من لاله سرنگون هستم

در شیراز گلی هست که می‏گرید و اشک می‏ریزد و یکی از زیباترین گلهای وحشی است که به گل اشک و گل عاشق می‏گویند.
اکنون اجازه بفرمایید، این گل عاشق پیشه خود را به شما معرفی کند. فارسی من گل سرنگون - لاله واژگون - اشک خونین و لاله احمر می‏باشند. عربی یک نوع من الکلیل‏الملک است و فرنگیها به من فری‏تیلرامپریال می‏گونید که ترجمه الکیل‏الملک است. من گیاه و گل زیبای ایرانی هستم و از ایران مرا به علت قشنگی‏ای که دارم به خارج برده و پرورش داده‏اند. من در اکثر کوهستانهای ایران مخصوصا کوههای بختیاری، کوههای قصر شیرین و صحنه، کوههای کردستان و شمال غربی ایران می‏رویم و تاکنون شصت گونه از من شناخته شده است. پیاز من به صورت یک غده متورم، گوشتدار بوده و دارای مقدار زیادی نشاسته و چندین عامل دارویی است و چون تازه باشد سمی بوده و قابل خوردن نیست، ولی در چین سمیت آن را گرفته و در آشپزی از آن استفاده می‏کنند.
در طب سنتی چین که این روزها شهرت جهانی پیدا است که به آن گل من تحت نام پی‏مو یا پی‏ای استفاده می‏نمایند.
ضماد پیاز من برای از بین بردن تاول و ورمهای سخت مفاصل بسیار نافع است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من گیاه دم اسب هستم

فارسی من دم اسب است، اعراب بمن ذنب الخیل و آمسوخ گویند، و در شام مرا ذنب انفرس نامند.من از گیاهان بی‏گل بوده، و در عوض دو نوع شاخه دارم. شاخه‏های زاینده و شاخه‏های ناز. شاخه‏های زاینده من بند بند و پر گره بوده، و در اول بهار ظاهر می‏شوند. رنگ آن قرمز بوده، و سبزینه ندارند، ولی ساقه‏های نازا، در اردیبهشت و خرداد ظاهر شده و رنگ سبز داشته، باریکتر و بلندتر از شاخه‏های زاینده‏اند. من در شمال ایران، گرگان، بندر گز، پیر بازار و اطراف تبریز بعمل میایم و نوع دیگری از من در کردستان می‏روید. برگ‏های من در محل بندهای نازا بفواصل متوالی بصورت دسته‏هایی که شبیه دم است، در میایند و باین جهت به گیاه من که علفی است دم اسب می‏گویند. من دارای یک ساقه‏ی زیرزمینی هستم که بطور افقی دو متر در خاک نفوذ می‏نماید و بهمین جهت خارج کردن من با ساقه زیرزمینی بطور کامل مقدور نیست، در بالای ساقه‏های زاینده‏ی من سنبله‏ای پر از دانه، مرکب از قطعات فلس مانند در چند ردیف ظاهر می‏شود و بطوری این فلس‏ها بهم فشرده‏اند که یکپارچه بنظر می‏رسند. قسمت مورد استفاده از گیاه من شاخه‏های ناز می‏باشد که رنگ آنها سبز است. آنها را در فصول مساعد سال چیده، در آفتاب یا دستگاه‏های خشک کننده خشک کرده، بصورت شاخه یا گرد نگاهداری می‏نمایند. خاکستر گیاه من دارای مقدار 64 تا 70 درصد سیلیس آزاد، ولی در گیاه خشک مقدار سیلیس در حدود هفت درصد می‏باشد. مقدار آن در گیاه‏های مسن زیادتر است. در گیاه جوان سیلیس بصورت اسید محلول می‏باشد، و بعلت وجود همین املاح سیلیس است که من خون را بند می‏آورم یکی از داروهای ضد خونریزی می‏باشم. داروسازان سنتی ایران بدون آنکه از وجود سیلیس در من آگاه باشند، مرا بهترین دارو برای معالجه سل و خونریزی سینه و خونریزی زنان می‏دانستند و از ضماد من جهت التیام جراحات و زخم‏های سخت استفاده می‏کردند، و در جراحی پس از قطع عضو یا عصب آنرا برای التیام بکار می‏برند. من جهت سرفه مزمن و اخلاط خونی، استسقا، ورم کبد، بند آوردن انواع اسهال بدون تب توصیه شده‏ام. شیره و عصاره‏ی من خون دماغ را بند می‏آورد، برای درمان زخم معده و روده نوشیدن جوشانده این گیاه معجزه می‏کند. ضماد نوع کردستانی من با سرکه جهت جراحات پلید و خوردن جوشانده‏ای آن جهت اورام مقعد، کبد و استسقا نافع می‏باشد.
جوشانده‏ای 30 تا 50 گرم گیاه خشک من در یک لیتر آب پیشاب‏آوری قوی است. خون را بند می‏آورد و کمبود مواد معدنی را در بدن جبران می‏نماید، و بهمین علت است که بهترین دارو برای درمان سل شناخته شده است. در استعمال خارجی جوشانده من اثر ضد عفونی کننده و التیام دهنده زخم‏ها را دارد. جوشانده‏ای گیاه من مقدار ادرار را زیاد می‏کند و بهترین دارو برای درمان استسقا است. بعلت داشتن اثر مقوی در بیماریهای کلیه مانند عدم دفع ادرار، ورم مثانه، سنگ کلیه و قولنج‏های کلیوی اثر قاطع دارم و خون را تصفیه می‏کنم و برای تنگ نفس مفید می‏باشم. من بعلت داشتن سیلیس، قوه‏ای ارتجاعی پوست را زیاد می‏کنم و آنرا نرم می‏نمایم، بهمین علت موقعیکه دست و پا کبره می‏بندد، می‏توان از من جهت از بین بردن آنها استفاده کرد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من گون بر وزن لبن هستم

فارسی من گون است، به من علف کتیرا هم می‏گویند. من بوته‏ای علفی بوده، و انواع من بیشتر خاردار می‏باشد. به انواع من نوارس مسواک القیاد مسواک‏المسیح، شجره‏القدس هم می‏گویند. در کتب داروسازی سنتی مرا قتاو خوانده‏اند، ولی فارسی صحیح من گم بر وزن قم می‏باشد، و در زبان فرانسوی این لغت را از فارسی گرفته، به انواع صمغ اطلاق می‏نمایند و در شیراز به من بالش عاشقان گویند. خارهای بوته من نوک تیز و خم شده به سوی پایین است، ساقه گیاه من بی‏خار بوده، و مانند نی می‏باشد
شتر به خوردن گیاه من چندان راغب نیست، مگر در سالهای خشکی که باران نباریده و علف سبز نشده باشد، و چون مواشی از گیاه من چرا نمایند، فربه خواهند شد. میوه من شبیه هسته خرما است. نوشیدن آب بوته من جهت سرفه، تنگ نفس و زخم ریه سودمند است، و چون ساقه مرا با عسل بر روی لکه‏های پوستی بمالند، آنها را بر طرف خواهد نمود. ریشه گیاه من چرب بوده و مانند مشعل می‏سوزد، برای پاک کردن لکه‏های جلدی می‏توانید ریشه مرا خشک کرده، کوبیده و با سرکه مخلوط کرده، به کار برید.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من گلنگبین هستم

از سرنوشت برگ گل تازه من با هم وزن آن عسل، گلنگبین و با قند و با شکر گلقند به دست می‏آید و چنانچه برگ گل کمتر و شکر زیادتر باشد، آن را گل شکری نامیده‏اند، گلنگبین و گلقند هر دو مقوی دماغ و معده می‏باشد. خوردن گلنگبین بعد از غذا جهت سرد مزاجان و پیران و اشخاص فالج و مبتلایان به درد مفاصل و نقرس و سنگ کلیه و سختی ادرار مفید است و مخصوصاً در زمستان خوردن آن منافع بیشتری دارد، گلقند جهت اشخاص گرم مزاج و جوانان و جلوگیری از وسواس جنون سودمند است. شیخ الرئیس ابوعلی سینا در کتاب قانون در قسمت سل می‏نویسد: بانویی مبتلا به مرض سل بوده و من او را با خوردن گلقند معالجه نمودم و او مدتی آن را به مقدار زیاد بیش از آن مقدار که من دستور داده بودم می‏خورد، تا بکلی شفا یافت. مقدار خوراک آن تا چهار مثقال است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من گلاب هستم

چون که گل رفت و گلستان شد خراب - بوی گل را از چه جوییم، از گلاب من آب مقطر گل گلاب می‏باشم، طبق مدارک موجود که از منابع اروپایی در دست است، نخستین ملتی که مبتکر گرفتن گلاب بوده و اصولاً قرع و انبیق را اختراع کرد و عمل تقطیر مایعات و اسانس کشی را معمول داشت، ملت ایران است. حکمای قدیم یونان از صنعت گلابکشی و تقطیر مایعات اطلاعی نداشتند، و تنها از عصاره مایع گلبرگهای گل سرخ و جوشانده آن در روغن استفاده می‏نموند و چون سهم اعظم علوم شیمیایی امروز وابسته به تقطیر است، به همین جهت ایرانیان سهم بزرگی در راه پیشرفت این علم دارند و جابر بن حیان صوفی را به حق پدر شیمی لقب داده‏اند. من از تقطیر آبی که گلبرگهای گل سوری را در آن خیس کرده باشند به دست می‏آیم. من با صفرا و بلغم هر دو می‏جنگم، من مقوی دماغ و دهانه معده هستم، اگر مرا نیم گرم دم کرده بنوشید بهترین درمان برای خونریزی سینه و گلو هستم، و سینه را نرم می‏کنم. عوارض نزله را از بین می‏برم و درد معده و روده و دل پیچه را معالجه می‏نمایم، نوشیدن سرد من آتش دل را از بین می‏برد و بدن را تقویت می‏کند. بوئیدن من برای تقویت قلب و رفع غشی و بیهوشی و تقویت دماغ و حواس باطنی سود فراوان دارد. برای معالجه اشخاص گرمازده بهترین راه خورانیدن گلاب همراه با یخ است، بقدری که تولید قی نموده صفرا را خارج نماید. نوشیدن و بوئیدن من مسکن درد سر می‏باشد، مخصوصاً سر دردی که در اثر استنشاق هوای کثیف و شنیدن جار و جنجال باشد، و به همین جهت می‏توانیم بگوییم که مقصود خاقانی از این بیت از قصیده مداین:
از ناله جغد الحق، ماییم به درد سر - از دیده گلابی کن درد سر ما بنشان آب گل که از آب و خاک درست می‏شود، نیست بلکه مقصودش گلاب به ضم گاف می‏باشد و شاعر دیگری در مرزبان نامه چنین می‏گوید:
گل در میان کوزه بسی درد سر کشید - تا بهر درد سر ما گلاب شد برای گل که از مخلوط آب و خاک به دست می‏آید چنین خاصیتی ذکر نشده است، و تنها بوئیدن کاهگل خشک که به آن آب زده باشند، برای به هوش آوردن مبتلایان به مرض غش و تقویت دل تجویز شده است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من گل مغربی هستم

فارسی من گل مغربی است، زیرا همیشه هنگام غروب آفتاب گل من باز می‏شود و مدتی باز می‏ماند.
گلهای من درشت زرد رنگ بوده، بوی خوشی دارند. من از خانواده حنا بوده و زادگاه من امریکای شمالی است، ولی امروز مرا به عنوان یک گل زینتی در اکثر نقاط ایران می‏کارند و اعراب به من حشیشةالحمار می‏گویند. ریشه من ضخیم و گوشتدار و دارای رنگ قرمز بوده و خوراکی است. خوردن ریشه و برگ من خون را تصفیه می‏کند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من گل رعنا زیبا هستم

فارسی من گل رعناست، در شیراز به من گل قحبه می‏گویند، عربی من ورد الحماق است. گل من کمی بدبوست و در دسته گلهای بدبو قرار دارد. در کتب قدیم داروسازی ایران به نوع خوشبوی من هم اشاره شده است، گل من مصرفی ندارد و بیشتر از میوه من استفاده می‏کنند که قوی‏تر از میوه گل سرخ است، و ویتامین ث آن زیاد است. خوردن 15 گرم در وسط گل من قرار دارند، خونریزی را بند می‏آورد. در ایران انواع نسترن و نسرین زیاد است، و بطور کلی گلبرگ تمام آنها خوراکی است به استثنا گل رعنا و با آنها مربایی به نام گلقند می‏سازند که طرز تهیه آن را در گل سرخ شرح خواهیم داد. میوه همه آنها به شرحی که داده شد، قابل استفاده است و نباید آنها را دور ریخت. مخصوصاً میوه نسترن وحشی که در اطراف تهران به آن تیغ می‏گویند، و این همان شاخه‏های پر خار است که پایه پیوند گلهای زینتی می‏باشد.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من گل پر طاووسی هستم

چنانچه گفتیم، گل پر طاووسی با گل پر طاووسی فرق دارد، این گل از خانواده گلهای مرکب بوده و به آن پریمور هم می‏گویند، زادگاه اولیه آن نواحی گرمسیری است. ولی امروزه به عنوان یک گل زینتی در ایران و سایر کشورهای جهان پرورش می‏یابد. گلهای آن مانند سایر مرکبات از جمع چندین گلچه تشکیل می‏شود و گیاه آن دارای شیرابه است. تاکنون روی خواص دارویی آن مطالعه نشده است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من گرف هستم

من نوعی سرخس زینتی هستم که در جنگلهای کنار دریای مازندران می‏رویم. در گیلان به من کرف می‏گویند. ساقه زیرزمینی من راست و خزنده است، و تاکنون خواص دارویی آن مطالعه نشده است. فقط آن را به عنوان بک گیاه زینتی در باغچه‏ها می‏کارند.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من کور هستم

فارسی من کور بر وزن سفر می‏باشد. به من کورک هم می‏گویند. اعراب مرا معرب کرده کبر خطاب می‏کنند. من در دامنه البرز و کوههای فارس و بلوچستان می‏رویم. زادگاه اصلی من ایران و بعضی از کشورهای همسایه است. ولی امروز به علت داشتن گلهای قشنگ و منافع دارویی مرا در سایر قاره‏ها نیز پرورش داده‏اند. برگهای من دارای دو زایده خار مانند است. گلهای درشت من به رنگ سفید مایل به گلی می‏باشد و پس از شکفتن منظره‏ای زیبا به وجود می‏آورند. در وسط گل من تعدادی پرچم بلند دیده می‏شود، میوه من به قدر خیار کوچکی است و به آن خیار کثیر گویند. این میوه پس از رسیدن قرمز رنگ می‏شود و اهالی خوزستان به آن لگجی میگویند.
قسمت مورد استفاده من جوانه‏های مولد گل است که بایستی آنها را قبل از گل کردن چید و سه ماه در سرکه نگاه داشت و یا مدتی در آب نمک انداخته و پرورده نمود تا سفید و شیررس شود و بعلاوه در طب سنتی ایران از ریشه و پوست ریشه من استفاده می‏نمودند.
پوست ریشه من جهت کبد و طحال مفید است، و از آن به عنوان پیشاب‏آور قابض و مقوی استفاده می‏کنند - در موارد آب آوردن انساج - کم خونی و رنگ پریدگی دختران جوان - ضعف اعصاب و هیستری تجویز می‏شود و اثر آن در باز کردن عادت ماهانه دختران جوان در موارد قطع قاعدگی به تجربه رسیده است. جوانه ناشکفته من پیشتاب‏آور قوی است، و در الجزیره برای درمان نقرس جوشانده آن را تجویز می‏کنند.
ریشه من قوی‏تر از سایر اعضای من می‏باشد، و در امراض سرد دماغی مانند قولنج، بیحسی اعضا و دردهای مفاصل، نقرس و سیاتیک نافع است.
جویدن پوست ریشه من رطوبات دماغ را از بین می‏برد، و مضمضه جوشانده آن مسکن درد دندان است. عصاره ریشه من اگر در گوش چکانده شود، درد آن را ساکت می‏کند. شستن سر با آب جوشانده من مانع کچلی است و جوشانده ریشه من همراه با ادویه خوشبو مانند سنبل الطیب و اسطو خودوس محلل بلغم سینه و خلطآور است. نمک پروده ریشه من جهت ریه مفید بوده و باز کننده طحال و مسهل و اخلاط خام است. کرم معده و روده‏ها را می‏کشد و عادت ماهانه زنان و دختران را باز می‏کند و زیاد کننده شهوت مردان است. خوردن نمک پروده آن پیش از غذا محلل خوبی است و بهترین دوا برای سپرز است. نوشیدن آب برگ من نیز کشنده اقسام کرم معده و روده است و شیرین نکرده آن برای زیاد شدن شهوت بهتر از نمک پروده آن است - ضماد پوست ریشه من جهت درمان خنازیر و ورمهای سخت و با سرکه جهت تومورهای سخت و بدخیم سودمند می‏باشد. جوشانده آن تریاق اکثر سموم است.
مقدار خوراک برگ من دوازده گرم و مقدار خوراک ریشه من تا هفت مثقال است.


ادامه ندارد




نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394 

نظرات ، 0