من با اینکه بیش از دو هزار سال است به ایران مهاجرت کرده و در این سرزمین پر برکت پرورش یافته‏ام، معذلک هنوز ایرانیان مرا هندو دانسته و هندوانه می‏خوانند، در کتاب‏های پزشکی قدیم مرا خربوزه هندی و حب‏الحجاز لقب داده‏اند و به این ترتیب معلوم نیست که مرا هندی یا عرب می‏دانند. حقیقت امر این است که تخمه مرا از حجاز به ایران آورده‏اند، ولی همانطور که امروز هر میوه یا سبزی تازه واردی را مردم فرنگی می‏دانند، و یک لقب فرنگی مثل گوجه فرنگی - هویج فرنگی - انگور فرنگی - جعفری فرنگی و کاهو فرنگی به آنها می‏دهند، در سابق هم که فرنگ وجود نداشت و هندوستان سرزمین عجایب بود میوه‏ای که تازه وارد ایران می‏شد، آنرا هندی می‏دانستند و یک عنوان هندی به او می‏دادند در فرهنگ عربی مرا دابوقه و اعراب حجاز حب حب می‏خوانند.
من دارای آب زیاد بوده، خنک، مسکن التهاب و فشار خون و برطرف‏کننده عطش زیاد هستم، ادرار را زیاد می‏کنم و سازنده‏ی خون و صالح رقیق هستم بهترین درمان حصبه و مطبقه بوده و در این راه شهرت دارم، ولی چون سلولز زیاد داشته و دیر هضم و نفاخ هستم، این دسته از بیماران نمی‏توانند از گوشت من استفاده کنند. برای آنها که روده‏هایشان مجروح است، تولید نفخ خطرناک است، لذا به این دسته از بیماران توصیه شده است که آب مرا گرفته صاف کرده و با کمی شیر خشت مخلوط نموده و نوش جان نمایند تا به این ترتیب هم تبرید کرده و هم دچار نفخ و ناراحتی معده و روده نشوند.
اشخاصی که معده و روده‏هایشان تنبل شده، و نمی‏توانند گوشت مرا به آسانی هضم نمایند آنها هم می‏توانند به این دستور عمل نمایند، و یکی دیگر از طرق جلوگیری از نفخ خوردن مربای پوست من است و در اینجا بد نیست که شما را به یکی دیگر از اسرار طبیعت آشنا سازم، ما میوه‏ها که خوراک اصلی انسان هستیم، در برابر منافع سرشاری که داریم گاهگاهی عوارضی نیز از خوردن ما متوجه شما خواهد شد، ولی دستگاه آفرینش غالباً داروی این عوارض را در قسمتی دیگر از بدن ما قرار داده است، چنانچه اگر کسی در اثر خوردن پوست برنج سفید کرده، مبتلا به مرض بری بری شود می‏تواند این بیماری را با خوردن پوست برنج بر طرف کند، نفخ حاصله از بعضی از میوه‏ها هم درمانش در پوست آنها است. چنانچه اگر خیار را با پوست بخورید، مبتلا به نفخ معده نخواهید شد، خوردن مربای پوست من هم نفخ را از بین میبرد. خوردن زردآلو با هسته نیز به همین منظور توصیه شده است.
در گذشته، از پوست من خورش پوست هندوانه نیز درست می‏کردند، و یکی از غذاهای مخصوص اعیان و اشراف بود، ولی متأسفانه این روزها به کلی منسوخ شده است.
خوردن آب یا گوشت من با سکنجبین جهت درمان یرقان و سنگ‏های صفراوی مفید است.
خوردن من ناشتا مخصوصاً در هوای گرم موقعی که عطش غلبه کرده است چندان خوب نیست و بهتر است مرا بعد از صرف غذا میل نمایند.
ما هندوانه‏ها با اینکه انواع و اقسام داریم، و رسیده ما به رنگ قرمز و زرد جلوه‏گری می‏کند، معذلک با هم فرق اساسی نداریم و اختلاف ما بیشتر مربوط به طرز کشت ما است، کوچکی و بزرگی ما هم مربوط به نوع خاکی است که ما را در آن می‏کارند، ما را معمولاً به صورت دیم و آبی می‏کارند. تخمه‏ی دیمی ما قرمز و تخمه‏ی آبی ما سیاه و یا خط دار است. برای اینکه ما را بطور دیم بکارند، معمولاً تخمه‏ی ما را در مجاور ریشه گون قرار می‏دهند تا بتوانیم از آبی که آن ریشه از اعماق زمین می‏کشد استفاده نماییم، و همین امر سبب شده است که نوع دیمی ما مفیدتر گردد.
محصول آبی ما خیلی درشت‏تر و بزرگ‏تر از دیمی می‏شود و اخیرا کشاورزان ایرانی توانسته‏اند هندوانه‏هایی پرورش دهند که وزن آنها 37 کیلوگرم باشد.
در بیرجند و بجنورد و سایر نواحی خراسان، هندوانه‏های کوچکی به عمل می‏آید که فوق‏العاده شیرین است و اهالی آب آنها را غلیظ کرده، به صورت شیره در می‏آورند، این نوع شیره فوق‏العاده خنک و مفید است.
هندوانه کال و بته مرده، دیر هضم‏تر و نفاخ‏تر است و در بعضی از معده‏ها حتی با کمک مسهل هم به آسانی هضم نمی‏شود.