فارسی من حنا با فتح می‏باشد، و اعراب به من حنا به کسرحا و تشدید نون می‏گویند. گیاه من به صورت درختچه‏ای است که در شمال و مشرق افریقا و عربستان و شبه قاره هند می‏روید. در ایران در نواحی جنوب، بلوچستان و کرمان مخصوصاً در بم و نرماشیر به عمل می‏آیم، درختچه من به طول شش تا هفت متر قامت دارد، در جوانی بدون خار و در پیری خاردار می‏شوم و اینکه بعضی از نویسندگان اروپایی درختچه خاردار و بی‏خار مرا دو نوع متفاوت نوشته‏اند اشتباه است، در بعضی از شهرهای هند مخصوصاً بنگاله درخت من خزان نمی‏کند و همیشه مانند مورد سبزی خاصی دارد. تکثیر گیاه من به وسیله بذر یا قلمه صورت می‏گیرد، گل من که داروسازان سنتی ایران به آن فاغیه لقب داده‏اند، سرخ مایل به سفیدی و بسیار خوشبو است و درختچه من در بنگاله سالی دو بار گل می‏کند. میوه من به قدر فلفل است.
در حدیث وارد است که من سرو گیاهان سبز بوده و خضاب با برگ من شعار اهل اسلام و ایمان است. سردرد را زایل می‏نماید، و بر نور چشم می‏افزاید و باه را تقویت می‏نماید.
قسمت مورد استفاده من برگ و گل من است، اگر برگ و گل مرا با هم مخلوط کرده خضاب نمایند منافع بیشتری دارد، و حتی می‏گویند گل من رنگ حنا را زایل می‏کند. (این قسمت امتحان نشده و مورد تایید زبان خوراکیها نیست).
متأسفانه تاکنون تمام عوامل مفید برگ و گل من کشف نشده، و همینقدر می‏دانند که در برگ من تانن، مواد چربی، اسانس و یک ماده رنگی وجود دارد. این ماده رنگی در برابر هوا و نور قرمز می‏شود، و چنانچه مرا خیس کرده، و در مقابل هوا و نور قرار دهید، روی آن قرمز شده و آنچه در برابر هوا و نور نیست سبز رنگ باقی می‏ماند. اگر از رنگ قرمز حنا خوشتان نمی‏آید، می‏توانید از این خاصیت استفاده کرده حضاب را در تاریکی انجام دهید. یا با افزودن یک ماده ضد اکسیژن، از اثر هوا در روی آن استفاده می‏نمودند.
رنگ من از رنگهای بی‏ضرر برای موی سر انسان است، و از آن بیشتر در جشنها و مجالس عروسی برای رنگ کردن موی سر و صورت و کف دست و پا و آن استفاده می‏نمودند.
اگر گرد کوبیده مرا با آب اکسیژنه بیست حجمی مخلوط کرده، به موی سر خود به طور متناوب ببندید، موهای شما رنگ حنایی روشن با تلالو آتشین پیدا خواهد کرد، اگر آن را با قهوه مخلوط کرده خضاب نمایید موی سر شما به رنگ بلوطی در می‏آید. برای جلوگیری از عرق کردن دست و پا، وسیله‏ای بهتر از خضاب با برگ من نیست و برای این کار بهتر است آن را با برگ گردو، و یا برگ هلو مخلوط نمایند. این خضاب، اگزما و جرب را نیز معالجه می‏کند. در صنعت منبت‏سازی نیز از من برای رنگ نمودن چوب استفاده می‏نمایند. پشم و چرم را نیز می‏توان با برگ من رنگ نمود. اگر مرا با گل ریواس مخلوط کرده بر سر ببندید، رنگ طلایی به موی شما می‏دهد.
ضماد برگ من با سرکه در روی پیشانی جهت رفع سردرد دو طرفه تجویز شده است، و با قطران و روغن زیتون جهت تقویت مو نافع است. (چون قطران سرطان زا می‏باشد، افزودن آن توصیه می‏نمودند).
خوردن دو مثقال خیسانده برگ من جهت یرقان و سنگهای کلیه و مثانه نافع است، و برای درمان بند آمدن ادرار و ضد عفونی کردن مجاری ادرار نافع است، داروسازان سنتی ایران را عقیده بر آن بود که خوردن خیسانده من با هفت مثقال شکر جهت ابتلای جذام به غایت مفید است، و چون یک ماه مجذوم آن را مرتباً بخورد و معالجه نشود درمان به آسانی میسر نیست. شستشوی با آب جوشانده من جهت باد سرخ و سوختگی آتش و رفع التهابات جلدی سودمند می‏باشد. مالیدن کوبیده برگ من روی زخمهای آبکی نافع می‏باشد. ضماد برگ کوبیده من که با پیه مخلوط شده باشد، جهت التیام زخم خصوصاً گوشه کردن ناخن مفید می‏باشد. خوردن بذر من قدر به یک مثقال با عسل و کتیرا جهت تقویت دماغ به غایت مفید می‏باشد.
خوردن یک مثقال گل من با بیست گرم آب و عسل جهت رقع انواع صداع نافع می‏باشد. مالیدن من با سرکه جهت صداع و به تنهایی جهت فالج و امراض دماغی و عصبی و التیام زخمها و بریدگیها و با موم و روغن گل سرخ جهت درد پهلو و کوفتگی اعضا سود فراوان دارد.
گذاشتن گل من در لباس مانع بید زدن و کرم گذاشتن آنها است و گویند در برگ من نیز این خاصیت وجود دارد.
روغن گل من که از جوشانده آن در روغن زیتون به دست می‏آید، و داروسازان سنتی ایران آن را دهن‏الفاغیه نامیده‏اند، مقوی مو و نیکو کننده رنگ رخساره است، و روغن برگ من نیز مقوی و محلل درد اعصاب و مفاصل است. زیاده‏روی در خوردن برگ من جایز نیست، و بهتر است همیشه آن را بالعاب اسفرزه و کتیرا میل نمایند. هنگامی که در وان حمام استحمام می‏نمایند، یک قاشق حنا را در آب وان حل کنید و بعد اثر آن را ببینید.