به گزارش دفاع پرس از زنجان، خانواده خالقی‌پور که اصالتا اهل استان زنجان هستند دارای 4 پسر و یک دختر بودند که با شهادت سه پسر تنها یک پسر و یک دختر از فرزندان باقیمانده است.

خانواده شهیدان داود، رسول و علیرضا خالقی‌پور با آنکه سه شهید خود را تقدیم اسلام، نظام و انقلاب کردند ولی هیچ‌گاه خود را طلبکار از نظام و انقلاب ندانستند و اینک نیز امیرحسین برادر شهیدان نیز بر این جمله تاکید دارد که خانواده خالقی‌پور هنوز دین خود را ادا نکرده‌اند.

متن زیر روایتی از امیر حسین خالقی پور در خصوص مجاهدت‌های مرحوم حاج محمود خالقی پوراست:

امیرحسین خالقی‌پور در ابتدا با بیان اینکه مرحوم پدرم از پیش قراولان جبهه‌های حق علیه باطل بود اظهار داشت: پدرم از سال 59 وارد جبهه شدند و در یک برهه زمانی نیز در لبنان در پادگان امام علی(ع) در منطقه زبدانی مشغول جنگ بود.

وی افزود: مرحوم حاج محمود خالقی‌پور در عملیات‍‌های مختلف جنگ تحمیلی نیز شرکت کرده و حتی از ناحیه گوش نیز دچار جراحت شدند ولی هیچ وقت برای پرونده جانبازی اقدام نکرد چرا که می‌گفت می‌خواهم این گوش شفیع من در آخرت باشد.

برادر شهیدان خالقی‌پور با بیان اینکه پدرم روحیه انقلابی و ولایتمداری عجیبی داشت عنوان کرد: آن مرحوم ارادت خاصی به مقام معظم رهبری و قبل از ایشان به امام خمینی(ره) داشتند و روحیه استکبارستیزی پدرم نیز زبانزد عام و خاص بود.

وی با تاکید بر اینکه امیدوارم مسئولان ما نیز مانند خانواده معظم شهداء روحیه استکبارستیزی را در خود تقویت کنند تصریح کرد: راه پیشرفت کشور و سعادت مردم ما در ولایتمداری و استکبارستیزی است.

برادر شهیدان خالقی‌پوراظهار داشت: مهم‌‌ترین و اصلی‌ترین توصیه که مرحوم پدرم همیشه به ما و سایر جوانان داشتند این بود که ایمان خود را نگه دارید چرا که در این دوره و زمانه دینداری و نگه داشتن ایمان سخت است.

وی افزود: پدرم همیشه می‌گفت که هیچ وقت پشت ولی‌فقیه را خالی نکنید چرا که صلاح و رستگاری مملکت ما در پشتیبانی از ولی‌فقیه است.

فرزند مرحوم خالقی‌پور در مورد شرایط روحی خانواده بعد از شهادت برادرانش گفت: وقتی که داوود پسر بزرگ خانواده شهید می‌شود پدرم در لبنان در حال جنگ بود و مادرم خبر شهادت را به صورت تلفنی به پدرم اطلاع می‌دهد و می‌گویند "حاج آقا خداوند قربانی ما را قبول کرد و داوود شهید شد".

وی بیان کرد: پدرم در جواب خبر شهادت داوود "انالله و اناعلیه راجعون" را تکرار می‌کند و به مادرم می‌گوید که اگر اجازه بدهید من جبهه را خالی نکنم ولی به اصرار مادرم در مراسم شهید داوود شرکت می‌کند.

برادر شهیدان خالقی‌پور ابراز کرد: خانواده ما در رابطه با شهادت رسول و علیرضا نیز چنین روحیه‌ای داشتند و وقتی پیکر این دو شهید را مقابل خانه آوردند مادرم خطاب به اهالی محله‌‌مان می‌گوید که هنوز محمود خالقی ‌پور یک پسر دارد و خودش نیز در جبهه‌ها حضور دارد و دشمن فکر نکند که می‌تواند به این کشور چپ نگاه کند و اگر لازم باشد خودم نیز چادر همت بر کمر می‌بندم و در مقابل دشمن می‌ایستم.

وی خاطرنشان کرد: شهید داوود علاوه بر خصوصیات بارز اخلاقی یک مدیر بود و شهید رسول نیز روابط عمومی بالایی داشت که خصوصیات اخلاقی و صفای باطنی این شهیدان سبب شده همرزمان داوود و رسول ارتباط‌شان را تا به امروز با خانواده ما حفظ کنند.

فرزند مرحوم خالقی‌پور با بیان اینکه شهید علیرضا در سن 15 سالگی شهید شد عنوان کرد: هنوز شخصیت این شهید به صورت کامل شکل نگرفته بود ولی در کل به لحاظ تحصیلی ایشان به شدت با هوش و قوی بود.

وی با اشاره به تشکیل گروه‌های تروریستی و نظر مرحوم خالقی‌پور در مورد حضور در سوریه، عراق و سایر جبهه‌های حق علیه باطل گفت: پدرم همیشه می‌گفت که ما در اوایل دهه شصت در سوریه و لبنان می‌جنگیدیم تا موقعیت ‌مان در منطقه تثبیت شود و در سالهای پایانی عمر پربرکت‌ شان نیز نظرشان این بود که خط مقدم نبرد ما در سوریه و عراق است.

برادر شهیدان خالقی‌پور تصریح کرد: پدرم همیشه می‌گفت که اگر در سوریه با دشمن نجنگیم باید در اهواز و کرمانشاه و استانهای دیگر با دشمن بجنگیم و این قدرت استراتژیک نظام مقدس جمهوری اسلامی را ثابت می‌کند که توانسته مرزهای نظامی خودش را تا چند صد کیلومتر به عقب و در دل دشمن هدایت کند.

وی بیان کرد: طبق منویات مقام معظم رهبری دشمنان ما داعش و النصره نیستند چرا که دشمن اصلی ما صهیونیست‌ها هستند که امروزه این گروه‌ها را پدید آورده و به جان اسلام انداخته‌اند و با ایجاد اختلاف بین مسلمانان به دنبال ضربه زدن به اسلام هستند.

فرزند مرحوم خالقی‌پور اظهار داشت: به طور یقین پیروزی با مسلمانان و شیعیان علی(ع) است.

وی با بیان اینکه خانواده خالقی‌پور حقی برای خود از سفره نظام و انقلاب نمی‌بیند ابراز کرد: پدر و مادرم همیشه بر این نکته تاکید کرده‌اند که ما دین‌ مان را هنوز نسبت به این مردم، اسلام، نظام و ولایت ادا نکردیم و هیچ حقی را برای خود قائل نیستیم.