به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، نمی دانم هر صبح که مثل همه آدم های روی زمین روزت را با نگاه به خودت توی آینه شروع می کردی به چه فکر می کردی. به سرنوشت که سرنوشتت را اینگونه نوشت؟! به دنیای بی رحمی که تو را جور متفاوتی از خانواده ات گرفت؟! یا به خانواده ات که باید همراه با تو درد نفهمیدن مردم را بکشند و تو مجبور باشی رویت را از مردم بپوشانی. یا شاید هم به این فکر می کنی که چه چیزی از این زیباتر؟ که تنها داشته ات را، از جسمت، از سیمای آسمانی‌ات در راه خدا ببخشی.

وقتی بعد از ماه ها بی خبری خبر بستری شدنت روی تخت بیمارستان را شنیدم اولین چیزی که به خاطرم آمد مستندی بود که درباره ات از تلوزیون پخش شد. تو را به مردم نشان می دادند تا درباره ات قضاوت کنند. اکثرا تا به چهره ات نگاه می کردند سر برمیگرداند، رویشان ترش می شد. حس ترحم و دلسوزی نسبت به اتفاقی که افتاده ذهنشان را به سمتی می برد که حتما مریضی یا بیماری صورتت را به این روز انداخته. کمتر کسی به عاشقانه ات با خدا اشاره کرد که این خدا نبود که صورتت را از تو گرفت این تو بودی که چهره ات را به خدا بخشیدی تا نشان داده باشی ما ادم های عادی چقدر افکارمان غرق در لجبازی خداست غافل از اینکه تو پیش قدم شده بودی و خودت را با خدا معامله کردی.

چقدر بد که هربار وقتی کسی از بین ما پرمیکشد یادمان به او می‌افتد. باید او را توی بیمارستان ببینیم که باورکنیم دیر یا زود همه رفتنی هستیم و قدر لحظه هایی کنار هم بودن را بدانیم. برای بابارجب که سال ها در سکوت زندگی اش را گذارند شاید سخت ترین درد، درد ندانستن مردمی باشد که هر روز از کنارش می گذرند، زندگی می کنند در صف خرید می ایستند اما او را جور دیگری می بینند.

پنجشنبه خبر پرکشیدنت در فضای مجازی پیچید.  با تائید و تکذیب های چند ساعته بلاخره مشخص شد که عمورجب هم آسمانی شد. بار دیگر مثل آن روزی که از تو در تهران تجلیل شد و همه تمام قد به احترامت ایستادند این بار هم شبکه های مجازی پر شد از عکست و مردم به افتخار یک عمر زندگی صبورانه ات کف زدند.

خوش به حالت عمو رجب که در این دنیای تاریک تو با سیمایت درخشیدی. به واقع برایمان افتخاری، تو و همه همرزمانت که حماسه ای 8 ساله را رقم زدید و از جان خود گذشتید تا جانمان به دست دشمن نیوفتد. چهره ات را دادی که اشک ماتمی بر چهره مادران سرزمینمان ننشیند. تو زیباترین هدیه خداوند بودی و هستی برای ما تا قدر داشته هایمان را که به قیمت فدا کردن باارزش ترین چیزت بود قدر بدانیم. شهادتت مبارک. در بهشت وقتی با زیباترین سیمای بهشتی در کنار ارباب بی کفنمان حسین محشور شدی ما غافل ماندگان دنیای زنگی را از یاد مبر. شاید به حرمت سال ها تنگی نفست ما هم مورد شفاعتشان قرار بگیریم.

انتهای پیام/ 141