«فرهنگ ایثار» اکسیر احیاکننده نهال انقلاب اسلامی

کد خبر: ۲۲۷۳۶۴

تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۲:۰۴ - 15February 2017

گروه حماسه و جهاد دفاع پرس- «معصومه نادری ‌پارسا» معاون فرهنگی و خانواده سازمان نشر آثار و ارزش‌های مشارکت زنان در دفاع مقدس در یادداشت اختصاصی خود که در اختیار خبرگزاری دفاع‌مقدس قرار داده، به فراز و فرودهای معنوی یک ملت پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

فارغ از مکاتب فکری حاکم بر جوامع، هر ملتی در مسیر زندگی خویش هماره فراز و فرودهای بی شماری را تجربه می‌کند. گاه تحت تاثیر عوامل مختلف، یک ملت در قعر حضیض سقوط کرده و سالیان متمادی طول می‌کشد تا مصلحی فرا رسیده و موجب بیداری و خروش آن ملت شده و چه بسا در صورت تلاش و استمرار آرمان‌خواهی، همان ملت موفق به فتح اوج قله‌ها شود. چنین وضعیتی می‌تواند در عرصه‌ی مسایل مادی هم جریان داشته باشد، اما روی سخن این نوشتار بیشتر متوجه فراز و فرودهای معنوی یک ملت است.

به جرات می‌توان گفت، ملت ایران تا قبل از آغاز نهضت منتهی به انقلاب اسلامی، در یک شرایط رکود توام با ذلتی به سر میبرد که حتی از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی که هر انسانی در سایه‌سار حکومت و مرز و بوم خود باید از آن برخوردار باشد، محروم بود. روزگاری که حق تصمیم‌گیری برای هیچ‌یک از شئونات سرنوشت ساز خویش را نداشت و این مولود حاکمیت ضعیف و خود باخته و بیگانه پرستی بود که حتی برای عزت خویش نیز حاضر نبود برای استقلال و کسب جایگاهی انسانی تلاش و ایستادگی کند، البته شاید نمی‌شد چنین توقعی داشت چرا که «ذات نایافته از هستی بخش، کی تواند که بود هستی بخش؟»

اساسا ایشان به واسطه‌ی همین سازوکار موجود آن زمان به ظاهر زمام امور را در دست گرفته بودند و طبیعی بود که برای تغییر چنین وضعیتی نه تنها تلاش نکنند؛ بلکه برای حفظش از هیچ کوششی فرونگذارند.

بی‌شک محصول چنین وضعیتی، عدم استقلال و وابستگی به بیگانگان در کلیه¬ی امور اعم از سیاسی، اقتصادی، علمی و... بود اما تاسف بارترین بعد قضیه، وابستگی و استحاله¬ی فرهنگی بود که رفته رفته در حال بلعیدن فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی در میان مولفه‌های فرهنگ تجاوزگر بیگانه بود؛ این نقطه‌ی هشداری برای هر جامعه‌ای است زیرا در این صورت، هیچ ملتی نخواهد توانست به رشد، استقلال و نیز هویت ملی و مکتبی خود بیندیشد. بنابراین شرایطی اینچنینی ملت کم کم در حالتی دچار می‌شود که به علت از دست دادن هویت دینی و ملی خویش، رفته رفته عزت و اعتماد به نفس ملی خویش را از دست داده و چونان بازیچه‌ای در برابر مقاصد بیگانگان می‌شود و این همان زمانی است که اگر مصلحی در میان ملت برخیزد و بانگ بیداری سردهد، می‌توان به نجات و فلاح آن ملت امید بست، در غیر این صورت تا ابد خواب غفلت آن جامعه را با خود خواهد بود.

کشور عزیز ایران نیز دچار چنین شرایطی بود که دست الهی از آستین یکی از فرزندان زهرای مرضیه و لبیک گویانش برآمده و آتشی برجان استکبار انداخت که از حرارت آن آتش، نه تنها ملت ایران، که بسیاری از ملت های دیگر بیدار و بسیاری از ستمگران آشفته شدند.

در این میان پیکر نیمه جان فرهنگ و جایگاه ملی و دینی ایران، نیازمند اکسیری بود که حیاتی دوباره یافته و از آن شرایطی که جولانگاه بدخواهان و استعمارگران بود، به مهد شیران و دلیرانی مبدل شود که حماسه آفرینیشان موجب حیرت جهانیان شد.

آن آب حیاتی که با آغاز نهضت منتهی به انقلاب اسلامی ایران، رفته رفته در عرصه‌ی فکر و فرهنگ کشور جریان یافت، فرهنگ ایثار بود. فرهنگ ایثار همان اکسیری بود که نهال نوپای انقلاب را آب یاری کرد و سبب شد ملت ایران نهضت را تا پیروزی همراهی کرده و پس از آن اوج بالندگی این فرهنگ را در طول هشت سال دفاع مقدس به نمایش گذارد، هشت سالی که هر لحظه اش، تابلویی ماندگار از ایثار، حماسه و رشادت است.

اینک ایران عزیز که برگ های تاریخ معاصرش مملو از لحظاتی است که به گلواژه‌های ایثار و شهادت مزین است، در شرایطی قرار گرفته است که گویی یک بار دیگر نیازمند فراگیری و نشر فرهنگ ایثار و حماسه آفرینی در راه آرمان‌های متعالی است، زیرا فرهنگ، این منشأ حیات فکری، دینی و حتی علمی جوامع در بر دارنده مولفه‌های بسیاری است که هر یک کارکرد و اهمیت خاص خود را دارد، امام برخی مولفه در مجموعه‌ی فرهنگ هر جامعه‌ای تاثیر ویژه ای دارد، در شرایط کنونی کشور، که از سویی در مرحله‌ی گذار تمدنی است و از سوی دیگر هر روز و هر لحظه آماج حملات فکری و فرهنگی بدخواهنان است، باز هم فرهنگ ایثار، نظیر آب حیاتی است که می‌تواند به سلول‌های فرهنگی جامعه حیات دوباره بخشیده و موجی از تلاش و جوشش انقلابی در رگ‌های جامعه ایجاد نموده و کشور را در طی مسیر‌های رشد و تعالی یاری کند.

در این میان نقش نهاد های فرهنگی، مقوله‌ای است که از اهمیت بسزایی برخوردار است، اما ناگفته نماند که برای نهادینه شدن هر مولفه‌ی فرهنگی، تلاش، کوشش و همت همگانی لازم است، نظیر اوایل و اوج نهضت انقلاب اسلامی که ایثار ابتدا در سلول‌های کوچک جامعه شکل گرفت و سپس چون رودی خروشان فضای ستم کشیده¬ی جامعه را تطهیر کرد.

ماحصل کلام این که تمامی دغدغه‌مندان و دلسوزان ایران عزیز و نظام مقدس جمهوری اسلامی، می‌توانند با نشر فرهنگ ایثار درجامعه به حیات دوباره این مولفه‌ی مهم و ضروری به سیر جامعه در مسیر رشد و تعالی یاری رسانند.

انتهای پیام/ 131