به سایت ما خوش آمدید . امیدوارم لحظات خوشی را درسایت ما سپری نمایید .

خوش آمدید

هر گونه نظر و پیشنهاد و انتقادی داشتید، در قسمت نظرات اعلام کنید.

 اگر تلويزيون LCD يا پلاسمايي داريد كه گرد و غبار برروي آن نشسته است پيشنهاد مي‌شود قبل از هرگونه اقدام براي پاك كردن آن، شش مرحله ساده براي نحوه تمييز كردن صفحه نمايش آن را مطالعه كنيد.

برخي از سازندگان اين تلويزيون‌ها پيشنهاد مي‌كنند از پاك كننده‌هاي LCD و پلاسما استفاده شود اما اين محصولات اغلب هزينه‌بر و غيرضروري هستند. در حقيقت اصلي‌ترين ماده در بيشتر راهكارهاي پاك كننده حرفه‌يي در بازار، آب است.

از اين رو پيشنهاد مي‌شود راهكار ساده خود را كه متشكل از نيمي آب و نيمي الكل ايزوپروپيل است تهيه كنيد. شايد اين ارزان ترين راه كاري باشد كه بتوان از آن بهره گرفت و بسيار موثر و بي ضرر است.

اصلي‌ترين دليل براي اينكه بخواهيم يك تلويزيون LCD يا پلاسما را پاك كنيم، خلاص شدن از شر لكه‌ها و جاي اثر انگشتان است. از اين رو بايد از لمس كردن اين دستگاه‌ها خودداري شود زيرا هر چه كمتر آن‌ها را تمييز كنيد، بيشتر دوام خواهند داشت؛ ديجي تايمز به معرفي شش مرحله ساده براي پاك كردن صفحه اين نوع تلويزيون‌ها پرداخته كه در ادامه مي‌خوانيد.

اما در ابتداي كار به دو دستمال تميز، نرم و بدون پرز، آب مقطر، الكل ايزوپروپيل و پيمانه اندازه‌گيري نياز خواهيد داشت تا شش مرحله ساده براي پاك كردن يك تلويزيون LCD يا پلاسما را انجام دهيد.

1) تلويزيون را خاموش كرده و بگذاريد سرد شود. پيش از دست بكار شدن براي پاك كردن صفحه نمايش آن، مطمئن شويد مدت كافي از خاموش بودن تلويزيون مي‌گذرد.

2) صفحه نمايش آن را گردگيري كرده و از يك پارچه نرم و بدون پرز براي گردگيري آن استفاده كنيد و اگر پس از گردگيري لكه‌اي مشاهده نمي‌كنيد، در اين مرحله كار را متوقف كنيد.

3) يك تركيب درست كنيد؛ راهكارهاي نظافت زيادي وجود دارد اما بيشتر سازندگان تلويزيونهاي اچ دي مي‌گويند بهترين و ارزان‌ترين راهكار براي صفحه LCD يا پلاسما، درست كردن تركيب يكساني از الكل ايزوپروپيل و آب مقطر است، پس با استفاده از يك پيمانه اندازه‌گيري، تركيب يكساني از الكل ايزوپروپيل و آب مقطر تهيه كنيد.

4) گوشه‌اي از دستمال را در محلول تهيه كرده خيس كنيد و آن را فشار دهيد تا مايع اضافي گرفته شود زيرا پارچه بايد مرطوب و نه خيس باشد و سپس صفحه LCD يا پلاسما را به آرامي با آن پاك كنيد.

5)وسيله‌اي مانند گوش پاك كن را در محلول الكل ايزوپروپيل و آب فرو برده و سپس آن را به ديوار داخلي ظرف حاوي محلول فشار مي‌دهيم تا رطوبت اضافي موجود در آن گرفته شود و سپس آن را به آرامي به لبه بيروني صفحه LCD يا پلاسما مي‌كشيم.

6) از پارچه نرم و تميز دومي براي خشك كردن صفحه LCD يا پلاسما استفاده كرده و اجازه ندهيد هيچ گونه رطوبتي بر روي صفحه آن باقي بماند، به‌ويژه پيش از اينكه بخواهيد تلويزيون را روشن كنيد.

توصيه‌ها:

هر چه صفحه را كمتر تمييز كنيد دوام آن بيشتر خواهد بود از اين رو مراقب لمس كردن صفحه باشيد؛ همواره از پارچه تميز استفاده كنيد. خرده‌هاي سخت زبر ممكن است در تارهاي پارچه گير كرده و صفحه LCD يا پلاسما را خراش دهند.

پارچه را فقط مرطوب كرده و خيس نكنيد؛ از ويندكس يا پاك كننده‌هاي شيشه ديگر استفاده نكنيد زيرا حاوي آمونياك بوده و به صفحه LCD آسيب مي‌زنند؛ از دستمال‌هاي كاغذي استفاده نكنيد.
ادامه مطلب
پنج شنبه 24 دی 1388  - 9:45 AM
 اگر بخواهيم مروري سريع بر سيستم هاي عامل در دوران هاي مختلف تاريخ داشته باشيم، نياز نيست خيلي دور برويم. تاريخ سيستم عامل را مي توان به چند دوره زير تقسيم كرد:

- تا دهه 70، اشتراك زماني (1 كامپيوتر و چند كاربر)

- دهه 80، كامپيوتر شخصي (1 كامپيوتر براي هر كاربر)

- از دهه 90، محاسبات موازي (تعداد زيادي كامپيوتر براي هر كاربر)

تا پايان دهه 80، كامپيوترها بزرگ و سنگين بودند و در مركز كامپيوتر كار مي كردند. بسياري از سازمان ها فقط يك كامپيوتر داشتند. در اواخر دهه 80، قيمت ها تا حدي پايين آمد كه هر نفر مي توانست يك كامپيوتر شخصي داشته باشد. اين ماشين ها حتي قابليت شبكه كردن با يكديگر را نيز داشتند. به اين ترتيب، از اوايل دهه 80 امكان اشتراك گذاري فايل ها و دسترسي از راه دور به منابع سيستمي مختلف ايجاد شد.

امروزه برخي سيستم ها بيش از يك پردازنده را به ازاي هر كاربر ارائه مي دهند. حالا اين مي تواند به شكل چند كامپيوتر موازي باشد و يا حتي تعداد زيادي از پردازنده ها كه در يك جامعه كوچك با يكديگر كار مي كنند.

چنين سيستم هايي را سيستم هاي موازي يا سيستم هاي كامپيوتري توزيع شده مي گويند. اين سيستم ها اين سوال را در ذهن مي آورند كه چه نرم افزارهايي مي تواند در اين سيستم ها به كار گرفته شود. براي پاسخ به اين سوال، گروهي تحت هدايت پروفسور تنن باوم در دانشگاه وريژه هلند گرد هم آمده و از سال 1980 تاكنون در مورد سيستم هاي توزيع شده تحقيق مي كنند.

نتيجه اين تحقيقات، سيستم عامل توزيع شده جديدي است كه آموبا (آميب / Amoeba) نام دارد و براي محيط هايي طراحي شده است كه از تعداد زيادي كامپيوتر تشكيل شده است. آموبا براي دانشگاه ها و ديگر موسسات تحقيقاتي رايگان است.

آموبا چيست؟
آموبا سيستم عامل چند منظوره توزيع شده است. اين سيستم عامل مي تواند از چندين ماشين بهره بگيرد و با آنها طوري رفتار كند كه انگار يك سيستم واحد و يكپارچه است. به طور كلي، كاربران از تعداد و محل پردازنده هايي كه براي اجراي دستورات وي به كار گرفته مي شود، مطلع نيستند. همچنين اطلاعات و محل سرورهاي فايلي كه فايل هاي آنها در آن ذخيره مي شود نيز نامشخص است.

از ديدگاه كاربر، آموبا درست همانند يك سيستم عامل سنتي اشتراك زماني است. آموبا يك پروژه ناتمام است و هنوز در مرحله تكميل به سر مي برد. اين سيستم عامل به عنوان بستري براي تحقيق و توسعه كد در سيستم هاي موازي و زبان ها و پروتكل هاي مرتبط با آن به كار مي آيد.

همچنين اين سيستم مي تواند يونيكس را شبيه سازي كند و ظاهري درست همانند يونيكس دارد. البته اين سيستم به عنوان جايگزيني براي يونيكس نيست و تنها عملكردي مشابه دارد. اين سيستم عامل براي دانشجويان و محققاني كه مي خواهند كد منبع سيستم عامل را مشاهده كنند و طريقه عملكرد آن را از نزديك ببينند، بسيار مناسب است. اين سيستم عامل همچنين براي برنامه نويسي به روش توزيع شده (چند كاربر به طور مجزا روي چند پروژه مختلف كار كنند) و سيستم هاي موازي (يك كاربر از 50 پردازنده استفاده كند تا شترنجي را به طور موازي بازي كند) استفاده مي شود.

البته ايجاد نرم افزارها براي اين سيستم عامل ساده است، همانند دستور make در يونيكس، يك دستور مشابه به نام amake وجود دارد.

هدف از طراحي آموبا
هدف اصلي از طراحي آموبا به شرح زير است:

- توزيع: اتصال چندين ماشين به يكديگر

- موازي سازي: اجراي يك كار روي چندين پردازنده

- شفافيت: كلكسيون كردن كامپيوترهاي مختلف و نمايش آن به صورت يك سيستم واحد

- بازدهي: دستيابي به تمام موارد بالايي، با كيفيت مناسب.

همان طور كه گفتيم، آموبا سيستمي توزيع شده است و در آن چندين ماشين كه به يكديگر متصل هستند را كنترل و مديريت مي كند. نيازي نيست كه اين ماشين ها همه از يك نوع باشند. اين ماشين ها مي توانند در يك شبكه LAN به يكديگر متصل شوند. آموبا از پروتكل شبكه قدرتمند FLIP استفاده مي كند. اگر يك ماشين آموبا بيشتر از يك رابط شبكه داشته باشد، به طور خودكار به عنوان مسيرياب بين چند شبكه به كار گرفته خواهد شد و شبكه هاي LAN مختلف را به يكديگر متصل خواهد كرد.

آموبا همچنين سيستمي موازي است. اين يعني مي توان يك كار يا يك برنامه را با چندين پردازنده مختلف به طور موازي انجام داد تا سرعت بيشتري در اجراي آن به دست آورد. براي مثال، براي حل مساله فروشنده دوره گرد، مي توان از ده و يا صد پردازنده استفاده كرد تا در فاصله زماني بسيار كوتاه تري مساله را حل كرد.

هر چه تعداد ريزپردازنده هاي موجود در سيستم بيشتر باشد، نتيجه بهتري حاصل مي شود. به اين مجموعه از ريزپردازنده ها، موتور محاسبه گفته مي شود.

يكي ديگر از اهداف كليدي، بحث شفافيت است. نيازي نيست كاربر از تعداد يا محل پردازنده ها آگاه باشد و يا حتي بداند فايل هايش در كجا ذخيره شده است. همچنين مشكلاتي چون تكرر فايل ها در نقاط مختلف به طور خودكار رفع مي شود و نيازي به دخالت دستي كاربر نيست.

به عبارت ديگر، كاربر به يك ماشين متصل نمي شود و به يك سيستم كلي متصل مي شود. مفهومي به نام كامپيوتر شخصي وجود ندارد و وقتي كاربر به ماشين متصل مي شود، كاربر دستور اتصال به سروري را وارد نمي كند كه از چندين پردازنده بهره بگيرد. از ديد كاربر كل سيستم مثل يك سيستم اشتراك زماني است.

در سيستم هاي عامل، پايداري و بازدهي همواره يك دغدغه كليدي بوده. بنابراين تلاش هاي زيادي براي رفع اين دغدغه ها انجام شده است. مكانيزم پايه ارتباطات بهبودهاي زيادي داشته است و بر اساس همين تلاش ها، پيغام هاي ارسالي و پاسخ هاي دريافتي در كمترين تاخير ممكن ارسال و دريافت مي شوند. همچنين امروزه امكان انتقال داده ها با پهناي باند بالا ميان  كامپيوترها رواج يافته است. بلوك هاي داده پايه اصلي زيرسيستم ها و برنامه هاي با بازدهي بالا در آموبا هستند.

معماري سيستم
از آن جايي كه سيستم هاي توزيع شده و موازي از سيستم هاي كامپيوتر شخصي كاملا متفاوت هستند، شايان ذكر است كه در ابتدا نوع پيكربندي سخت افزاري كه براي استفاده از آموبا مورد نياز است، را توضيح دهيم. يك سيستم عادي آموبا از سه كلاس اصلي عملكردي در هر ماشين تشكيل مي شود.

نخست: هر كاربر يك دستگاه براي استفاده و اجراي رابط كاربري خود دارد، اين رابط كاربري مبتني بر سيستم پنجره اي X است. اين ايستگاه مي تواند يك ايستگاه كاملا معمولي باشد، يا يك پايانه بسيار خاص X. اين دستگاه كاملا به اجراي رابط كاربري بر مي گردد و كاري به باقي سيستم ها ندارد.

دوم: يك سبد از پردازنده ها وجود دارند كه به طور خودكار به هر كاربر تخصيص داده مي شوند. اين پردازنده ها مي توانند بخشي از يك كامپيوتر با چند پردازنده و يا بخشي از يك شبكه با چند كامپيوتر باشند، حتي مي توان مجموعه اي از مادربوردها را به هم متصل كرد و اين سيستم عامل را روي آن اجرا كرد.

به طور معمول هر پردازنده چندين مگابايت حافظه شخصي دارد، اين حافظه نيازي هم نيست حافظه به اشتراك گذاشته شده باشد، چرا كه هر پردازنده مي تواند هر فضايي را كه مي خواهد تهيه كند. البته حافظه اشتراكي براي پردازنده ها ممنوع نيست.

ارتباطات به اين طريق انجام مي شود كه بسته ها از طريق شبكه LAN ارسال مي شود و تمام پردازش ها در سبد پردازنده ها انجام مي شود.

سوم: سرورهاي مختص يك كار خاص وجود دارند، مثلا سرورهايي وجود دارند كه به آن ها فايل سرور مي گويند و كارشان فقط در مورد فايل ها و ديسك ها است. اين سرورها هميشه در حال اجرا هستند. اين پردازنده ها مي توانند متعلق به سبد پردازنده ها باشند يا به طور مستقل فعاليت كنند. تمام اين مولفه ها بايد از طريق يك شبكه سريع به يكديگر متصل شوند. در حال حاضر تنها شبكه هاي اترنت پشتيباني شده است اما در آينده ديگر شبكه ها نيز پياده سازي مي شوند.
ادامه مطلب
پنج شنبه 24 دی 1388  - 7:30 AM
  اگر چه دانشمندان تاکنون توانسته اند اجزاي تشکيل دهنده ذره هاي زير اتمي را در شتاب دهنده ها از يک ديگر جدا کنند، توالي ژنوم انسان را کشف و فعاليت ستارگان دور دست را تجزيه و تحليل کنند، اما هنوز هم آزمايش هايي توجه دانشمندان را به خود جلب مي کند که ميليون ها دلار هزينه را در برداشته و جريان بزرگي از اطلاعات ايجاد مي کند؛ آزمايش هايي که پردازش آن ها توسط ابررايانه ها ماه ها به طول مي انجامد. بسياري از اين گروه هاي پژوهشي توسعه پيدا کرده اند و براي انجام فعاليت با هم مشارکت مي کنند.

اما بايد اذعان کرد که مفاهيم علمي به ذهن هاي منحصر به فردي که خود را درگير کشف رازو رمزهاي جهان کرده اند، راه مي يابد. هنگامي که رابرت پي.کريس، از گروه فلسفه دانشگاه ايالتي نيويورک واقع در استوني بروک ومورخ آزمايشگاه ملي بروکهان از فيزيکدانان خواست که زيباترين آزمايش هاي کل تاريخ را نام ببرند، مشخص شد که ده نفر نخست بيش تر به طور انفرادي کار کرده اند و دستياري نداشتند.

اغلب آزمايش هايي که درشماره ي September 2002 مجله ي دنياي فيزيک (Physics World) فهرست شده اند را مي توان روي يک ميزکار معمولي انجام داد و به ابزارهاي محاسبه اي پيشرفته تر ازخط کش و ماشين حساب نياز ندارند. چيزي که در همه ي اين آزمايش ها مشترک است، همان چيزي است که دانشمندان از آن به عنوان "زيبايي" نام مي برند؛ يعني، سادگي منطقي دستگاه هاي مورد استفاده و سادگي منطقي تجزيه و تحليل. به عبارت ديگر، پيچيدگي ودشواري پديده ها، به طور موقت به کناري گذاشته مي شود و نکته تازه اي از راز ورمزهاي طبيعت کشف مي شود.

فهرست چاپ شده در اين مجله به ترتيب عموميت آن رتبه بندي شده است. در رتبه ي نخست، آزمايشي قرار دارد که به وضوح ماهيت کوانتومي جهان فيزيکي را نشان مي دهد. اين موارد بارديگر به ترتيب دوره زماني مرتب شده اند که نتيجه آن هم اکنون پيش روي شماست. اين فهرست نگرش جالبي از تاريخ دو هزارساله ي اکتشاف را پيش روي ما مي گذارد: 

 1) اراتوستن: اندازه گيري محيط زمين

در ظهر انقلاب تابستاني در يکي از شهرهاي مصر ،که امروزه آسوان ناميده مي شود، خورشيدمستقيم مي تابد: اجسام هيچ سايه اي ندارند و نور خورشيد تا انتهاي يک چاه عميق نفوذ مي کند.

اراتوستن که کتابدار کتابخانه ي اسکندريه در قرن سوم پيش از ميلاد بود، هنگامي که اين مطلب را خواند، دريافت که اطلاعات لازم براي محاسبه ي محيط زمين را در اختيار دارد. وي همان روز و همان ساعتي که در بالا گفته شد، آزمايشي ترتيب داد و مشاهده کرد که پرتوهاي خورشيد در اسکندريه تا حدودي مايل بوده و حدود هفت درجه از خط عمود انحراف دارد.

حالا ديگر فقط محاسبه هاي هندسي باقي مانده بود. فرض کنيد زمين گرد است، در اين صورت محيط دايره آن 360 درجه است. با اين تفسير اگر دو شهر از يکديگر 7 درجه دور باشند، مي توان گفت به اندازه هفت سيصد و شصتم يا يک پنجاهم يک دايره کامل از هم فاصله دارند. با اندازه گيري فاصله دو شهر، مشخص شد که اين دو 5 هزار استاديوم (واحد طول برابر با حدود185 متر) از يکديگر دورند. اراتوستن نتيجه گرفت که محيط زمين 50 برابر اين فاصله يعني 250 هزار استا ديوم است. از آن جا که دانشمندان در مورد طول واقعي يک استاديوم يوناني اختلاف نظر دارند، غير ممکن است بتوانيم دقت اين اندازه گيري را تعيين کنيم. اما بر پايه ي برخي از محاسبه ها گفته مي شود خطاي اين اندازه گيري حدود 5 درصد است (رتبه ي7) 

 2) گاليله : آزمايش چيزهاي در حال سقوط

تا حدود سال هاي 1500 ميلادي، مردم فکر مي کردند چيزهاي سنگين سريع تر از اجسام سبک سقوط مي کنند. هر چه باشد، اين سخن ارسطو است. اين که يک دانشمند يونان باستان توانسته بود، همچنان سلطه خود را حفظ کند، بيانگر اين است که علم طي قرون وسطي چقدر تنزل کرده بود.

گاليلئو گاليله که استاد کرسي رياضيات در دانشگاه پيزا بود ، آن قدر جسارت داشت که دانش پذيرفته شده را با چالش روبه رو کند. اين داستان از جمله ماجراهاي معروف تاريخ علم است: گفته مي شود وي دو چيز با وزن هاي مختلف را از بالاي برج کج (پيزا در ايتاليا) شهر رها کرد و نشان داد که آن چيزها در يک زمان به زمين مي رسند. به چالش طلبيدن باورهاي ارسطو ممکن بود براي گاليله به قيمت از دست دادن شغلش تمام شود، اما وي با اين کار نشان داد که داور نهايي در موضوع هاي علمي، رويدادهاي طبيعي است نه اعتبارافراد. (رتبه ي 2) 

 3) گاليله:آزمايش سقوط توپ ها از سطح شيبدار

گاليله به بازپيرايي باورهاي خود در مورد چيزهاي در حال حرکت ادامه داد. وي يک تخته که حدود 6 متر طول و 25 سانتي متر عرض داشت را انتخاب کرد و شياري را در مرکز آن طوري حفر کرد که تا جايي که امکان دارد، صاف و مستقيم باشد. وي سطح را شيبدار کرد وتوپ هاي برنجي را درون اين شيارها غلتاند وزمان سقوط را با يک ساعت آبي اندازه گيري کرد. ساعت آبي يک مخزن بزرگ آب بود که آبش از لوله هاي نازک به يک ظرف منتقل مي شد. وي پس از هر بار آزمايش ورها کردن توپ ميزان آب تخليه شده را وزن مي کرد.

گاليله به وزن کردن مقدار آب تخليه شده، زمان را اندازه گرفت و آن را با مسافتي که گلوله طي کرده بود، مقايسه مي کرد. ارسطو پيش بيني کرده بود که سرعت گلوله هاي غلتان ثابت است: اگرمدت زمان حرکت را دو برابر کنيد، مسافت طي شده دو برابر مي شود. اما گاليله نشان داد که مسافت طي شده با مجذور زمان متناسب است: اگر مدت زمان حرکت را دو برابر کنيد، مسافت طي شده چهار برابر مي شود. علت آن نيز اين است که توپ در اثر جاذبه گرانشي مرتبا شتاب مي گيرد. (رتبه ي 8) 

 4) نيوتون : تجزيه ي نور خورشيد با منشور

اسحاق نيوتن در همان سالي که گاليله در گذشت، متولد شد. وي در سال 1665 ميلادي از ترينيتي کالج کمبريج فارغ التحصيل شد. سپس، دو سال خانه نشين شد تا بيماري طاعون را که همه گير شده بود، از سر بگذراند. وي از اين که خانه نشين بود، چندان ناراضي نبود؛ چرا که مشغول فعاليت هاي علمي بود.

در آن سال ها اين تفکر رايج بود که نور سفيد خالص ترين نوع نور است (باز هم باورهاي ارسطو) و بنابراين نورهاي رنگي، تغيير شکل يافته ي نورهاي سفيد هستند. نيوتن براي آزمايش اين نظريه، دسته اي از پرتو هاي خورشيد را به منشور تاباند و نشان داد که خورشيد به طيفي از رنگ ها تجزيه مي شود.

البته مردم ، رنگين کمان را در آسمان مشاهده مي کردند اما از تفسير صحيح آن ناتوان بودند. نيوتن توانست به درستي نتيجه گيري کند که رنگ هاي قرمز، نارنجي ،زرد ،سبز، آبي، نيلي، بنفش و رنگ هاي بين اين ها، تشکيل دهنده نور سفيد هستند. نور سفيد در نگاه اول بسيار ساده به نظر مي رسيد، اما پس از نگاه دقيق تر مشخص شد که نور سفيد تلفيقي زيبا از نور هاي گوناگون است. (رتبه ي 4) 

 5) کاونديش :آزمايش ترازوي پيچشي

يکي ديگر از فعاليت هاي نيوتن پيشنهاد نظريه ي گرانشي بود که بيان مي کرد قدرت نيروي گرانش بين دو جسم با مجذور جرم هايش افزايش و به نسبت مجذور فاصله ي بين آن دو کاهش مي يابد(F= G.m1.m2 / R2). اما اين پرسش باقي بود که قدرت اين نيروي گرانشي چقدر است؟

در پايان دهه ي اول قرن هجدهم، هنري کاونديش تصميم گرفت به اين پرسش پاسخ دهد. وي يک ميله ي چوبي را که حدود دو متر طول داشت، انتخاب کرد و سپس يک گلوله ي کوچک فلزي به هر طرف اين ميله ي چوبي وصل کرد تا شبيه يک دمبل شود. سپس آن را با سيمي آويزان کرد. پس از آن دو گلوله سربي را که حدود 160 کيلوگرم جرم داشتند، به توپ هاي کوچک دو سر ميله ي چوبي نزديک کرد تا نيروي گرانشي لازم براي جذب کردن آن ها ايجاد شود. گلوله ها حرکت کردند و در نتيجه سيم تاب برداشت.

کاونديش با وصل کردن يک قلم کوچک در دو طرف ميله توانست ميزان جابه جايي ناچيز گلوله ها را اندازه بگيرد. وي براي محافظت دستگاه، از جريان هوا، آن را ، که ترازوي پيچشي ناميده مي شود ، درون اتاقکي قرار داد و با يک تلسکوپ ميزان جابه جايي را خواند. وي با اين دستگاه توانست مقداري را که به ثابت گرانشي معروف است، با دقت بسيار زيادي اندازه گيري کند و با استفاده از ثابت گرانشي، چگالي و جرم زمين را به دست آورد. اراستوتن توانست محيط زمين را اندازه بگيرد اما کاونديش جرم زمين را به دست آورد: x6/10240 . (رتبه ي6) 

 6) يانگ: آزمايش تداخل نور

باورهاي نيوتن همواره درست نبود. پس از استدلال مختلف به اين نتيجه رسيد که نور تنها از ذره هايي تشکيل شده است و نه از موج.

در سال 1803 توماس يانگ پزشک و فيزيک دان انگليسي تصميم گرفت اين نظريه را بيازمايد. وي سوراخي را در پرده ي پنجره ايجاد کرد و آن را با يک مقوا که به وسيله سوزن شکاف کوچکي در آن ايجاد کرده بود، پوشاند. سپس، نوري را که از اين شکاف مي گذشت، با استفاده از يک آينه منحرف کرد. در مرحله ي بعد، ورقه ي نازکي از کاغذ انتخاب کرد که فقط يک سي ام اينچ (حدود يک ميلي متر) ضخامت داشت و آن را به طور دقيق در مسير عبور نور قرار داد تا پرتو نور را به دو قسمت تقسيم کند. نتيجه ي اين آزمايش طرحي از نوارهاي متناوب روشن و تاريک بود

اين پديده را فقط با فرض اين که پرتوهاي نور همانند موج رفتار مي کنند، مي توان تفسير کرد. نوارهاي روشن وقتي مشاهده مي شوند که دو قله موج با يک ديگر هم پوشاني و يکديگر را تقويت کنند، اما نوارهاي سياه وقتي ايجاد مي شوند که يک قله موج با موج مخالف آن ترکيب شود و يک ديگر را خنثي کنند.

اين آزمايش سال هاي بعد با استفاده از يک مقوا که در آن دو شکاف براي تقسيم نور به دو پرتو ايجاد شده بود، تکرار شد و به همين دليل به آزمايش شکاف دوگانه نيز مشهور است. اين آزمايش بعدها به معياري براي تعيين حرکت شبه موجي تبديل شد: حقيقتي که يک قرن بعد، هنگامي که نظريه ي کوانتوم آغاز شد اهميت بيش از اندازه اي يافت.(رتبه ي 5) 

 7) فوکو: چرخش کره زمين

فوکو در سال 1851 در پاريس آزمايش بسيار مشهوري را به انجام رساند که پس از گذشت ساليان متمادي، چند سال گذشته در قطب جنوب دوباره تکرارشد. اين دانشمندان آونگي را در قطب جنوب نصب کرد و به تماشاي حرکت اين آونگ پرداختند. جين برنارد فوکو دانشمند فرانسوي يک گلوله آهني 30 کيلوگرمي را به انتهاي يک مفتول متصل و از سقف کليسايي آويزان کرد و آن را به حرکت درآورد تا به سمت عقب وجلو حرکت کند. سپس براي آن که نحوه ي حرکت اين آونگ به خوبي مشخص شود، قلمي را به انتهاي گلوله اي که روي بستري از شن هاي نرم و مرطوب در حال نوسان بود، قرار داد.

تماشاچيان در کمال شگفتي مشاهده کردندکه آونگ به طرز غير قابل توجيهي در حال چرخش است يعني مسير حرکت رفت و برگشتي آن در هر تناوب با تناوب قبلي متفاوت است. اما واقعيت امر اين است که اين کف کليسا بود که به آرامي حرکت مي کرد و به اين ترتيب فوکو توانست با قانع کننده ترين روش ممکن نشان دهد که زمين حول محور خود در حال گردش است.

در عرض جغرافيايي پاريس، آونگ طي هر 30 ساعت يک چرخش کامل را در جهت عقربه هاي ساعت انجام مي دهد؛ در نيمکره جنوبي همين آونگ خلاف جهت عقربه هاي ساعت به حرکت درمي آيد و در نهايت روي خط استوا حرکت در اصل چرخشي نبود. همان طور که دانشمندان عصر جديد نشان دادند زمان تناوب حرکت چرخشي پاندول در قطب جنوب برابر 24 ساعت است. (رتبه ي 10) 

 8) ميليکان: آزمايش قطره ي روغن

از دوران باستان دانشمندان الکتريسيته را مورد بررسي قرار داده بودند؛ پديده پيچيده اي که هنگام رعد و برق از آسمان نازل مي شد، يا با کشيدن شانه به موها مي توانستند به راحتي آن را ايجاد کنند. در سال 1897 فيزيک دان انگليسي جي.جي.تامسون اثبات کرد که الکتريسيته از ذره هايي که داراي بار منفي هستند، يعني الکترون ها، به وجود مي آيد. ( آزمايشي که در واقع بايستي يکي از موردهاي اين فهرست باشد) و کار اندازه گيري بار اين ذره ها در سال 1909 به رابرت ميليکان، دانشمند آمريکايي، محول شد.

وي با استفاده از يک عطرپاش، قطره هاي ريز روغن را به درون اتاق کوچک شفافي اسپري کرد. در بالا و پايين اين اتاق کوچک صفحه ‍ هاي فلزي قرار داشتند که به باتري متصل بودند و در نتيجه يکي از صفحه ها مثبت و صفحه ديگر منفي بود. از آن جا که اين قطره ها هنگام عبور در هوا داراي مقدار جزيي بار الکتريکي مي شد، مي توان سرعت سقوط اين قطره ها را با تغيير ولتاژ صفحه هاي فلزي تنظيم کرد.

هنگامي که نيروي الکتريکي به طور دقيق با نيروي گرانشي برابر شود، قطره هاي روغن همانند ستارگان درخشان در پس زمينه تاريک به نظر مي رسند و در هوا معلق مي مانند. ميليکان اين قطره ها را يکي پس از ديگري مورد ملاحظه قرار داد، ولتاژ صفحه را تغيير داد و به مشاهده ي تأثير آن پرداخت. وي پس از انجام آزمايش هاي متعدد به اين نتيجه رسيد که بار الکتريکي يک مقدار مشخص و ثابت دارد. کوچک ترين بار اين قطره ها چيزي نيست به جز بار يک الکترون منفرد.( رتبه 3) 

 9) رادرفورد: کشف هسته

در سال 1911 که ارنست رادرفورد در دانشگاه منچستر سرگرم آزمايش در مورد راديواکتيويته بود، گمان مي رفت که اتم ها از گلوله هاي نرم و باردار مثبتي تشکيل شده اند که توسط ذره هايي با بار منفي احاطه مي شوند؛ مدل کيک کشمشي. اما هنگامي که وي و دستيارانش ذره هاي باردار مثبت کوچکي را که ذره ي آلفا ناميده مي شدند، به صفحه نازکي از طلا تاباندند، در شگفتي تمام مشاهده کردند که درصد اندکي از اين پرتوها به سمت عقب برگشتند. به عبارت ديگر اين ذره ها پس از برخورد با اتم ها کمانه کرده اند.

رادرفورد نتيجه گرفت اتم هاي واقعي چندان هم نرم نيستند. قسمت اصلي جرم اين اتم ها بايد در مرکز اتم ها، که امروزه هسته اتم مي ناميم، قرارداشته باشد و الکترون ها اين هسته ها را احاطه کرده اند. با وجود تغييرهايي که نظريه ي کوانتوم در آن ايجاد کرد، اين تصوير از اتم ها هنوز هم به قوت خود باقي است. (رتبه ي 9) 

10) کلاوس جانسون: تداخل يک الکترون منفرد

نه گفته هاي نيوتن و نه يانگ هيچ کدام در مورد ماهيت نور به طور کامل صحيح نبود. هر چند که به سادگي نمي توان گفت نور از ذره تشکيل شده است. خاصيت هاي آن را فقط با استفاده از ماهيت موجي نيز نمي توان به طور کامل تشريح کرد.

طي 5 سال اول قرن بيستم ماکس پلانک و آلبرت اينشتين نشان دادند که نور در بسته هايي که فوتون نام دارد، جذب و نشر مي شود. اما آزمايش هايي براي تعيين ماهيت دقيق نور هم چنان ادامه داشت. بعدها تئوري کوانتوم متولد شد و طي چند دهه توسعه يافت و توانست دو نظريه ي پيشين را با يک ديگر آشتي داده و نشان دهد که هر دو مي توانند صحيح باشند: فوتون ها و ساير ذره هاي زيراتمي (همانند الکترون ها، پروتون هاو ...) دو چهره از خود بروز مي دهند که مکمل يکديگرند؛ بنابراين به گفته ي يک فيزيک دان در دسته Wavices قرار مي گيرند.

فيزيک دانان براي شرح دادن اين مطلب اغلب از يک آزمايش نظري شناخته شده استفاده مي کنند . آن ها ابزارهاي آزمايش شکاف دوگانه يانگ را به کار مي برند، اما به جاي آن که نور معمولي به کار ببرند از پرتو الکترون استفاده مي کنند. براساس قانون هاي مکانيک کوانتوم، جريان ذره ها به دو پرتو تفکيک مي شوند، پرتوهاي کوچک تر با يکديگر تداخل مي کنند و همان الگوي آشناي نوارهاي متناوب تاريک و روشن را که توسط نور ايجاد شده بود، از خود نشان مي دهند. يعني ذره ها همانند موج عمل مي کنند.

براساس مقاله اي که در فيزيکس ورلد منتشر شد و توسط پيتر راجرز سردبير مجله نگاشته شده است تا سال 1961 هيچ کس اين آزمايش را در عمل به انجام نرساند تا اين که کلاوس جانسون در اين سال موفق به انجام اين آزمايش شد . در آن هنگام هيچ کس از نتايج به دست آمده چندان شگفت زده نشد و نتيجه هاي به دست آمده همانند بسياري از موردهاي ديگر بدون آن که نامي از کسي در ميان باشد به دنياي علم وارد شد. (رتبه ي 1)

ادامه مطلب
پنج شنبه 24 دی 1388  - 7:21 AM
 تهديد گوگل به قطع همكاري‌ها در چين به شدت مورد انتقاد قرار گرفت و دخالت در امور داخلي اين كشور تلقي شد.
موتور جستجوگر گوگل سالانه مبلغ 300 تا 450 ميليون دلار از كاربران چيني درآمد كسب مي‌كند و در صورت قطع همكاري با چين مشتريان بسياري را در اين كشور از دست خواهد داد اما تلاش دارد خود را به عنوان قهرمان حمايت از آزادي بيان معرفي كند.
گوگل ادعا كرده است كه در اعتراض به وضعيت حقوق بشر در چين از ادامه فعاليت خود در اين كشور ممانعت خواهد كرد اما به دخالت در امور داخلي آن متهم شده است.
گوگل مدعي است كه حملاتي بر ضد آن براي دستيابي به گذرواژه آدرس ايميل برخي فعالان حقوق بشر و آزاديخواه چيني در جريان است و اين حملات با هدف محدودسازي آزادي بيان در چين صورت مي‌پذيرد.
ادامه مطلب
چهارشنبه 23 دی 1388  - 9:32 PM
  گوگل قصد دارد طي هفته هاي آينده سرويس اسناد آنلاين خود موسوم به گوگل داكس را توسعه دهد تا كاربران بتوانند حجم بيشتري از اطلاعات را به صورت آنلاين ذخيره كنند.

  گوگل همچنين قصد دارد به اشتراك گذاري اسناد را هر چه بيشتر تسهيل كرده و امكانات بيشتري را در اين زمينه به كاربران خود ارائه دهد.
از اين پس كاربران مي توانند فايل هايي بزرگي به ظرفيت حداكثر 250 مگابايت را در سرويس اسناد گوگل ارسال كنند. از سوي ديگر يك گيگابايت فضاي رايگان ذخيره سازي اطلاعات براي فايل هايي كه يكي از فرمت هاي پذيرفته شده براي ذخيره سازي اسناد گوگل را ندارند در نظر گرفته شده است.
افرادي كه خواستار فضاي اضافي باشند بايد به ازاي هر گيگابايت 25 سنت بپردازند كه مبلغ بسيار ناچيزي محسوب مي شود.
البته گوگل در كنار سرويس اسناد خود سرويس ديگري به نام dropbox را هم راه اندازي كرده كه ذخيره سازي رايگان حداكثر 2 گيگابايت اطلاعات را ممكن مي كند.
كاربران با پرداخت 10 دلار در ماه مي توانند 50 گيگابايت فضا را در اختيار بگيرند و با پرداخت 20 دلار اين فضا به 100 گيگابايت مي رسد.
ادامه مطلب
چهارشنبه 23 دی 1388  - 8:06 PM

صفحات سایت

تعداد صفحات : 50

جستجو

آمار سایت

کل بازدید : 6270153
تعداد کل پست ها : 30564
تعداد کل نظرات : 1029
تاریخ ایجاد بلاگ : پنج شنبه 19 شهریور 1388 
آخرین بروز رسانی : دوشنبه 19 آذر 1397 

نویسندگان

ابوالفضل اقایی