خوش آمدید

به نقل از ساينس ديلي، ديگر ميكروسكوپ هاي سه بعدي از چند لنز و يا دوربين هايي استفاده مي كنند كه در اطراف شي مي گردند، اما لنزهاي جديد نخستين لنزهاي تكي و ثابت هستند كه خود، تصاوير سه بعدي ميكروسكوپي تهيه مي كنند .
'آلن يي' استاد يار مهندسي سيستم هاي يكپارچه در دانشگاه اوهايو مي گويد: اين لنزها قابليت كاربرد در ابزارهاي ميكروالكترونيك و يا پزشكي را دارند.
نتايج اين تحقيقات در نشريه انجمن اوپتيكال آمريكا منتشر شده است.
اين پژوهشگران مي گويند: استفاده از لنزهاي ما در واقع مانند قرار دادند چندين ميكروسكوپ در يك ميكروسكوپ است.
براساس اعلام گروه يادشده، ‌جذاب ترين بخش طرح اين است كه مي توان به جاي مشاهده دوبعدي اشيا شكل واقعي نمونه هاي ميكرويي را مشاهده كرد.
محققان دانشگاه اوهايو اميدوارند در نهايت بتوانند امكان كاهش تعداد و اندازه تجهيزات مورد نياز براي ساخت محصولات مينياتوري را فراهم آورد.
نمونه هاي اوليه اين لنزها كه به اندازه ناخن هستند در نگاه نخست مانند تكه اي جواهر به نظر مي آيند كه براي انگشتر برش داده شده و سطح صافي با هشت گوشه دارد.
بر اين اساس، مي توان از هر زاويه اي به اين لنزها نگاه و شكل متفاوتي را مشاهده كرد كه در واقع نوعي آزادي شكل اوپتيكي خوانده مي شود.

بي بي سي نيوز، محققان شهري در هلند كه اين دستگاه در آنجا ساخته شده است ، از آن براي توليد عكس هاي خيره كننده اي استفاده كرده اند.
به گفته محققان با توجه به سادگي و عمر دستگاه، نتيجه عكس هاي تهيه شده باورنكردني است.
بر اساس اعلام اين پژوهشگران مقدار تشعشع لازم براي گرفتن اين عكس 1500 برابر دستگاه هاي امروزي اشعه ايكس بود.
جزئيات اين تحقيقات در نشريه 'راديولوژي' چاپ شده است.
دستگاه اوليه توسط 'اچ جي هافمنز' مدير يك دبيرستان و 'لمبرتوس تئودوروس ون كليف' مدير يك بيمارستان محلي در ماستريخت هلند ساخته شده بود.
اين دستگاه فقط چند هفته بعد از انتشار مقاله اي توسط 'ويلهلم روئنتگن' كاشف اشعه ايكس ساخته شد. سازندگان اين دستگاه را از قطعات موجود در دبيرستان ساختند.
دستگاه در نهايت به انباري در ماستريخت منتقل شد و سال گذشته براي ساختن يك برنامه تلويزيوني به كار گرفته شد.
بعد از آن بود كه گريت كمرينك از مركز پزشكي دانشگاه ماستريخت تصميم گرفت آن را با يك دستگاه مدرن مقايسه كند.
گروه محققان شرايط آزمايش را به دقت طوري تنظيم كرد كه سازندگان اوليه آن را به كار مي گرفتند.
با توجه به اينكه براي انجام آزمايش مقدار زيادي تشعشع لازم بود، تيم محققان از دست يك مرده براي عكسبرداري استفاده كرد. سازندگان دستگاه از 'دستان يك خانم جوان' براي عكسبرداري استفاده كرده بودند.
ظرف يك سال از زمان كشف اشعه ايكس، اين دستگاه ها نه تنها يك وسيله پزشكي بلكه وسيله اي نمايشي شده بودند. به علاوه اولين نشانه هاي زيانبار بودن آنها در صورت قرار گرفتن در معرض اشعه ايكس براي مدت طولاني ظاهر شد.
در نتيجه تلاش براي بهبود كيفيت تصوير با پرتوافشاني كمتر يكي از اهداف علم عكسبرداري با اشعه ايكس بوده است.
پژوهشگران با استفاده از آشكارسازهاي مدرن دريافتند گرفتن عكس با دستگاه قديمي به تشعشعي 10 بار بيشتر از يك دستگاه امروزي نياز دارد.
هافمنز و ون كليف اشاره كردند كه با استفاده از يك صفحه عكاسي و همان شرايط عكسبرداري مجبور به تشعشعي 1500 برابر يك دستگاه مدرن شده اند.
همچنين اشعه ايكس از يك ناحيه وسيع از دستگاه خارج شد كه عكس ها را تار كرد.
اما محققان مي گويند كه به آزمايش گذاشتن اين دستگاه برايشان ارزنده بود.

يونايتدپرس، دانشمندان دانشگاه پرينستون مي گويند اين حسگر حساس ترين سنجنده اي است كه تا كنون ساخته شده است.
به گفته آنها اين حسگر از معماري كاملا جديد و شيوه ساخت منحصر به فردي برخوردار است.
اين فناوري مي تواند با استفاده از شيوه پراكندگي رامان، مواد را شناسايي كند.
پراكندگي رامان يا اثر رامان (Raman Scattering) به پراكنش غيركشسان فوتون مي‌گويند. اين پديده را چاندرا سخار ونكتا رامان، فيزيك‌دان هندي در سال 1928 كشف كرد.وقتي نور از يك اتم يا مولكول پراكنده مي‌شود، بيشتر فوتون‌ها كشسان پراكنده مي‌شوند (پراكندگي ريلي). اين فوتون‌ها انرژي، بسامد و طول‌موج يكساني با فوتون‌هاي فرودي دارند. ولي نسبت كمي از فوتون‌ها (تقريباً يك فوتون از ده ميليون) با طول موج متفاوت (و معمولاً كمتري) پراكنده مي‌شوند.
'استفن چو' استاد مهندسي برق و مجري اين تحقيقات مي گويد: پراكندگي رامان پتانسيل زيادي در حسگرهاي زيستي و شيميايي داشته و كاربردهاي بسياري در صنعت پزشكي، نظامي و ديگر زمينه ها دارد.
اما حسگرهاي كنوني رامان، بسيار ضعيفند و كاربردهاي بسيار محدود و غير تحقيقاتي دارند.
اكنون محققان شيوه اي ابداع كرده اند كه مي تواند بطور چشمگيري سيگنال تمام حسگر را به گونه اي افزايش داده كه اساسا چگونگي كاربرد پراكندگي رامان را تغيير مي دهد.
محققان آزمايشگاه تحقيقات نيروي دريايي آمريكا با همكاري فناوران دانشگاه پرينستون در حال توليد اين حسگرها هستند كه مي تواند مواد شيميايي زيستي و منفجره را شناسايي كند.

کشف پديده سراب هاي جاذبه اي که تئوري آن سال ها پيش توسط اينشتين طرح شده بود معماهاي کهکشاني بسياري را حل کرده است.
با وجود پيشرفت هاي زيادي در زمينه کيهان شناسي، معمايي که هنوز هم حل نشده، مقدار چگالي ماده موجود در جهان است، چون قسمت نامشخصي از ماده به صورت نامرئي است، امکان دستيابي به مقدار آن براي اخترشناسان تقريبا غير ممکن است، ولي اخيرا آنها پديده تازه‌اي کشف کرده‌اند که نويد روشن کردن بسياري پرسش ها را پيرامون مقدار تام ماده مرئي و نامرئي در کائنات و پراکندگي آن را در فضا به ما مي‌دهد؛ اين کشف عبارتست از پديده سراب هاي جاذبه‌اي.
سرابهاي گرانشي
"سرابهاي جاذبه‌اي" زماني حاصل مي‌شوند که دو ستاره يا بيشتر که در فاصله‌هاي متفاوتي از زمين واقع شده‌اند، به صورت کامل با کره زمين روي يک خط قرار گيرند و به نظر برسد که در آسمان باهم برخورد کرده‌اند. روشنايي دورترين ستاره براي رسيدن به ما بايد از ميدان گرانشي نزديکترين ستاره بگذرد و در اين عبور منحرف مي‌شود. اين انحراف روشنايي يک تغيير شکل و حتي نوعي تکثير تصوير از ستاره پديد مي‌آورد.
پيش بيني سراب جاذبه‌اي
آلبرت اينشتين در سال 1936 با استفاده از نسبيت عمومي نشان داد که اگر از ديد ناظر رصد کننده، دو ستاره با کره زمين روي يک خط قرار گيرند، دورترين ستاره علاوه بر تصوير عادي خود که يک نقطه است، تصوير ديگري به شکل يک حلقه نوراني در اطراف آن نقطه روشن، پيدا خواهد کرد که اين حلقه نوراني، نوعي سراب کيهاني و نوعي توهم بصري است زيرا در عالم حقيقت وجود ندارد، آلبرت انيشتين همخط شدن دو ستاره با زمين را امري بسيار غير محتمل مي‌دانست و اين پديده را فقط به صورت تئوري ارائه داده بود.
عدسي گرانشي
در پديده سراب کيهاني، ستاره نزديکتر که قوه جاذبه آن، روشنايي ستاره دورتر را منحرف مي‌کند، "عدسي جاذبه‌اي" ناميده مي‌شود، اين ستاره مانند عدسي عينک، روشنايي ستاره را منحرف مي‌کند تا سراب جاذبه‌اي را پديد آورد، يک سال بعد از ارايه نظريه آلبرت انيشتين ، "فريتز زوايکي" همان کسي که موضوع ماده نامرئي را مطرح کرد با قبول تئوري آلبرت انيشتين، به جاي ستاره‌ها، کهکشان ها و انبوه‌هاي کهکشاني را به عنوان عدسي گرانشي پيشنهاد کرد.
کشف سراب کيهاني
42سال بعد از ارائه اين نظريات، در سال 1979 يک جفت کويزار اجسام ستاره مانند بسيار دور کشف شد که خيلي به هم نزديک و شبيه بودند و فيزيکدانان بر اين اعتقاد شدند که اين شباهت حيرت انگيز حاصل تصادف نيست، يکي از اين کويزارها مي‌تواند سراب گرانشي کويزار ديگر باشد، ولي در اين مورد بايد عدسي گرانشي آن را هم کشف مي‌کردند، پس از رصدهاي دقيق، کهکشاني کشف شد که روي يکي از کويزارها قرار گرفته بود.
بدين ترتيب نخستين سراب کيهاني کشف شد و در واقع آنچه ديده مي‌شد يک کويزار بيش نبود و کهکشاني که بين اين کويزار و زمين به صورت هم خط واقع شده بود، به عنوان عدسي گرانشي عمل کرده و دومين کويزار را بصورت سراب پديد آورده بود و پس از آن سراب هاي ديگري نيز کشف شد، حتي حلقه‌هاي نوراني که آلبرت انيشتين پيش بيني کرده بود در جهت انبوه‌هاي کهکشاني ديده شدند.
رابطه بين سراب کيهاني و ماده نامرئي
يک سراب کيهاني، حاصل و نتيجه تداخل عمل پيچيده ميان روشنايي يک جسم نوراني سماوي (ستاره، کويزار، کهکشان يا انبوه کهکشان ها) و ميدان گرانشي يک عدسي گرانشي است، ميدان جاذبه به توده تمام ماده (مرئي يا نامرئي) و تقسيم پراکندگي فضايي آن در عدسي بستگي دارد و از طرف ديگر، مسير روشنايي نيز تحت تاثير ميدان جاذبه گرانشي تمام مواد بين کهکشاني (مرئي يا نامرئي) است که مي‌تواند ميان جسم نوراني و عدسي و ميان عدسي و زمين وجود داشته باشد.
بنابراين سراب هاي کيهاني قادرند مارا نه تنها در مورد توده نامرئي در عدسي ها، بلکه درباره فضاي ميان کهکشاني نيز آگاه سازند ولي يافتن سراب هاي کيهاني کار آساني نيست و مقدار سراب هايي که تا کنون يافته شده‌اند، انگشت شمار مي‌باشند و اين کميابي دليل آنست که فضاي ميان کهکشاني نمي‌تواند پر از سياهچاله‌هاي يک تکه توده‌دار (حدود يک ميليارد برابر توده خورشيد) باشد، زيرا اين سياهچاله‌ها عدسي هاي گرانشي بسيار خوبي هستند، فيزيکدان ها اميدوارند با کشف سراب هاي کيهاني، بيشتر اسرار توده نامرئي کائنات را آشکار کنند.

پری واتکینز مخترع انگلیسی با کوچکترین اتومبیل جهان در ابعاد 41 اینچ ارتفاع(104 سانت)، 51 اینچ طول(129 سانت)  و 26 اینچ عرض(66) نام خود را در گینس به ثبت رسانده است.