در مقایسه با افراد موبلوند یا مومشکی، موقرمزها دوبرابر بیشتر از رفتن نزد دندانپزشک اجتناب می کنند – دلیل خوبی هم برای این موضوع وجود دارد. پژوهشگران دانشگاه لوئیزویل در مقاله ای که در مجله انجمن دندانپزشکی آمریکا منتشر شد گزارش کردند که موقرمزها گونه ژنتیکی خاصی دارند که آنها را به بیهوشی موضعی مقاوم می کند و همین مطلب ترس آنها از کارهای دندانپزشکی را توضیح می دهد.
در گزارشی از سوی پژوهشگران همان مرکز، بیان شده بود که در واقع موقرمزها به 20 درصد ماده بیهوشی بیشتر نیاز دارند. آنها همچنین بیش از بقیه افراد به گرما و سرما حساس هستند. در زیر به یافته های عجیب دیگری در مورد موقرمزها اشاره می کنیم:
ریسک بالاتر سرطان پوست – حتی اگر از خورشید دوری کنند.
داشتن پوست نازک و محافظت کمتر نسبت به نور آفتاب، تنها علت آسیب پذیری سه برابری موقرمزها به سرطان پوست نیست. تحقیق جدیدی نشان می دهد که رنگدانه ای که مسئول رنگ متمایز آنهاست هم در ریسک آنها به ملانوما، مرگبارترین نوع سرطان پوست، نقش دارد.
پژوهشگران می خواستند اثرات تابش اشعه فرابنفش بر موش هایی که رنگ پوست زیتونی، زنجبیلی و زال داشتند را مطالعه کنند. ولی بسیار شوکه شدند که نیمی از موش های زنجبیلی قبل از آنکه در معرض اشعه فرابنفش قرار بگیرند، دچار ملانوما شدند. به گفته دیوید فیشر پژوهشگر: «چیزی در مورد پس زمینه ژنتیکی موقرمزها وجود دارد که به نحو سرطان زایی عمل می کند و به اشعه فرابنفش ربطی ندارد.» این نظر او نشان می داد که استفاده فراوان از ضدآفتاب و اجتناب از خورشید، محافظت کافی برای موقرمزها نمی آورد.
این تحقیق نشان می دهد که موقرمزها باید در مورد کنترل هر گونه نقطه مشکوکی بر روی پوست خود پیگیر باشند و دائماً تحت نظارت باشند تا سرطان پوست احتمالی را خیلی زود تشخیص دهند. زیرا تشخیص زودهنگام امکان درمان بسیار بالایی دارد. پژوهشگران تأکید می کنند که ریسک مربوط به رنگدانه قرمز علامت غیرشایع تری نسبت به قرار گرفتن در معرض نور آفتاب است، زیرا فقط 20 درصد از این سرطان ها در قسمت هایی از بدن هستند که زیر مایو قرار می گیرند.
ریسک بالاتر ابتلا به بیماری های دیگر
اختلال های دیگری که بطور نامتناسب بر موقرمزها اثر می گذارند شامل موارد زیر می شوند:
· بیماری پارکینسون: تحقیقی از هاروارد گزارش می دهد که موقرمزها 90 درصد ریسک بیشتر ابتلا به اختلال عصبی پیش رونده دارند که بر تعادل و هماهنگی تأثیر منفی دارد. ولی تحقیق دیگری نشان می دهد که خوردن فولیک اسید می تواند محافظت ایجاد کند.
· اندومتروز (به وجود آمدن نابجاى بافت‌هاى درون زهدانى به ويژه در تخمدان‌هاى زن): یک تحقیق دیگر از هاروارد که شامل 90 هزار خانم می شد، داشتن موی قرمز را به 30 درصد ریسک بالاتر ابتلا به اختلال بیماری های زنانه دردناک ربط داد که در این بیماری ها، بافت شبیه به پوشش رحم، در جای دیگری غیر از لگن رشد می کند. ولی این تحقیق کشف کرد که داشتن موی قرمز این تهدید را فقط در خانم های بارور بالا می برد و در خانم های نازا ریسک آن را پایین تر می آورد.
· سندروم تورت: تحقیقی در استرالیا گزارش کرده است که نه تنها نرخ ابتلا به این اختلال عصبی تیک های حرکتی و گفتاری در موقرمزها 7 برابر است، بلکه 55 درصد از بیماران تورت موردمطالعه، ژن زنجبیلی دارند.
استخوان های محکم تر و سیستم ایمنی قوی تر
بعضی از زیست شناسان بر این باورند که علت اینکه موقرمزهای بیشتری در آب و هوای سرد و ابری مانند اسکاتلند وجود دارند این است که پوست رنگ پریده که معمولاً با موی آتشین همراه است، باعث می شود که بدن ویتامین دی بیشتری جذب کند. نه تنها ویتامین دی در مقابل بسیاری از بیماری ها از بدن مراقبت می کند، بلکه برای استخوان های سالم هم بسیار مهم است و به جلوگیری از پوکی استخوان هم کمک می کند.
در سمینار سلامت و رنگ مو، جاناتان ریس، پژوهشگر اسکاتلندی گزارش کرد که "ژن زنجبیلی" ممکن است در طول تاریخ نقش بزرگی در حفاظت از بسیاری از موقرمزها از بیماری ریکت (استخوان نرم و ضعیف به علت کمبود ویتامین دی) ایفا کرده باشد. او افزود: «داده های زیادی وجود دارند مبنی بر اینکه برای مبارزه با عفونت هایی همچون سل، که شایع ترین بیماری واگیردار دنیاست، بدن به ویتامین دی نیاز دارد.»
