ماه رجب سرشار از معنویت و اوج بخشندگی خداوند در اعطای هدیه و نعمت به بندگان خود است.
ماه رجب آنچنان اهمیت دارد که نخستین پنجشنبه آن لیلة‌الرغائب یعنی شب آرزوها نام گرفته تا بندگان الهی تغییر سرنوشت و تقدیر خود را به بهترین حالت از خداوند متعال بخواهند.
در ماه رجب است که بهترین انسان و مولود کعبه پا به هستی می‌گذارد و جهان را از نور ولایت خود منور می‌سازد و جفاها و ظلم‌هایی که در طول 25 سال به وی وارد می‌شود، جلوی تشعشع این نور الهی را نمی‌گیرد.
شاید خداوند با قرار دادن تولد امیرمؤمنان و مبعث پیامبر در یک ماه خواسته بر آدمیان روشن سازد که علی(ع) نور حقیقی و جانشین رحمة للعالمین است.
27 رجب روز انتخاب آخرین پیامبر الهی(ع) و حجت خداوند بر اهل زمین است تا دین خود را که ذره ذره تا پیش از این بر پیامبران قبلی نازل کرده بود، کامل و جامع بر بشر آن روز نازل کند.
مبعث سرآغاز حیات طیبه‌ای است که خداوند توسط پیامبر خود با انبوهی از معجزات که در صدر آن قرآن کریم، کتاب انسان‌ساز قرار دارد، به بشر هدیه کرده است.
کتاب آسمانی مسلمانان آن چنان با فطرت بشر سازگاری دارد که هرگز رنگ کهنگی به خود نگرفته و زنگ نمی‌زند بلکه هر زمان بیش از پیش حقانیت آن روشن می‌شود.
این کتاب آنچنان مستدل و منطقی است که دشمنان خود را وادار به انجام کارهای غیر عقلایی می‌کند تا شاید بتوانند آن را نزد بشر امروز بی‌خاصیت و تهی جلوه دهند غافل از اینکه خداوند خود در آیاتی از این کتاب مقدس مسلمانان وعده حفاظت از دین اسلام و معجزه نبی اکرم(ص) را داده است.
محمد بن عبدالله برانگیخته شد تا آرامش و تمدن غنی اسلامی و تزکیه نفوس را برای بشر به ارمغان آورد چرا که هر آنچه بر سر بشر در طول تاریخ آمده ناشی از عدم تزکیه نفس، غرور، تکبر و خودخواهی و سرکشی بوده است.
مبعث پیامبر نباید برای مسلمان امروز نمادی از تولد اسلام صرف باشد بلکه باید او را به تامل بیشتر در عنایت الهی وادار کند و او را به فکر فرو برد که در طول هزار و اندی سال که از طلوع اسلام می‌گذرد، چه کرده است و چه مقدار از رفتارهایش اسلامی بوده است.
آیا کارهای او پاسخ و مرهمی بر رنج‌های جانکاه پیامبر اکرم(ص) بوده است؟ آیا اقدامات او توانسته تسلای دل اوصیای الهی و ائمه هدی باشد؟
در بعد سیاسی و حکومتی تا چه اندازه با آرمان آن حضرت منطبق هستیم؟ مسئولان ما که داعیه‌دار حکومت اسلامی و زمینه‌ساز ظهور حضرت مهدی(عج) آخرین پیشوای معصوم مسلمانان هستند، توانسته‌اند آنگونه عمل و رفتار کنند که مورد رضایت پیامبر و خاندانش باشد؟ عدالت علوی ظهور و بروزی داشته است؟
خوب است که روز مبعث روز حساب و کتاب اعمال هر مسلمانی نزد خودش باشد و با خود خلوت کرده و ببیند در این دنیای فانی تا کجا پیش رفته است؟ آیا حقی از ظالم ستانده و فریاد مظلومی را پاسخ داده است؟ از کیان فرهنگ و مذهب خود چه اندازه دفاع کرده است؟
شب و روز مبعث هر چند عید بزرگ مسلمین جهان تلقی می‌شود اما نباید تنها به جشن و اعمال مستحبی خلاصه شود بلکه باید فراتر از این رفته و سرآغازی برای ایجاد تحول درونی باشد و فردای مبعث با روزهای قبل متفاوت باشد.
پیامبرا! حقیقتا که رحمة للعالمین زیبنده توست که اگر نبودی، جهانی نبود و مردمان همچنان در جهالت خود غرق بودند و امنیتی بر زمین حاکم نبود اما تو آمدی و با خود رأفت، مهربانی و رحمت آوردی هر چند بشر، حتی در قرن حاضر قدر تو و سلاله تو را نمی‌داند.
چه کوته خرد و کوته نگرند که گمان می‌برند با آتش کشیدن معجزه الهی تو و یا اهانت به تو و خاندانت، این نور عظیم الهی را نابود کرده یا آن را کم فروغ می‌کنند.
احمدا! تو نیستی اما آثار تو در جهان گسترده است و تو را در لحظه لحظه زندگی خود ناظر می‌بینیم گویا کنارمان هستی!
محمدا! تو می‌دانی آنچه را که می‌گوییم و می‌شنوی قبل از اینکه بگوییم و می‌دانیم مراقبمان هستی پس از پروردگارت بهترین را برایمان بخواه و لحظه‌ای ما را واگذار خود مساز که اگر توجه و عنایت تو نباشد، انسان و ابوالبشر«کن فیکون» می‌شود.
==============
یادداشت: اعظم حاتمی
==============
