خوش آمدید

 کارشناسان و متخصصان می‌گویند به زودی شاهد عرضه نسل جدیدی از تلویزیون‌ها با تصاویر فوق دقیق خواهیم بود.

  زد دی نت، دقت تصاویر این تلویزیون ها چهار برابر تلویزیون های عادی خواهد بود. در حال حاضر تلویزیون های HD از دقت 720 پیکسل و تلویزیون های Full HD از دقت 1080 پیکسل برخوردارند اما تلویزیون های Ultra HD با دقت 2160 پیکسل کیفیتی فوق تصور را به ارمغان خواهند آورد.

این بدان معناست که تعداد پیکسل های این نوع تلویزیون ها 3840 x 2160 خواهد بود. در حال حاضر تلاش می شود این تلویزیون ها امکانات بیشتری پیدا کنند و دقت آنها حتی تا 7680 x 4320 هم برسد.

با دستیابی به چنین دقتی کیفیت نمایش فیلم در تلویزیون های خانگی با کیفیت آن بر روی پرده های سینمایی متعارف تا حد قابل توجهی برابری خواهد کرد. دقت یاد شده 16 برابر کیفیت نمایش تصویر در تلویزیون های Full HD است.

انتظار می رود نمونه های اولیه تلویزیون های یاد شده در نمایشگاه سی ای اس سال 2013 در آمریکا به نمایش درآید. یک شرکت کره ای دو ماه قبل نمونه ای سه بعدی از یک تلویزیون 84 اینچی را عرضه کرده بود که دقت آن برابر با 3840 x 2160 بود.

 تحقیقات پزشکی نشان می‌دهد که کاهش مصرف نمک خطر ابتلای افراد به سرطان معده را کم می‌کند.

 خبرگزاری mena، صندوق جهانی تحقیقات سرطان در انگلیس در تحقیقات خود دریافت که کاهش مصرف نمک خطر ابتلا به سرطان معده را کم می‌کند.

این تحقیقات خواستار مصرف کمتر نمک و درج روشن تر ترکیبات تشکیل دهنده مواد غذایی روی بسته بندیهای آن شده است.

صندوق جهانی تحقیقات سرطان در انگلیس گفت: یک نفر از مجموع هر 7 نفر می‌تواند در صورت پیروی از توصیه های سلامتی روزانه، خطر ابتلا به بیماری سرطان معده را از خود دور کند.

برپایه این گزارش، توصیه شده است که مصرف روزانه نمک درحدود ۶ گرم یعنی معادل یک قاشق کوچک باشد اما صندوق یاد شده گفته است: افراد اکثراً به طور متوسط روزانه  8.6 گرم متوسط نمک مصرف می‌کنند.

روشن شده است که مصرف زیاد نمک برای فشار خون زیانبار است و ممکن است به ابتلا به بیماری های قلبی و سکته مغزی و همچنین سرطان منجر شود.

کیت مندوزا، رئیس بخش اطلاعات بهداشتی صندوق جهانی تحقیقات سرطان در انگلیس گفت: درمان موفقیت آمیز بیماری سرطان معده بسیار دشوار است زیرا در اکثر موارد بعد از پیشرفت بیماری تشخیص داده می‌شود.

وی افزود: این امر به اهمیت انتخاب شیوه زندگی برای جلوگیری از ابتلا به بیماری سرطان معده اشاره دارد که در این ارتباط می‌توان به لزوم کاهش مصرف نمک در غذا و افزایش مصرف میوه و سبزیها تاکید کرد.

  در متن زیر برخی درمان های طبیعی برای تسکین درد این بیماران نام برده می شود.

1- ورزش کنید.

بلند کردن وزنه (کوچک) و ورزش های هوازی یکی از مهم ترین درمان ها برای افراد مبتلا به استئوآرتریت می باشد.

با ورزش، عضلات اطراف مفاصل (مثل زانو) آسیب دیده، تقویت می شوند.

زمانی که شما روی زمین می ایستید یا راه می روید، زانوهایتان وزن شما را می کنند. اگر عضلات اطراف زانو سالم باشند، برخی از ضربات وارده به زانو را دفع می کنند.

دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که ورزش آبی یکی از درمان های طبیعی آرتریت می باشد.

2- وزن خود را متعادل کنید.

چاقی فشار زیادی به زانوها و مفاصل ران وارد می کند و درد استئوآرتریت را بدتر می نماید.

پس کاهش وزن در افرادی که دارای اضافه وزن هستند، یکی از راه های کنترل پیشرفت این بیماری می باشد.

رژیم غذایی متعادل و تنوع داشته باشید و هرچه قدر می توانید ورزش کنید تا وزن خود را تحت کنترل درآورید.

3- از یخ و یا گرم کردن استفاده کنید.

گرم کردن باعث افزایش گردش خون در عضلات می شود و درد عضلات را تسکین می دهد.

یخ نیز باعث کاهش ورم و درد می گردد.

ماساژ با یخ باعث افزایش دامنه حرکتی و عملکرد زانوهای تخریب شده توسط استئوآرتریت می شود.

4- مکمل مصرف کنید.

دو مکمل گلوکزآمین و کندرویتین باعث ترمیم غضروف های پاره و یا فرسوده می گردد.

اسید چرب امگا3 روغن ماهی و روغن تخمه کتان به عنوان ضدالتهاب به کار می روند.

البته مکمل ها را باید با دستور پزشک مصرف کنید.

چندین آزمایش نشان داده که طب سوزنی، درد ناشی از استئوآرتریت را کاهش می دهد و عملکرد مفصل را بهبود می بخشد

5- غذاهای ضد التهاب مصرف کنید.

تحقیقات نشان داده که برخی موادغذایی باعث کاهش التهاب و ورم می شوند.

این موادغذایی شامل: ترب کوهی، خردل، سیر، پیاز، تره، جعفری، کرفس، لیمو و چای رز می باشند.

اسید چرب امگا 3 موجود در آجیل ها، دانه ها و ماهی نیز می تواند التهاب را کاهش دهد.

رژیم غذایی متعادل داشته باشید، چرا که سالم غذاخوردن یکی از درمان های طبیعی التهاب می باشد.

6- از طب سوزنی کمک بگیرید.

چینی ها این طب را برای کاهش درد موثر می دانند.

بر اساس این طب، سوزن های باریکی را در نقاط مخصوصی از بدن قرار می دهند.

چندین آزمایش نشان داده که طب سوزنی، درد ناشی از استئوآرتریت را کاهش می دهد و عملکرد مفصل را بهبود می بخشد.

در برخی مواقع، طب سوزنی بهتر از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی عمل می کند.

7- از ماساژ درمانی کمک بگیرید.

التهاب عضلات ناشی از استئوآرتریت با ماساژ درمانی، تسکین می یابد.

ماساژ باعث به جریان افتادن خون و گرم شدن و تسکین درد می شود.

بهتر است از یک درمانگر ماساژ که بیماران استئوآرتریت را درمان کرده است، کمک بخواهید، زیرا ورم مفاصل بسیار حساس هستند و باید با احتیاط رفتار کنید.

می توانید از پزشک خود کمک بخواهید.

8- از آب درمانی کمک بگیرید.

آب درمانی به معنای غوطه ور شدن در آب گرم و یا آب دارای مواد معدنی می باشد.

آب درمانی می تواند درد مفاصل را تسکین دهد.

چشمه آب معدنی نیز باعث کاهش درد و بهبود دامنه حرکت مفاصل می شود.

9- ارتوتیک ها

این وسایل می توانند می تواند از مفاصل روماتیسمی محافظت کنند و درد را تسکین دهند.

مفصل ملتهب را با باند، محکم می پوشانند تا از مفصل محافظت کند و فشارهای وارده بوسیله وزن بدن را از بین ببرد.

این باندها را برای مفاصلی که هم تراز نیستند نیز به کار می برند.

کفش مناسب نیز یکی دیگر از ارتوتیک ها می باشد.

کف کفش می تواند فشارهای وارده در اثر راه رفتن را نابود کند.

10- ورزش روح

با این روش می توانید عضلات را آرام کنید و کشش را در عضلات ایجاد کنید.

یوگا می تواند انعطاف پذیری و قدرت عضلات را بالا ببرد.

ورزش تای چی نیز باعث بهبود علائم استئوآرتریت می شود.

در یک مورد، فردی که دچار استئوآرتریت زانو و باسن بوده، بعد از آنکه دو بار در هفته و برای سه ماه ورزش تایچی را انجام دادهبود، احساس بهتری پیدا کرده بود.

 کریس تاد باید 106 کیلومتر با این قایق عجیب پا و نه پارو می‌زد تا به مقصد برسد اما متأسفانه قایق آن به جای ساحل به کف دریا رسید.

 کریس تاد قایق عجیبی درست کرد که قرار بود با آن مسیر 106 کیلومتری ولز تا ساحل شرقی ایرلند را بپیماید، اما متأسفانه قایق او بعد از 40 کیلومتر قرق شد.

این قایق قوای حرکت خود را از یک چرخ بزرگ که تاد در آن  قدم می زد و حتی می دوید می‌گرفت و از جایی که این چرخ شبیه چرخ‌های بازی است که برای همستر ها در قفس می‌گذارند به این شناور عجیب  قایق همست ری هم می‌گویند.

اما هدف تاد از درست کردن این قایق ساخت عجیب‌ترین قایق پایی جهان نبود،‌ او می‌خواست با قایق خود برای یک موسسه نابینایان اعانه جمع کند که متأسفانه به مقصد خود نرسید.

  پیکر شهیدی را پیدا کردیم که روی برانکارد دراز کشیده بود. بدنش استخوان شده بود اما لباس‌ها کاملاً سالم مانده بود. در قسمت پهلوی سمت راست شهید، روی لباس یک سوراخ به چشم می‌خورد که نشان می‌داد جای ترکش است؛ دکمه‌های لباس را که باز کردیم، دیدیم یک ترکش بزرگ روی قفسه سینه جای گرفته است.

 «سید بهزاد پدیدار» از جمله نیروهای تفحص است که به دل رمل‌های فکه و کانال‌های جنوب زد تا دل پدر و مادر منتظری را شاد کند. یکی از خاطرات خواندنی وی را که در سایت «خمول» آمده است، می‌خوانیم.

                                                         ***

عصر یک روز گرم بود و بیابان های خشک و گسترده جنوب و احساس ناشناخته درونی؛ بیشتر طول روز را گشته بودیم و گمان نمی‌کردیم که دیگر شهیدی در آن جا باشد. یکی از بچه‌ها بدجوری خسته و کلافه شده بود؛ در حالی که رو به سوی کانال ایستاده بود، فریاد زد: «خدایا، ما که آبرویی نداریم، اما این شهدا پیش تو آبرو دارند، به حق همین شهدا کمک‌مان کن تا پیکرشان را پیدا کنیم».

به نقطه‌ای داخل کانال، مشکوک شدیم، بیل‌ها را به دست گرفتیم و شروع کردیم به کندن؛ بیست دقیقه‌ای بیل زدیم، برخوردیم به تعدادی وسایل و تجهیزات از قبیل خشاب اسلحه، قمقمه و فانسقه که خود می‌توانست نشانی از شهیدان باشد، اما کار را که ادامه دادیم، چیزی یافت نشد؛ این احتمال را دادیم که دشمن، بعد از عملیات، وسایل و تجهیزات شهدا را داخل این کانال ریخته است.

درست در آخرین دقایقی که می‌رفت، امیدمان قطع شود و دست از کار بکشیم، بیل دستی یکی از بچه‌ها به شیء سخت در میان خاک‌ها خورد؛ من گفتم: «احتمالاً گلوله عمل نکرده خمپاره است» اما بقیه این احتمال را رد کردند.

شدت فعالیت بچه‌ها بیشتر شد؛ پنداری نور امید در دل‌هایشان روشن شد؛ دقایقی نگذشت که دسته‌های زنگ زده برانکاردی توجه ما را جلب کرد؛ کمی خوشحال شدیم؛ اما این هم نمی‌توانست نشانه وجود شهید باشد؛ فکر کردیم برانکارد خالی باشد؛ سعی کردیم دسته‌هایش را گرفته و از زیر خاک بیرون بکشیم؛ هر چه زور زدیم و تلاش کردیم، نشد که نشد؛ برانکارد سنگین بود و به این راحتی که ما فکر می کردیم، بیرون نمی‌آمد.

اطراف برانکارد را خالی کردیم؛ نیم متر هم از عمق زمین را کندیم؛ پتویی که از زیر خاک نمایان شد، توجه همه را جلب کرد؛ روی برانکارد را خالی کردیم؛ پیکر شهیدی را یافتیم که روی آن دراز کشیده و پتویی به دورش پیچیده بود؛ با ذکر صلوات، پتو را کنار زدیم؛ بدن، استخوان شده بود اما لباس‌ها کاملاً سالم مانده بود. در قسمت پهلوی سمت راست شهید، روی لباس یک سوراخ به چشم می‌خورد که نشان می‌داد جای ترکش است؛ دکمه‌های لباس را باز کردیم، دیدیم یک ترکش بزرگ روی قفسه سینه جای گرفته است.

کار را ادامه دادیم، کمی آن طرف‌تر پیکر شهیدی دیگر را یافتیم که آن هم بر روی برانکارد دراز کشیده و شهید شده بود؛ لباس او هم کاملاً سالم بود؛ بر پیشانی‌اش سربند سبزی به چشم می‌خورد که رویش نوشته شده بود: «یا مهدی ادرکنی».

صحنه غریبی بود؛ خنده و گریه‌ی بچه‌ها توأم شده بود؛ خنده و شادی از بابت پیدا کردن پیکرهای مطهر و گریه از بابت مظلومیت مجروحین که غریبانه به شهادت رسیده بودند.