آیا این عکس را دیده‌اید و به یاد می‌آورید؟
آیا هنگام دیدن عکس درنگ کرده‌‌اید و از خود پرسیده‌اید که عکاس در چه شرایطی آن را ثبت کرده است؟ به راستی این عکس چه خصوصیاتی داشته است که اینقدر آن را متمایز کرده است؟ آیا هویت مرد در حال سقوط مشخص شده است؟
مرد در حال سقوط تقریبا مثل یک قهرمان شیرجه، وضعیت عمودی به خود گرفته است، او سرنوشت خود را انتخاب نکرده است، بلکه سرنوشت او را در آغوش گرفته است، دست‌هایش گویی با آرامش در دو سوی تنش قرار دارند و گشوده نیستند، فقط پای چپش کمی خمیده است.
پانزده ثانیه از ساعت نه و ۴۱ دقیقه صبح ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ گذشته است و این مرد با سرعت ۱۵۰ مایل در ساعت در حال سقوط به سمت زمین است.
عکاس این عکس ریچارد دریو Richard Drew است، عکاسی که برای آسوشیتدپرس کار می‌کند و پیش از این، یک عکس مهم دیگر هم گرفته بود، او زمانی که ۲۱ ساله از ترور بابی کندی عکس گرفته بود، ژاکتش به خون کندی آغشته شده بود، او در آن زمان روی یک میز پریده بود و عکس‌هایی از کندی گرفته بود، همسر کندی اتل کندی، بالای سر شوهرش رفته بود و التماسش کرده بود که دیگر از پیکر خون‌آلود شوهرش عکس نگیرد، عمه چیز خیلی سریع اتفاق افتاده بود.
صبح روز ۱۱ سپتامبر، او اصلا قرار نبود که چنین عکس دلخراشی بگیرد، او به یک نمایشگاه مد رفته بود، به ناگهان از طریق یک فیلمبردار شبکه CNN متوجه برخورد یک هواپیما به برج شمالی شد، سردبیر دریو با او تماس گرفت و از خواست که به محل برود، او به سرعت با مترو که هنوز کار می‌کرد به محل رفت و مردم متحیر را در زیر ساختمان دید که پریدن مردم را از بالای برج‌ها به نظاره نشسته‌اند.
دریو با لنز ۲۰۰ میلیمتری‌اش شروع به عکس گرفتن کرد، او بین پلیس‌ها و مأمورهای اورژانس ایستاده بود، هر بار که کسی خودش را پرت می‌کرد، او با دوربینش مسیر سقوط را دنبال می‌کرد و تا زمان برخورد ۱۰ تا ۱۵ عکس می‌گرفت.
او از پریدن ۱۰ – ۱۵ نفر عکس گرفته بود که زودتر از همه متوجه شد، ساختمان در حال فروریختن است، به سرعت از محل دور شد و به دفترش در مرکز راکفلر رفت، در آسوشیتدپرس جو وحشت یا سراسیمگی وجود نداشت، کارکنان خبرگزاری حس می‌کردند که در حال ثبت یک امر تاریخی هستند، او دیسک را از دوربین دیجیتالش برداشت و وارد لپ‌تاپ خود کرد، از بین آن همه عکس، دریو روی یکی عکس میخکوب شد، همین عکس معروف مرد در حال سقوط، عکسی که به طرز شگفت‌انگیز قرینگی دارد و در آن قربانی، حالت کاملا عمودی دارد.
این عکس روز بعد در صفحه ۷ نیویورک تایمز و در صدها روزنامه دیگر آمریکا منتشر شد.
کمی بعد از اولین برخورد، مردم گرفتار آمده در برج‌ها شروع به پریدن کرده بودند تا گرفتار دود و آتش نشوند، آنها از پنجره‌های شکسته شده یا پنجره‌هایی که خود می‌شکستند، خود را به زمین می‌انداختند. گزارش شده که حتی بعضی‌های ناامیدانه به مانند چتربازها با به دست گرفتن چیزهایی مثل پارچه رومیزی می‌پریدند.
یک خودکشی دست‌جعی بود، پایین ساختمان همه فریاد می‌زدند، اما مرد در حال سقوط واقعا چه کسی بود؟
سردبیر نشریه Globe and Mail چاپ تورنتو، شخصی را به نام پیتر چنی، مأمور کشف این راز کرد، او به نیویورک رفت، عکس دیجیتال را به جایی داد تا واضح‌تر شود و تشخیص داد که مردی که در عکس دیده می‌شود سیاه‌پوست نیست، بلکه سبزه است، او شاید لاتین‌بار بوده باشد. از روی عکس‌ها او حدس زد که مرد در واقع یک یونیفرم مخصوص کارکنان رستوران را به تن داشته است، در بالای برج شمالی رستورانی بود، او با بررسی‌های فراوان احتمال داد که این شخص مردی به نام نوربرتو هرناندز باشد.
اما عکس‌ها از آنجا که برشی از زمان و مکان هستند، می‌توانند تا حدی دروغ بگویند، عکس مرد در حال سقوط هم همین طور است، مرد تنها در همین لحظه حالت عمودی دارد، و در فریم‌های دیگر او هم مانند هر انسان دیگری وحشت‌زده است و در بعضی از فریم‌های حالت افقی‌تری به خود گرفته است.
البته احتمال دیگری هم وجود دارد و آن این است که فرد دیگری به نام جاناتان بریلی، مرد در حال سقوط باشد.
برآورد می‌شود که حدود ۲۰۰ نفر در روز ۱۱ سپتامبر با پریدن از بالای برج‌های دوگانه تجارت جهانی به زندگی خود خاتمه داده باشند که معادل ۷ تا ۸ درصد کل قربانیان آن روز می‌شود.
منبع
ادامه مطلب
پنج شنبه 21 شهریور 1392 - 12:02 PM
