خوش آمدید

آیه تطهیر یکی از آیاتی است که در شأن اهل بیت(ع) و از آن جمله حضرت امام علی(ع) نازل شده و بیانگر مقام «عصمت» خاندان پیامبراکرم(ص) است.

روزنامه خراسان امروز دوشنبه 07/05/92 نوشت: 

ام سلمه، همسر رسول خدا(ص) نقل می کند: رسول خدا(ص) در خانه ام خوابیده و عبایی بافت خیبر به روی خود کشیده بود، در این حال فاطمه زهرا(س) وارد خانه شد، در حالی که ظرف غذایی با خود آورده بود، رسول خدا(ص) فرمود: همسر و دو پسرانت حسن(ع) و حسین(ع) را صدا بزن، فاطمه(س) برگشت و آنان را با خود آورد. در همان حال که مشغول غذا خوردن بودند، این آیه نازل شد:«انَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذهِب عَنکمُ الرِّجس اهل البَیتِ وَ یُطهِّرَکم تَطهِیراً؛خداوند فقط می خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک کند.»(احزاب/33) پس رسول خدا(ص) زیادی جامه ای که داشت بر سر آنان کشید، آن گاه دست خود را از زیر کسا بیرون آورد، به آسمان اشاره کرد و عرضه داشت: بار الها این ها اهل بیت من و خاصگان من هستند، پلیدی را از ایشان ببر و تطهیرشان کن و این کلام را سه بار تکرار فرمود. ام سلمه می افزاید: من نیز سر خود را در زیر جامه بردم و عرضه داشتم: یا رسول ا... (ص) من هم با شمایم؟ حضرت دو بار فرمود: تو عاقبت بخیری. علامه طباطبایی پس از نقل این حدیث در ذیل آیه شریفه 33 سوره احزاب که به آیه «تطهیر» معروف است، می نویسد: این روایت را صاحب «غایة المرام» از عبدا... پسر احمد بن حنبل، به سه طریق از ام سلمه نقل کرده و تفسیر «ثعلبی» نیز آن را روایت کرده است.

آیه تطهیر

آیه تطهیر یکی از آیاتی است که در شأن اهل بیت(ع) و از آن جمله حضرت امام علی(ع) نازل شده و بیانگر مقام «عصمت» خاندان پیامبراکرم(ص) است.

تفسیر المیزان در این باره می نویسد: کلمه «انما» در آیه، انحصار خواست خدا را می رساند و می فهماند که خدا خواسته است که رجس و پلیدی را تنها از اهل بیت(ع) دور کند و به آنان مقام عصمت دهد و کلمه «اهل البیت» دلالت دارد بر این که دور کردن رجس و پلیدی از آنان و تطهیرشان، مسئله ای مختص آن هاست. مفسران در ذیل این آیه شریفه مباحث متعددی را بررسی کرده اند که مقصود از اهل بیت(ع) و منظور از پاکی و طهارت از پلیدی از جمله آن هاست.

مقصود از اهل بیت(ع)

درباره این که مقصود از اهل بیت(ع) کیست، مفسران دیدگاه هایی را مطرح کرده اند. تفسیر نمونه تصریح می کند که تعبیر« اهل البیت» به اتفاق همه علمای اسلام و مفسران، اشاره به اهل بیت پیامبراکرم(ص) است و این معنا از ظاهر خود آیه نیز فهمیده می شود اما این که مقصود از اهل بیت پیامبر(ص) در این جا چه اشخاصی هستند، میان مفسران مورد بحث است؛ بعضی آن را مخصوص همسران پیامبر(ص) دانسته اند و آیات قبل و بعد را که درباره همسران رسول خدا(ص) سخن می گوید، شاهد این معنا شمرده اند. ولی این دیدگاه با توجه به یک نکته، رد می شود و آن این که ضمیرهایی که در آیات قبل و بعد آمده عموماً به صورت ضمیر جمع مونث است، در حالی که ضمایر این بخش از آیه (انما یریدالله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا) همه به صورت جمع مذکر است که نشان می دهد، معنای دیگری در نظر بوده است.

تفسیر نمونه می افزاید: روایات بسیار زیادی که در منابع اهل سنت و شیعه وارد شده است، شمول همه خاندان پیامبر(ص) را نیز نفی و تاکید می کند که مخاطب در این آیه منحصراً پنج نفرند: پیامبر اکرم(ص)، علی(ع) ، فاطمه(س) ، حسن(ع) و حسین(ع).

علامه طباطبایی هم در این باره می نویسد: کلمه «اهل البیت» در عرف قرآن اسم خاص است که هر جا ذکر شود، منظور از آن، این پنج تن هستند؛ یعنی رسول خدا(ص)، علی(ع)، فاطمه(س) و حسنین(علیهما السلام) و بر هیچ کس دیگر اطلاق نمی شود. هر چند که از خویشاوندان و اقربای آن حضرت باشد.

برهان عصمت اهل بیت(ع)

این آیه در حقیقت از یک فضیلت بی نظیر اهل بیت (ع) سخن می گوید و آن مقام عصمت است. عصمتی که اراده تکوینی خداوند به آن تعلق گرفته است؛ به این معنا که معصومان(ع) به سبب تاییدات الهی و اعمال پاک خویش، در عین برخورداری از قدرت و اختیاربه سراغ گناه نمی روند. درست همان گونه که هیچ فرد عاقلی حاضر نیست، قطعه آتشی را بردارد و به دهان خویش بگذارد، بدون آن که اجباری در این کار باشد.

علامه طباطبایی در تفسیر آیه می نویسد: باید آیه شریفه را بر عصمت اهل بیت(ع) حمل کنیم و بگوییم که مراد از بردن رجس(لیذهب عنکم الرجس)، عصمت از اعتقاد و عمل باطل است و مراد از تطهیر در جمله «یطهرکم تطهیرا» از بین بردن اثر رجس به وسیله وارد کردن ضد آن است و آن عبارت از اعتقاد به حق است. به نظرعلامه «اذهاب رجس وتطهیر» دو وجه عصمت اهل بیت (ع)است، به این نحو که با جمله «اذهاب رجس»، پلیدی ها ی اعتقادی وعملی ازآن بزرگواران نفی می شود وبا جمله «یطهرکم تطهیرا» اعتقاد به حق جای آن را می گیرد.

بنابراین، ازنظر علامه طباطبایی تطهیر اهل بیت(ع) عبارت است از این که خدا آنان را به ادراک حق مجهز کند؛ حق در اعتقاد و حق در عمل .براین اساس، مقصود از «یریدا... » نیز اراده تکوینی است و چنین ازاله ای با عصمت الهی منطبق می شود و آن عبارت است از صورت علمیه ای در نفس که انسان را از هر باطلی، چه عقاید و چه اعمال حفظ می کند، پس آیه شریفه یکی از ادله عصمت اهل بیت(ع) است.

امضای حکم ولایت نمازگزاری که در حال رکوع انگشتر خود را بخشید

از جمله آیاتی که به طور خاص درباره امام علی(ع) نازل شده و به گفته مفسران شیعه حکم ولایت و سرپرستی امیرمومنان علی(ع) را امضا کرده است، آیه 55سوره مائده است. خداوند در این آیه می فرماید: «اِنَّما وَلیَُّکُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ والذین آمَنُوا الَّذینَ یُقیموُن الصَّلاة وَ یُؤتوُن الزَّکوةَ وَ هُم راکِعوُنَ؛ سرپرست و رهبر شما تنها خداست و پیامبر او و آن ها که ایمان آورده اند و نماز را برپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند.».

این آیه شریفه که با کلمه «انما» به معنای انحصار آغاز شده، ولایت و سرپرستی مومنان را برای خدا، پیامبراکرم (ص) و کسانی که ایمان آورده اند، نماز را برپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند، منحصر کرده است.

بسیاری از مفسران بر اساس روایات فراوانی که نقل شده است، مقصود از «افرادی که در حال رکوع زکات می دهند»، را امام علی(ع) دانسته اند. در حقیقت این فراز آیه شریفه بیانگر شأن نزول و ماجرایی است که در روایات نقل شده است.

تفسیر نمونه به نقل از «مجمع البیان» از ابوذر صحابی بزرگ پیامبر اکرم(ص) این ماجرا را این گونه نقل می کند: روزی از روزها در مسجد النبی(ص) نماز می خواندم. نیازمندی وارد مسجد شد و از مردم تقاضای کمک کرد ولی کسی چیزی به او نداد. او دست خود را به آسمان بلند کرد و گفت: خدایا تو شاهد باش که من در مسجد رسول تو تقاضای کمک کردم ولی کسی جواب مساعد به من نداد. در همین حال علی(ع) که در حال رکوع بود با انگشت کوچک دست راست خود اشاره کرد. شخص نیازمند نزدیک آمد و انگشتری را از دست آن حضرت بیرون آورد. در این جا بود که آیه شریفه: «انما ولیکم الله ...» بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد.

همین تفسیر می نویسد: در بسیاری از کتاب های اسلامی و منابع اهل سنت، روایات متعددی مبنی بر این که آیه ولایت در شأن امام علی(ع) نازل شده، نقل شده است. منتها در بعضی از آن ها اشاره به مسئله بخشیدن انگشتر در حال رکوع شده و در بعضی تنها به بیان نزول این آیه در شأن علی بن ابی طالب(ع) اکتفا شده است.

این موضوع چنان در عصر پیامبراکرم(ص) آشکار و روشن بوده است که حسان بن ثابت شاعر معروف عصر نبوی، به ماجرای بخشیدن انگشتر در حال رکوع از سوی امام علی(ع) و نزول آیه ولایت درباره این اتفاق، اشاره کرده و در دو بیت شعر آن را باز گفته است.

علامه طباطبایی(ره) هم روایات وارد شده درباره شأن نزول آیه ولایت را متواتر می داند و می نویسد: روایات متواتر از طریق شیعه و سنی وارد شده است که همه دلالت دارد بر این که این آیه و آیه بعد در شأن علی بن ابی طالب(ع) آن وقتی که در نماز انگشتر خود را صدقه داد، نازل شده و متضمن حکم خاصی (ولایت امام علی(ع)) است و شامل عموم مردم نیست. وی پس از توضیحات مفصلی که درباره معنای ولایت در آیه شریفه می دهد، تصریح می کند: آیه شریفه در حقیقت امضای حکم ولایت و سرپرستی امیرمومنان(ع) از سوی خداست.

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: پیوند با خویشاوندان شهرها را آباد مى‌‌‏سازد، و بر عمرها مى‏‌‌افزاید، هر چند انجام‌دهندگان آن از نیکان نباشند.

بسم الله الرحمن الرحیم

قال رسولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: «صِلُوا ارْحامَکُمْ وَ لَوْ بِالسَّلامِ».

حضرت رسول اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند: «صله ارحام خود کنید حتى اینکه سلام کردن باشد».

در آیات و روایات، تأکید فراوانى درباره صله رَحِم شده است. خداوند مى‌‏فرماید: «وَیَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَیُفْسِدُونَ فِى الْأَرْضِ أُوْلئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ» و کسانى که پیوندهایى را که خدا دستور داده برقرار سازند، قطع نموده، و در روى زمین فساد مى‌‏کنند، اینها زیانکارانند.

رحم چه کسانی هستند؟ صله یعنی چه؟

مصداق صله رحم چیست؟ رحم کیانند؟ صله چیست؟ و فلسفه‌‌‏اش کدام است؟ بیشتر مردم صله رحم را مستحب مى‌‌‏دانند و حال آنکه صله رحم یکى از واجبات و قطع رحم یکى از گناهان کبیره است.

ظاهر رحم که در روایات آمده، تمام ارحام را شامل مى‌‏‌شود و دلیلى نداریم که فقط طبقه اوّل ارث، داخل ارحام باشد و طبقات دیگر داخل نباشد، منتها چگونگى‏ صله مختلف است یعنى صله‏‌اى که درباره درجه اوّل مثل پدر، مادر و فرزند است، غیر از آن صله‏‌‌اى است که درباره وابستگان درجه دوم است.

صله چیست؟ صله یک معناى عرفى دارد که داشتن نوعى رابطه است که این رابطه مختلف است، گاهى رابطه به این است که زندگى پدر و مادرى را که در مضیقه هستند تأمین کند، (وجوب نفقه مصداق صله رحم است) و گاهى وجوب نفقه نیست، بلکه خبر داشتن از بیماران آنها و کمک کردن به گرفتاری‌‌ها و مشکلات آنها در حد توان، مصداق صله است، و گاهى با یک سلام، صله رحم صورت مى‌‌‌‏گیرد، به عبارت دیگر طورى باشد که او را بیگانه ندانند.

فلسفه صله رحم چیست؟

اسلام روى مسأله وحدت و انسجام خیلى ‏سرمایه‌‏‌گذارى مى‌‌‏کند به همین جهت وحدت را چند مرحله‌‏اى کرده است، مرحله اوّل وحدت در خانواده و مرحله دوم وحدت در بین فامیل‌ها و مرحله بعد وحدت در کل مؤمنان و جامعه اسلامى است. چرا که همیشه براى اصلاح، تقویت و پیشرفت جامعه، وحدت، از ضروریّات است؛ و با پیشرفت و تقویت تمام واحدهاى کوچک، اجتماع عظیم، خود به خود اصلاح خواهد شد. وحدت هزینه زیادى لازم دارد، در صورتى که تفرقه با یک سوء ظن حاصل مى‌‏شود.

اهمّیت صله رحم تا حدّى است که پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله مى‌‏فرماید: «صِلَةُ الرَّحِمِ تَعْمُرُ الدِّیارَ وَ تَزِیدُ فى الأعمارِ و إن کانَ أهْلُها غَیْرَ أخیارٍ»

پیوند با خویشاوندان شهرها را آباد مى‌‏سازد، و بر عمرها مى‏‌افزاید، هر چند انجام دهندگان آن از نیکان نباشند.

و نیز امام صادق علیه‌السلام مى‏‌فرماید: «صِلْ رَحِمَکَ وَلو بِشَرْبَةٍ مِن ماءٍ، و أفْضَلُ ما یُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ کَفُّ الأذى‏ عنها»

پیوند خویشاوندى خویش را حتّى با جرعه‏‌اى از آب محکم کن و بهترین راه براى خدمت به آنان این است که (لااقل) از تو آزار و مزاحمتى نبینند.

رسول اکرم صلى الله علیه و آله مى‌‏فرماید: «ثَلاثَةٌ لا یَدْخُلونَ الجَنّةَ: مُدْمِنُ خَمْرٍ وَ مُدْمِنُ سِحْرٍ وَقاطِعُ رَحِمٍ»

سه گروه هستند که هرگز داخل بهشت نمى‌‏شوند، شراب خواران، ساحران و قطع‌‏کنندگان رحم.

از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله پرسیدند: «إنّ رَجُلًا من خثعم سأل رسول اللَّه صلى الله علیه و آله: أیّ الأعمالِ أبْغَضُ إلَى اللَّهِ؟ فقال: الشِّرْکُ بِاللَّه. قال: ثمّ ماذا؟ قال: قَطِیعَةُ الرَّحِمِ»

زشت‏‌‌ترین عمل در پیشگاه خداوند کدام است؟ فرمود: شرک به خدا. پرسیدند: بعد از آن؟ فرمود: قطع رحم.

امام صادق علیه‌السلام مى‏‌فرماید: «صِلَةُ الرَّحِمِ تُهَوِّنُ الحِسابَ یومَ القِیامَةِ وَ هىَ مَنْسَأَةٌ فى العُمُرِ و تَقِىِ مَصارِعَ السّوءِ»

صله رحم حساب روز قیامت را آسان و عمر را طولانى‏ مى‌‏کند، و از مرگ ناگوار جلوگیرى مى‌‏کند.

امام باقر علیه‌السلام از على علیه‌السلام نقل مى‌‏کند که فرمود: «ثَلاثُ خِصالٍ لایَموتُ صاحِبُهُنَّ أَبَداً حتّى یَرى وَ بالَهُنَّ: الْبَغْىُ وقطیعَةُ الرَّحِمِ وَالَیمینُ الکاذِبَةِ یُبارِزُ اللَّهَ بِها»

سه خصلت است که دارندگان آن از دنیا نروند، تا مجازات و نتیجه آن را در دنیا ببینند: ستم‏‌کردن، قطع رحم کردن و قسم‌‏خوردن به دروغ که بوسیله آن با خدا مبارزه شود.

استرس موقعیتی است که معمولا با یک وضعیت تهدید‌آمیز که خارج از کنترل ماست، ایجاد می‌شود اما انواع خاص خود را دارد که در این مقاله بیشتر آنها را می‌شناسیم.

  استرس می‌تواند در انواع مختلف مانند حاد، مزمن و استرس حاد عارضی باشد.

در این مقاله، شایعترین انواع استرس را مورد بحث قرار می‌دهیم؛ بنابراین شما می‌توانید آنها را به راحتی شناسایی کنید و اقدامات مناسب برای مدیریت موثر بر روی آنها انجام دهید.

آیا می دانستید؟

خنده می‌تواند در مدیریت استرس به کاهش سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول و آدرنالین به شما کمک کند.

در دنیای رقابتی سریع امروز، استرس اجتناب ناپذیر است؛ استرس واکنش غریزی بدن ما به یک موقعیت خاص، فکر یا احساس است.

استرس می‌تواند از منابع مختلف راجع به یک برنامه کاری گیج‌کننده تا از دست دادن یک دوست و یا یک رابطه مشکل دار بوجود آید.

صرف نظر از منبع، استرس همیشه می‌تواند با تغییر در شیوه زندگی و تغییر در روش درک ما از یک عامل استرس‌زا خاص مدیریت شود.

به عنوان مثال، در تغییرات مربوط به کار به عنوان یک فرصت برای یادگیری چیزهای جدید را می‌توان مشاهده کرد، این در حالی است که دیگران ممکن است به دلیل یادگیری چیزهای جدید و مواجه شدن با چالش‌های جدید احساس اضطراب کنند.

بنابراین، واکنش ما به یک عامل استرس زای خاص تا حد زیادی به چگونگی درک آن بستگی دارد.

استرس می‌تواند «خوب» یا «بد» باشد، اگر چه عبارت «استرس» معمولا به مفهوم بد آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به جزء استرس خوب و بد، چندین نوع دیگر از استرس وجود دارد که شما باید در مورد مدیریت استرس بهتر و کارآمد آگاه باشید.

برای بیشتر آگاه کردن ما در این مقاله به انواع استرس و جزییات آن می‌پردازیم.

استرس خوب

استرس خوب شکل مثبتی از استرس است؛ این استرس می‌تواند فرد را برای انجام بهتر کار خود تحریک کند تا سریع‌تر عمل کند.

یک فرد می‌تواند در کسب یک شغل جدید و یا ملاقات با یک شخصیت معروف وضعیت ویژه‌ای از هیجان و همچنین روح‌بخش را دریافت کند.

این نوع استرس، «استرس خوب» نامیده می‌شود که از نظر جسمی و روانی برای فرد مضر نیست.

این نوع از استرس می‌تواند اثر مثبت بر سلامت و عملکرد فرد حداقل در کوتاه مدت داشته باشد.

پریشانی

پریشانی یا آنچه که ما معمولا عبارت استرس را به ‌کار می‌بریم، دارای اثر منفی بر سلامت و رفاه عاطفی است.

پریشانی اغلب احساسات شدیدی را مانند خشم، تحریک‌پذیری، ترس، اضطراب و وحشت را ایجاد می‌کند.

گاهی اوقات، پریشانی همچنین می‌تواند با علائم فیزیکی مانند تپش قلب، تنگی نفس و افزایش فشار خون آشکار شود.

پریشانی یا استرس بد به سه نوع پریشانی حاد، پریشانی‌های حاد عارضی و پریشانی مزمن طبقه‌بندی می‌شود.

پریشانی و اضطراب حاد

پریشانی حاد شایع‌ترین نوع استرس است که به طور ناگهانی رخ می‌دهد و شما را وحشت‌زده و بهت زده می‌کند.

اگر چه استرس حاد فقط برای مدت زمان کوتاهی طول می‌کشد، این نوع تقریبا همیشه نیازمند یک واکنش است.

استرس حاد اغلب واکنش پرواز و یا جنگ را در فرد ایجاد می‌کند.

مصاحبه شغلی و یا یک امتحان که شما به اندازه کافی در آن آماده نیستید، برخی از نمونه‌هایی از استرس حاد هستند.

نشانه‌های استرس حاد را به راحتی می‌توان شناخت. این علائم می‌تواند شامل ناراحتی عاطفی، سردرد، میگرن، افزایش ضربان قلب، تپش قلب، سرگیجه، تنگی نفس، دست‌ها یا پاها سرد و عرق کردن بیش از حد باشد.

پریشانی حاد عارضی

اصطلاح استرس حاد عارضی که معمولا برای یک موقعیت، زمانی که استرس حاد تبدیل به هنجار می‌شود، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بنابراین، استرس حاد عارضی با حملات مکرر از استرس حاد توصیف می‌شود.

افرادی که این نوع استرس را دارند اغلب خودشان برای سازماندهی زندگی خود تقلا می‌کنند و لیست کامل و بی پایان از چیزهایی که باید انجام دهند را تکمیل می‌کنند.

آنها اغلب در این لیست خواسته‌های غیر ضروری را قرار می‌‌دهند و به خود فشار می‌آورند که این نوع استرس در نهایت می‌تواند باعث بی‌قراری و زود‌رنجی آنها شود.

مردم مبتلا به ناراحتی حاد عارضی همیشه در عجله به سر می‌‌برند.

این نوع از استرس می‌تواند به مشکلات مربوط به کار منجر شود، علاوه بر آن، روابط میان فردی را از بین می‌برد.

از علائم شایع استرس حاد عارضی تحریک‌پذیری، سردرد مداوم، تنش، میگرن، فشار خون بالا و درد قفسه سینه می‌باشد.

پریشانی مزمن

پریشانی مزمن استرسی که برای مدت طولانی همچنان ادامه دارد؛ استرس مزمن معمولا از یک رویداد  طولانی مدت یا شرایطی که نمی‌تواند کنترل شود، ‌ناشی می‌شود.

فقر، احساس به دام افتاده در یک شغل نفرت‌انگیز، یک رابطه مشکل‌دار و یک تجربه بد روحی در دوران کودکی، برخی از نمونه‌هایی از رویدادها یا شرایطی است که می‌تواند به استرس مزمن منتهی ‌شود.

استرس مزمن اغلب حس ناامیدی و بدبختی را بوجود می‌آورد و می‌تواند سلامت جسمی و روانی را ویران کند.

خستگی روانی و جسمی ناشی از استرس مزمن گاهی اوقات می‌تواند باعث مشکلات بهداشتی مانند، حملات قلبی و سکته مغزی شود.

در این نوع استرس همچنین می‌تواند به افسردگی، خشونت و خودکشی در موارد شدید منجر شود.

شاید این بدترین جنبه‌ استرس مزمن است که مردم به این نوع از استرس گرفتار می‌شوند، از این روز اغلب نادیده گرفته می‌شوند و یا به عنوان یک شیوه زندگی مورد توجه قرار می‌گیرند.

درمان استرس مزمن آسان نیست و معمولا به درمان پزشکی و رفتاری، همراه با تکنیک‌های مدیریت استرس نیاز است.

طبقه‌بندی‌های دیگر

گاهی اوقات استرس یا اضطراب به چند دسته دیگر مانند فیزیکی، شیمیایی، عاطفی، روانی، پس از سانحه، روانی و معنوی تقسیم می‌شود.

دکتر«کارل آلبرشت» مشاور مدیریت، مدرس و نویسنده چهار نوع استرس را در کتاب خود با عنوان «استرس و مدیریت» تعریف کرده است.

این چهار نوع از استرس به استرس زمان، استرس پیش‌بینی، استرس موقعیتی و استرس برخورد شناخته شده است.

استرس زمان، در این استرس ما در یک زمان و دوره معین کوتاه چیزهای زیادی را باید انجام دهیم.

استرس پیش‌بینی، استرسی است که ما را در رابطه با تجربه داشتن در آینده نگران می‌کند.

استرس موقعیتی، در این نوع استرس که معمولا با یک وضعیت تهدیدآمیز همراه است که خارج از کنترل ما ایجاد می‌شود.

به عبارتی دیگر، هنگامی که ما در مورد ملاقات و برقراری ارتباط با یک شخص خاص و یا یک گروه از مردم احساس اضطراب داریم با استرس برخورد مواجه می‌شویم.

بنابراین، استرس می‌تواند چند نوع داشته باشد و بر این اساس درمان و مدیریت آن به طور قابل ملاحظه‌ای می‌تواند متفاوت باشد.

گام اول مدیریت استرس شناسایی نوع استرسی است که شما در حال تجربه آن هستید و همچنین نوع عوامل استرس‌زا (وقایع و افکار) که در حال ایجاد استرس است، می‌باشد.

هنگامی که استرس خاص خود را شناسایی کردید، شما می‌توانید اقدامات مناسب برای کنترل و یا مدیریت آن انجام دهید.

مدیتیشن، یوگا و تکنیک‌های تمدد اعصاب همراه با نگرش مثبت نسبت به زندگی، می‌تواند تا حدزیادی در کنترل استرس به شما کمک کند.

اما گاهی اوقات، کمک‌های حرفه‌ای ممکن است برای از بین بردن و یا کنترل عوامل تنش‌زا، به ویژه اینکه اگر به سلامت جسمانی و روانی شما آسیب وارد آورد، ضروری باشد.

سلب مسئولیت: این مقاله صرفا به هدف اطلاع رسانی منتشر شده است و روشی برای جایگزینی مشاوره و توسط کارشناس در مورد این موضوع نمی‌باشد.

نویسنده این مقاله: بورا چندامیتا

مترجم: مریم قره داغی

وزارت امور خارجه ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی شاهد حضور ۱۰ وزیر بوده و این وزارتخانه در دولت یازدهم منتظر یازدهمین وزیر است.

 ساختمان وزارت امور خارجه ایران واقع در میدان مشق سابق پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون شاهد حضور 10 وزیر بوده، کریم سنجابی، ابراهیم یزدی، ابوالحسن بنی صدر، صادق قطب زاده، محمدعلی رجایی، میرحسین موسوی، علی‌اکبر ولایتی، سیدکمال خرازی، منوچهر متکی و علی‌اکبر صالحی و قرار است یازدهمین وزیر نیز به زودی سکان این وزارتخانه را در دست گیرد.

وزرای امور خارجه جمهوری اسلامی ایران از سال 1357 تا 1392

کریم سنجابی (بهمن 1357 تا فروردین 1358)

کریم سنجابی در سال 1283 در کرمانشاه متولد شد. سنجابی پس از انقلاب به مدت 55 روز وزیر امور خارجه دولت مهدی بازرگان بود و او در اواخر عمر به آمریکا رفت و در سال 1375 در آنجا درگذشت.

ابراهیم یزدی (فروردین 1358 تا آبان 1358)

متولد مهر ماه 1310 در قزوین که پس از استعفای کریم سنجابی به عنوان وزیر خارجه دولت انتخاب شد و مدت زمانی طولانی عهده‌دار این سمت نبود. در دوران وزارت او، ایران از پیمان سنتو خارج شد و به جنبش غیر‌متعهدها پیوست. 

ابوالحسن بنی صدر (آبان 1358 تا آذر 1358)

متولد 2 فروردین 1312 همدان و اولین رئیس جمهور پس از پیروزی انقلاب اسلامی.

صادق قطب‌زاده (آذر 1358 تا مرداد 1359)

متولد 4 اسفند 1314 که در زمان شورای انقلاب مسئولیت وزارت خارجه را به عهده داشت.

محمد علی رجایی (اسفند 1359 تا مرداد 1360)

محمدعلی رجایی در سال 1312 در قزوین به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی را در قزوین تمام کرد و در 13 سالگی به تهران رفت. شهید رجایی همزمان با نخست‌وزیری در حدود شش ماه عهده‌دار وزارت امور خارجه نیز بود.

میرحسین موسوی (مرداد 1360 تا آذر 1360)

میرحسین موسوی در سال 1320 در شهر خامنه در استان آذربایجان شرقی به دنیا آمد. در سال 1360 و در کابینه محمدعلی رجایی، موسوی به عنوان وزیر امور خارجه معرفی شد. پس از آن نیز در دولت محمدجواد باهنر عهده‌دار وزارت خارجه بود.

علی اکبر ولایتی (آذر 1360 تا مرداد 1376)

علی اکبر ولایتی در 4 تیر ماه 1324 در رستم‌آباد، یکی از روستاهای شمیران به دنیا آمد. در سال 1343 در رشته پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از پایان این دوره، تخصص اطفال را در مرکز طبی کودکان دانشگاه تهران و فوق تخصص بیماری‌های عفونی را در دانشگاه جان هاپکینز آمریکا گذراند. او به مدت 16 سال در دوران ریاست جمهوری مقام معظم رهبری و هاشمی رفسنجانی عهده‌دار وزارت امور خارجه بود. ولایتی در حال حاضر مشاور امور بین‌الملل مقام معظم رهبری است.

سید کمال خرازی (مرداد 1376 تا مرداد 1384)

متولد 1 آذر 1323 تهران. در دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی به مدت 8 سال وزیر امور خارجه بود. او در حال حاضر رئیس و عضو شورای راهبردی روابط خارجی است. خرازی نیز یکی از گزینه‌هایی بود که در رسانه‌ها به عنوان وزیر خارجه یازدهم از آن نام برده‌اند.

منوچهر متکی (مرداد 1384 تا آذر 1389)

منوچهر متکی در 22 اردیبهشت 1332 در بندر گز متولد شد. او در دولت‌ نهم و 5 ماه نیز در دولت دهم عهده‌دار وزارت خارجه بود و در 22 آذر ماه 1389 در حالی که در مأموریت سنگال بود از این سمت برکنار شد.

علی اکبر صالحی (بهمن  1389 تا مرداد 1392)

علی‌اکبر صالحی در سال 1328 در کربلا متولد و در 9 سالگی به ایران بازگشت. او فارغ التحصیل رشته دکتری مهندسی هسته‌ای از دانشگاه فناوری ماساچوست است. نماینده ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، نماینده ایران در سازمان کنفرانس اسلامی، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی از جمله سمت‌های علی‌اکبر صالحی است. پس از برکناری متکی از وزارت خارجه، صالحی مدتی سرپرست این وزارتخانه بود و سپس به عنوان وزیر خارجه منصوب شد.

آیت‌الله مکارم شیرازی از مراجع تقلید می‌گوید: وقتى‏ گناهکار در جاى خلوتى قرار گیرد و وسایل گناه برایش آماده باشد، مشکل دنیوی هم نداشته باشد، قدرتى جز ایمان به معاد نمى‌‏تواند جلوى او را از ارتکاب گناه و جنایت بگیرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

عن أبى جعفرٍ علیه‌السلام قال: وَجَدْنا فی کِتابِ رَسولِ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: «أذا ظَهَرَ الزِّنا مِنْ بَعْدى کَثُرَ مَوْتُ الْفَجْأَةِ، وَ اذا طُّفِفَ الْمِکْیالُ و المیزانُ أَخَذَهُم اللَّهُ بِالسّنینَ وَالنَّقْصِ، وَاذا مَنَعوا الزَّکاةَ مَنَعَتِ الأرْضُ بَرَکاتِها مِنَ الزَّرْعِ وَالثِّمارِ وَالْمَعادِنِ کُلِّها، وَإذا جارُوا فى الأَحْکامِ تَعاوَنوا عَلَى الظُّلْمِ وَ الْعُدْوانِ، وَ اذا نَقَضوا العَهْدَ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ عَدُوَّهُمْ، وَاذا قَطَعوا الْأرْحامَ جُعِلَتِ الأموالُ فى أَیْدىِ الأشْرارِ، وَاذا لَمْ یَأْمُروا بِالمَعْروفِ وَ لَمْ یَنْهَوا عَنِ المُنْکَرِ وَ لَمْ یَتَّبِعوا الأَخْیارَ مِنْ أَهْلِ‏بَیْتى سَلَّطَ اللَّهُ عَلیهمْ شِرارَهُمْ فَیَدْعو خِیارُهُمْ فَلا یُسْتَجابُ لَهُمْ».

امام باقر علیه‌السلام مى‏‌فرماید: «در کتاب رسول خدا صلى الله علیه و آله یافتم: هرگاه پس از من زنا پدیدار شود، مرگ ناگهانى فراوان شود، و هرگاه از پیمانه و ترازو کم شود، خداوند آنان را به قحطى و کمى (خواربار و سایر وسایل زندگى) گرفتار مى‌‏کند، و هرگاه از دادن زکات دریغ کنند، زمین برکات خود را از زراعت و میوه‏‌ها و معادن از آنها دریغ مى‌‏کند، وهرگاه در احکام به ناحق حکم کنند، در ستم و دشمنى با هم گرفتار مى‏‌شوند و چون پیمان‏‌شکنى کنند خداوند دشمنانشان را بر آنان مسلّط کند، و چون قطع رحم کنند خداوند اموال (و ثروتها) را در دست اشرار قرار دهد، و چون امر به معروف و نهى از منکر نکنند و پیروى از نیکان اهل بیت من ننمایند، خداوند اشرار آنان را بر ایشان مسلّط گرداند، پس نیکان آنها دعا کنند و مستجاب نشود».

نتایج گناه در زندگى انسان

الف) عقوبت‌هاى اخروى که همان تجسّم اعمال است.

ب) آثارى که در قلب انسان مى‌‏گذارد مانند انواع تاریکی‌ها و حجاب‌ها، و از بین بردن توفیقات، نشاط قلبى و نشاط عبادت.

ج) آثار اجتماعى گناه؛

تمام گناهان آثارى در زندگى بشر دارند و نابسامانى در زندگى به وجود مى‌‏آورند که این آثار موضوع بحث فعلی ما است:

1. گناهانى که رابطه آن با اثرش شناخته شده است یعنى مى‌‏توانیم بدانیم که این گناه این اثر را دارد، مثلا اگر دروغ زیاد شود اعتماد مردم به یکدیگر از بین مى‌‏رود و سوء ظن و عدم همکارى زیاد مى‌‏شود و نمى‌‏توان زندگى مشترک داشت.

2. رابطه ماوراى طبیعى، یعنى ما نمى‌‏دانیم که اگر کسى این گناه را مرتکب شود خداوند چه اثرى در آن مى‌‏گذارد.

در حدیث فوق پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله مى‌‏فرماید: اگر زنا زیاد شود مرگ ناگهانى زیاد مى‌‏شود. چرا که شهوت‌رانى تعادل مغز و قلب را به هم مى‌‏زند و به دنبال آن مرگ ناگهانى یا عقوبت ناگهانى است.

در حدیث دیگرى رسول خدا صلى الله علیه و آله مى‌‏فرماید: «یا مَعْشَرَ المسلمینَ ایّاکُمْ وَالزِّنا فَانَّ فیهِ سِتَّ خصالٍ، ثَلاثٌ فی الدُّنْیا و ثلاثٌ فى الآخِرَةِ، فَامّا الّتى فی الدُّنْیا فَإنَّه یَذْهَبُ بِالبَهاءِ، وَ یُورِثُ الْفَقْرَ، وَ یُنْقِصُ العُمُرَ، وَ امَّا الّتى فى الآخِرَةِ فَانَّهُ یُوجِبُ سَخَطَ الرَّبِّ وسوءَ الحِسابِ و الخلودَ فی النّارِ»

اى گروه مسلمانان از زنا پرهیز کنید که در آن شش خصلت و نتیجه زشت هست، سه در دنیا و سه در آخرت، امّا آن سه که در دنیاست:

زیبایى را مى‌‏برد و پریشانى و تنگدستى مى‏‌آورد، و عمر را کوتاه مى‌‏کند، و امّا آن سه که در آخرت است: موجب خشم خدا، و بدى حساب، و جاویدان ماندن در آتش دوزخ مى‌‏گردد.

و این بدان خاطر است که:

اوّلًا: اسلام زندگى دنیا و آخرت را مرتبط به یکدیگر مى‏‌داند وهمچنان که مى‌‏خواهد سعادت دنیاى مردم را تأمین کند، در فکر تأمین سعادت زندگى پس از مرگ آنها نیز هست.

ثانیاً: بدین وسیله ایمان به معاد و حساب روز جزا و کیفر اخروى را در دل مردم تقویت مى‌‏کند و آنها را از کیفر روز قیامت بیم مى‌‏دهد و با بیان این حقیقت که هیچ عملى بى حساب نمى‏‌ماند، به طرز صحیحى در نهان و آشکار جلوى مردم را از گناه کردن مى‌‏گیرد، و سدّ محکمى میان آنان و گناه ایجاد مى‏‌کند، و انسان را در برابر طوفان شهوات و غرایز چون کوهى محکم، پابرجا و استوار مى‏‌سازد.

چنانکه در حدیث آمده: «المُؤمِنُ کالْجَبَلِ الرّاسِخِ لا تُحَرِّکُهُ الْعواصِف»

مؤمن چون کوه محکمى است که بادهاى سخت او را نمى‌‏لرزاند.

زیرا اگر ایمان به کیفر روز جزا در کار نباشد، قانون‌هاى اجتماعى تنها در ظاهر مى‌‏توانند تا حدود کمى جلوى تجاوزات را، آن هم به طور ناقص بگیرند، امّا وقتى‏ گناهکار در جاى خلوتى قرار گیرد و وسایل گناه برایش آماده باشد، مشکل دنیوی هم نداشته باشد، قدرتى جز ایمان به معاد نمى‌‏تواند جلوى او را از ارتکاب گناه و جنایت بگیرد.

در ادامه حدیث، حضرت مى‌‏فرماید: اگر کم فروشى کند خداوند قحطى مى‌‏آورد، یعنى شما کم مى‏‌فروشى، خداوند هم کم مى‌‏کند و قحطى مى‌‏شود که بین این دو رابطه معنوى وجود دارد، و یا اگر منع زکات کنند، زمین برکاتش را منع مى‌‏کند، اعم از زراعت، میوه و معادن؛ که این مربوط به حکمت خداوند است همان‌‏گونه که عمل مى‌‏کنى به همان میزان پاداش دریافت مى‌‏کنى.

هنگامى که در احکام ظلم کرده و ظلم ظالمان را اجرا کنند و حکم جائرانه بدهند، زندگى آنها همکارى با ظلم و در خدمت ظلم مى‏‌شود.

وقتى نقض عهد کنند، خداوند دشمنان را بر آنها مسلّط مى‌‏کند، چون پیمان‌‏شکنى اعتماد را از بین مى‏‌برد و وقتى اعتماد از بین رفت، اتّحاد از بین خواهد رفت و دشمنان مسلّط مى‌‏شوند.

وقتى قطع رحم کنند، ثروت‌ها در دست اشرار قرار داده مى‌‏شود، چون قطع رحم اثر وضعى دارد که اگر رحم نکنى، خداوند هم رحم نمى‌‏کند و جامعه اسلامى محتاج به کارهاى دیگران مى‌‏شود.

وقتى امر به معروف و نهى از منکر نکنند، خداوند اشرار را بر آنها مسلّط مى‌‏کند، چون اگر بى تفاوت باشند، اشرار در بى تفاوتى مسلّط مى‌‏شوند، و اگر احساس مسئولیّت کنند، اشرار مجال پیدا نمى‏‌کنند تا مسلّط شوند.

بنابراین آثار وضعى گناه مثل علّت و معلول است، به عنوان مثال اگر شراب بخورد ولى نداند که شراب است، حرام نیست امّا اثر وضعى خود را که مستى است، مى‏‌گذارد.

اثر وضعى گناه گاهى در بدن و گاه در روح انسان است و قلب را سیاه کرده، نورانیّت را از بین مى‌‏برد.