خوش آمدید

می دانید اگر در کشورهای دیگر بودید با به دنیا آمدن فرزندتان چقدر مرخصی می گرفتید؟

 در ادامه سیاستهای تشویقی برای افزایش جمعیت، مجلس تصویب کرد که مرخصی زایمان زنان از شش ماه به 9 ماه افزایش پیدا کند و پدران هم از دو هفته مرخصی برخوردار شوند. مصوبه ای که البته به دلیل تامین نشدن بار مالی مورد موافقت شورای نگهبان قرار نگرفت.

با وجود مخالفت عده ای مبنی بر این که طرح های اینچنینی باعث میشود فرصت های اشتغال کمتری نصیب زنان شود اما این طرح طرفدارانی هم داشت که به گفته رییس مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری طرفداران این طرح میتوانند همچنان به اجرای آن امیدوار باشند چون به مجلس برمیگردد و بار مالی اش تضمین میشود.

با تصویب نهایی این طرح، علاوه بر افزایش مرخصی زایمان مادران، اتفاق مهمی که می افتد در نظر گرفتن دو هفته مرخصی با تولد فرزند برای پدران است. اتفاقی که اگرچه در ایران برای اولین بار است رخ میدهد اما در کشورهای دیگر سالهاست که وجود دارد.

در اینفوگرافیک زیر می توانید نگاهی داشته باشید به میزان مرخصی زایمان زنان و مردان در کشورهای مختلف دنیا؛

همیشه روانشناسان برای شادتر بودن مردم پیشنهادهای خوبی دارند. اما چگونه می توان از این روش ها در زندگی روزمره بهره برد؟ این سوالی است که یکی از استادان پرسیده است. در مطالعات جدید، دکتر پارک و همکارانش به نتایجی دست یافته اند که در ادامه آنها را ذکر می کنیم. 

14 روش شادکامی که کارساز هستند

محققان بخش روانشناسی دانشگاه هیرام در اوهایو در آزمایشات خود به 14 روش شادکامی دست یافتند و مدارک محکمی نیز برای حمایت از ارائه دادند. آنها سپس، از 114 داوطلب آنلاین خواستند تا بررسی نامه آنها را پر کنند و بگویند برای شاد نگه داشتن خود از کدام روش ها استفاده می کنند.

 

در ادامه، روش های انتخابی داوطلبان را بر اساس اولویتشان از بالا تا پایین نام برده ایم:

•    داشتن رفتار مهربان با دیگران
•    دنبال کردن اهداف شخصی
•    تشکر کردن و بیان قدردانی
•    خوش بین بودن
•    ورزش کردن
•    داشتن روابط اجتماعی با دیگران
•    درک لذت های زندگی
•    همچون انسان های شاد رفتار کردن
•    انجام کارها در لحظه
•    بخشیدن دیگران
•    داشتن رفتارها و اعتقادات مذهبی و معنوی
•    استفاده از راهکارهای مناسب برای کنترل اضطراب ها
•    اجتناب از فکر زیاد
•    مراقبه

بیش از سه چهارم داوطلبان اعلام کردند که با مهربانی کردن به دیگران، زندگی شادتری برای خود می سازند. و روشی همچون مراقبه چیزی بود که یک نفر از 5 نفر آن را به عنوان روشی برای شاد بودن قبول داشت. 

شاد بودن در دنیای واقعی

به طور متوسط، داوطلبان اعلام کردند در حالت عادی از 8 روش از راهکارهای مذکور در زندگی شخصی خود استفاده می کنند. این با مطالعات علمی که فقط یکی از این روش ها را در موقعیت های مختلف انتخاب می کند، کاملا فرق داشت. اا باید بدانید که این مساله در بررسی ها، کاملا عمدی است زیرا محققان باید تاثیرات یک روش خاص را مطالعه کنند. اما از طرفی هم تا حدی ساختگی است زیرا مهم این است که مطالعات بر اساس واکنش های مردم در دنیای واقعی صورت بگیرد.

در ادامه دو مساله ای که همه باید در به کار گیری این روش ها در نظر داشته باشند را ذکر کرده ایم:

تکرار مدام راهکارها: بیشتر داوطلب ها ادعا کرده اند که راهکارهای شادکامی خود را چندین بار در طول هفته انجام می دهند و برای هر کدام از آنها حداقل 40 دقیقه وقت صرف می کنند. 

ادامه دادن برای مدت طولانی: وقتی فردی روش جدیدی را در پیش می گیرد بعد از مدتی آن را به دست فراموشی می سپارد. بهتر است برای نتیجه بهتر گرفتن در این راه ثابت قدم باشید و ماه های طولانی آن را انجام دهید.

دوربین M Monochrom لایکا نخستین دوربین دیجیتالی است که به‌طور اختصاصی برای عکاسی فول‌فریم سیاه و سفید طراحی شده است. این دوربین همچنین با همه لنزهای Leica M سازگاری دارد. 

دوربینی دیجیتال که فقط به صورت سیاه و سفید عکاسی مي‌‌کند؟ بله! دقیقا همین طور است. شاید ایده دوربین مونوکروم لایکا برای عده‌‌اي خنده‌دار و مسخره به نظر برسد مخصوصا اینکه برای چنین دوربینی باید 6 هزار و 120 پوند هم هزینه کرد اما لایکا مطمئن است که برای چنین دوربین تک رنگی بازار فروش خوبی خواهد داشت. 

در کنار دوربین‌هايي همچون دوربین کامپکت V-Lux 40 لایکا، سری ایکس لایکا X2 و دوربین گران‌قیمت M9-P Edition Hermes لایکا، دوربین مونوکروم لایکا چیزی نیست که ما قبلا نمونه آن را دیده باشیم. 

با اینکه دوربین‌‌هاي دیجیتال موجود در بازار ممکن است فیلتر مونوکروم را در کنار حسگر RGB رنگی خود داشته باشند، مونوکروم M با حسگر CCD 18 میلیون پیکسل خود بدون هیچ رنگی آمده است تا بخشی از بازار را متوجه خود کند. 

عکاسی سیاه و سفید هنوز میان اتحادیه فیلم سازها رواج دارد و لایکا شاید با در نظر گرفتن این بازار محدود این دوربین خود را طراحی و تولید کرده است. 

طراحی

طراحی بدنه این دوربین نیز همچون دیگر اعضای خانواده لایکا، سبک قدیمی دارد. شاید بتوان گفت با اندازه 139×37×80 کمی چاق است. وزن آن نیز 600 گرم است یعنی چندان سبک هم نیست اما مزیت این چاقی و سنگینی در کیفیت عالی  بدنه این دوربین است که آن را همچون یک تانک مستحکم کرده است. جنس بدنه از آلیاژ منیزیوم است که با چرم مشکی پوشیده شده است. در ضمن، در زیر این بدنه بزرگ یک لنز فول‌فریم قرار دارد که مخصوص دوربین‌‌هاي DSLR مي‌‌باشد. 

مونوکروم لایکا به همراه لنز بسیار عالی APO-Summicron-M 50mm f/2 ASPH عرضه مي‌‌شود و از آنجا که این دوربین از سیستم لنزهای M لایکا استفاده مي‌‌کند، شما مي‌‌توانید هر نوع لنزی از این خانواده را که مي‌‌خواهید، انتخاب و روی دوربین نصب کنید. لنزهای M لایکا از سال 1954 میلادی تولید و عرضه مي‌‌شوند از این رو دست کاربر برای انتخاب از میان آنها حسابی باز است. 

صفحه‎نمایش

صفحه‌نمایش دوربین مونوکروم لایکا، 2.5 اینچ TFT LCD است که کمی کوچک به نظر مي‌‌رسد. اما این نمایشگر وضوح 230 هزار نقطه‌‌اي دارد و به همین دلیل به اندازه کافی برای نمایش عکس‌ها شفاف و باکیفیت هست. در ضمن، مونوکروم ویزور نوری نیز در بالای صفحه‌نمایش کوچک خود دارد.

باتری

مونوکروم یک باتری قابل شارژ لیتوم یونی 1900 آمپر ساعتی دارد.

کیفیت عکس

کیفیت عکس‌‌هاي دوربین مونوکروم لایکا بسیار عالیست. با اینکه این دوربین فقط سیاه و سفید عکس مي‌‌گیرد اما کیفیت عکس‌‌هاي آن خوب است. در مقایسه با دوربین‌‌هاي معمولی که سیاه و سفید هم عکاسی مي‌‌کنند، مونوکروم عکس‌‌هاي شفاف‌تر و با کیفیت‌تری را ارائه مي‌‌دهد. 

نتیجه گیری

دوربین مونوکروم Leica M تا حدی غیرمعمول به نظر مي‌‌رسد. شاید پول دادن برای دوربین چاق و سنگینی که نمی‌تواند به‌طور رنگی عکس بگیرد تا حدی غیر معقول به نظر برسد اما پس از خرید آن بعید است که پشیمان بشوید. شاید به نظر برسد که ما به دوربین مونوکروم و تک رنگ نیازی نداریم اما خریدن آن خالی از لطف نیست زیرا کیفیت عکس‌‌هاي خوبی دارد. 

 

1. شیرینی نخوردن

شما برای خودتان برنج و سبزیجات کشیده اید تا بخورید و دوستتان در حال خوردن کیک شکلاتی است و تقلا می کنید که وزنتان را کم کنید. با خوردن نوشابه و آب نبات و شیرینی هم می توان وزن کم کرد. برعکس اگر دائماً سالاد و سبزیجات و بروکلی بخورید هم ممکن است وزنتان افزایش یابد. مطالعات نشان می دهند آنچه می خوریم مهم است. نباید سالاد و سبزیجات و غیره را کنار بگذارید، ولی باید در رژیم شما تنوع هم وجود داشته باشد. 

2. مصرف غذاهای بدون گلوتن

نباید از مواد غذایی مهم موجود در حبوبات و فولیک اسید و فیبر بگذرید. غذاهای بدون گلوتن به معنای غذاهای کم کالری نیستند. پس چند بار در هفته، ساندویچ ناهار خود را با نان گندم و سالاد پر پروتئین درست کنید. ولی فرآورده های گلوتنی را کلاً حذف نکنید، مگر آنکه عذر پزشکی داشته باشید.

3. حذف کربوهیدرات برای سرعت دادن به کاهش وزن

استفاده از غذاهای کم کبوهیدرات همیشه خوب نیست و می توانید تأثیرات بلندمدت داشته باشد. در شش ماهه اول می تواند وزن بیشتری کم کند، ولی در عرض یک سال، نتایج آن مثل یک روش متعادل هستند. پس بجای این کار سعی کنید کربوهیدرات های خالص مثل نان، کلوچه و برنج سفید را حذف کنید و بجای آنها از حبوبات سالم استفاده کنید که معده شما را پر کند و آهسته تر هضم شود. 

4. خوردن فیبر زیاد

اگر فکر می کنید برای آنکه سبک تر شوید باید فیبر زیادی بخورید، در اشتباهید. فقط خوردن فیبر نتیجه معکوس دارد. وقتی فیبر زیادی مصرف می کنید باید مایعات بیشتری هم مصرف کنید. اگر این کار را نکنید، بیش از حد معمول احساس پر شدن خواهید کرد. باید به تدریج میزان فیبر را افزایش دهید. در غیر این صورت لوله گوارشی شما دچار ناراحتی می شود.

5. خوردن چندین وعده غذایی کوچک در طول روز

شاید فکر کنید غذای کمتر به معنای کاهش وزن است، ولی ناخونک های کوچکی که به این غذا و آن می زنید واقعاً به افزایش وزن کمک می کنند. برای مثال اسنک ها را در نظر بگیرید. شما فکر می کنید اسنک ها میان وعده هایی هستند که کالری زیادی ندارند، در حالیکه هر بسته از آنها 300 تا 400 کالری دارد و چربی و کالری آنها معادل یک وعده غذایی است. 

6. خوردن اسنک قبل و بعد از ورزش

اگر برای ماراتن آماده نمی شوید، قبل و بعد از ورزش و تمرین به غذا نیاز ندارید. خانم ها به باشگاه ورزشی می روند تا وزن کم کنند و همانجا یک آّبمیوه 600 کالری هم می نوشند. این کار درست نیست. بجای آن باید چند دانه بادام یا وعده کوچکی حبوبات پس از تمرین مصرف شود، ولی تنها در صورتی که واقعاً گرسنه باشید. 

7. خوردن بیش از حد غذاهای کم چربی

مردم فکر می کنند اگر غذایی کم چربی باشد، یعنی کم کالری است. این مطلب درست نیست. باید کل برچسب محصول را بخوانید و ببینید که چقدر کالری دارد. خانم ها اغلب لوبیا، مغزها و حبوبات و کره های آنها را نمی خورند، زیرا فکر می کنند وزنشان زیاد می شود. در حالیکه پزشکان می گویند یک قاشق غذاخوری کره بادام یا بادام زمینی روی کرفس یا نان تست خود بمالید و آن را بخورید. خوردن غذاهای پروتئین دار، به خصوص منزیم، ویتامین های ب و ای و فیبر به میزان کالری موجود در آنها می ارزد. 

 

8. همیشه سالاد خوردن

دوست نداریم این را بگوییم، ولی سالاد خوردن همیشه هم سالم نیست. میزان سالاد و سسی که روی آن می ریزید هم مهم است. افرادی هستند که روی سالاد خود مواد پر کالری مانند پنیر، سس، سیب زمینی، تن ماهی، و تکه های نان و ژامبون می ریزند. باید مواردی که روی سالاد می ریزید را محدود کنید.

تلویزیون‌ها علاوه بر فرمت‌های متنوع، انواع مختلفی هم دارند. از جمله فرمت‌های آنها می‌توان به استاندارد،  HDو Full HD اشاره کرد. در حالت استاندارد تعداد پیکسل‌های افقی تصویر 720 و  عمودی 480 است. کیفیت تصاویر HD، 1280 پیکسل افقی و 720 پیکسل عمودی است. 

به این ترتیب، کیفیت HD – به دلیل پیکسل‌های بیشتر - بسیار بهتر از فرمت استاندارد است. Full HD هم به معنی بهترین کیفیت تصویر است. با این فرمت، کاربر می‌تواند حتی کوچک‌ترین جزئیات تصویر را به‌راحتی ‌ببیند. حداکثر پیکسل‌های افقی آن 1920 و عمودی‌اش 1080 است. به این نوع فرمت1080 نیز می‌گویند زیرا نشان ‌دهنده حداکثر پیکسل‌های تصویر در حالت عمودی است. اما انواع تلویزیون نیز شامل LCD، LED و ... می‌شود که در ادامه به آنها می‌پردازیم.

تلویزیون HD چیست؟

HD مخفف کلمه انگلیسی High Definition به معنای کیفیت بالاست. HDTV تلویزیون‌های دیجیتالی هستند که کیفیتی چند برابر تلویزیون‌های عادی دارند. نقش اصلی این فناوری افزایش کیفیت صدا و تصویر صفحه‌نمایش است. این تلویزیون‌ها امکان اتصال به دیگر دستگاه‌های الکترونیک مانند کامپیوتر را دارند. از ویژگی‌های اصلی آنها می‌توان به شفافیت و دقت بالای تصویر، نمایش رنگ بیشتر، افزایش وسعت طول و عرض تصویر، صدای دیجیتال چند کاناله با کیفیت بالا اشاره کرد.

مشخصات تلویزیون‌های HD:

کیفیت تصویر

بر اساس استانداردهای تعریف شده، وضوح تصویر تلویزیون‌های HD شش برابر بیش از تلویزیون‌های معمولی است. سرعت نمایش فیلم آن نیز در هر ثانیه 60 فریم کامل است؛ یعنی دو برابر تلویزیون‌های عادی! 

 

ممکن است هنگام تماشای برنامه‌های معمولی در تلویزیون‌های HD، کناره‌های تصویر سیاه یا حتی خود آن کشیده و زوم شود. در این صورت کیفیت تصویر در آنها از تلویزیون‌های عادی پایین‌تر است. برای داشتن بهترین کیفیت تصویر،  بهتر است تلویزیون را بر اساس راهنمایی شرکت تولید کننده تنظیم کنید. استانداردهای صوتی و تصویری متعددی برای حالت‌های مختلف در این تلویزیون‌ها تعریف شده است که با انجام دادن تنظیم صحیح می‌توانید از آنها بهره ببرید.

اتصالات

تلویزیون‌های HD خروجی‌های متنوعی برای اتصال با دیگر وسایل دارند اما همه آنها سیگنال‌های HDTV را حمایت نمی‌کنند. به شما پیشنهاد می‌کنیم تلویزیونی بخرید که حداقل یک ورودی HDMI داشته باشد. غیر از سوکت‌های اتصال به کامپیوتر و آنتن HD که پشت تلویزیون تعبیه شده‌اند، دیگر اتصالات مثل RF، composite و S-Video کیفیت بالایی در مقایسه با HD ندارند. 

کنتراست تصویر

كنتراست به معنای اختلاف ميزان روشنايي و تاريكي یک تصوير در صفحه‌نمايش است که استاندارد خاصی براي اندازه‌گيري آن وجود ندارد. اما به طور کلی، تلويزيون‌هاي HD با‌كيفيت و پيشرفته معمولا از درجه كنتراست بالايي برخوردارند كه از 1:1000 شروع مي‌شود. بيشتر تلویزیون‌های HD صحنه‌های روشن را خوب نشان می‌دهند اما مدل‌هایی مثل ال‌سی‌دی در نمایش صحنه‌های تاریک کمی مشکل دارند. 

نرخ بازسازی تصویر

شاید در آگهی‌های تبلیغاتی تلويزيون‌هاي  HDدیده باشید که قابلیت 60 یا 120 هرتز را برای آنها ذکر می‌کنند. این ارقام در واقع نمایانگر نرخ بازسازی تصویر هستند که سرعت عملكرد دستگاه را مشخص مي‌كند. برای مثال، اگر نرخ بازسازی تصویر 60 هرتز (60Hz)  باشد یعنی تلویزیون در هر ثانیه 60 بار مي‌تواند تصوير را بازسازی می‌کند و نمايش دهد. به عبارت بهتر، لامپ‌های نمایش‌دهنده تصویر در هر ثانیه 60 بار خاموش و روشن می‌شوند تا تصویر شکل بگیرد و دیده شود.

LCD چیست؟

نمایشگرهای ال‌سی‌دی از دو لایه مواد شفاف تشکیل شده‌اند که قطبی شده و محکم به هم چسبیده‌اند. یکی از این لایه‌ها که به طور جداگانه با مواد پلیمری پوشیده شده است کریستال‌های مایع را نگه می‌دارد. کریستال‌های ال‌سی‌دی خودشان نور ندارند بلکه از یک منبع خارجی مثل لامپ‌های فلورسنت نور می‌گیرند. LCD رایج‌ترین نوع تلویزیون‌های موجود در بازار است و به دلیل تنوع قیمت و اندازه، میان کاربران محبوبیت خاصی دارد. 

مصرف برق ال‌سي‌دي نسبت به تلويزيون‌هاي معمولي بسيار كمتر است. با توجه به ساختار ويژه‌اي كه اين نمايشگرها دارند، دقت و كيفيت تصاوير متحرك در آنها بسيار بالاست. از سوي ديگر، مي‌توان گفت مهم‌ترين مزيت ال‌سي‌دي نسبت به لامپ‌تصوير، توليد و منتشر نکردن اشعه‌هایی است كه به چشم آسيب می‌رسانند. 

بزرگ‌ترين مشكل نمايشگرهاي ال‌سي‌دي عمر كوتاه آنهاست كه به حدود 16 هزار ساعت می‌رسد در صورتي كه عمر نمايشگرهاي معمولي 30 هزار ساعت است. 

 

مشخصات تلویزیون‌های LCD

‌كنتراست تصوير و کیفیت رنگ مشكي

نور موجود در ال‌سي‌دي‌ها با گذشتن از كريستال مايع و فيلتر رنگ تغيير وضعيت می‌دهد و به چشم ما مي‌رسد. مشكلي اصلی ال‌سي‌دي‌ها نمایش رنگ مشكي است. وقتي يك سلول می‌خواهد رنگ مشكي توليد كند، بايد جلوي عبور نور را بگيرد تا این رنگ به چشم بيننده برسد. اما اين عمل به دلیل وجود همیشگی نور پس‌زمينه به طور کامل صورت نمی‌گیرد و رنگ مشكي در ال‌سی‌دی كامل و عمیق دیده نمی‌شود.

‌روشنايي تصوير

همان‌طور كه اشاره شد، در ال‌سي‌دي از يك منبع جداگانه براي ايجاد نور استفاده مي‌شود. در این نوع تلویزیون كه مي‌توان ميزان نور را به سادگي و با توجه به محيطي كه تلويزيون در آن قرار دارد، كم يا زياد كرد. اما پلاسما هر سلول نور مورد نياز را خودش توليد مي‌كند. این مساله باعث می‌شود دیدن تصاویر تلویزیون‌های پلاسما در محيط‌هاي پرنور و فضاي آزاد کمی سخت‌تر باشد. به همين دلیل برای پخش تصاویر تبليغاتي يا در محيط‌هاي پر‌نور از ال‌سی‌دی استفاده مي‌كنند.

‌پخش تصاوير با حركت سريع

ال‌سي‌دي‌ مشكل زمان پاسخ‌دهي دارد؛ يعني مدتی طول مي‌كشد که بتواند يك فريم را جايگزين فريم قبلي كند. اين مساله باعث مي‌شود هنگام پخش تصاويري كه صحنه‌هايي با حركت سريع دارند، سايه‌اي از فريم قبلي روي صحنه باقي بماند. البته اکنون با ساختن مدل‌هايي با زمان‌ پاسخ‌دهي كمتر از 8 ميلي‌ثانيه نگراني‌ها در اين زمینه كمتر شده است. 

 ‌طول عمر

طول عمر ال‌سي‌دي‌ها حدود 60 هزار ساعت (7 سال به طور مداوم و شبانه‌روزی) است. در واقع عمر مفید ال‌سي‌دي تا زماني است كه ميزان نور پس‌زمينه آن‌ به نصف كاهش پيدا كند.

پلاسما چیست؟

اساس فناوری نمایشگرهای پلاسما، لامپ‌های فلورسنت است. این صفحه‌نمایش از چندین سلول تشکیل شده که هر یک از آنها دو صفحه شیشه‌ای مجزا دارند. در فاصله بین این دو صفحه، گاز نئون - زنون تزریق می‌شود که در روند تولید به صورت پلاسما (مایع) درمی‌آید. هنگام اتصال تلویزیون یا نمایشگر به برق، این گازها فسفرهای آبی، قرمز و سبز تولید می‌کنند و در نهایت موجب شکل‌گیری تصویر می‌شوند. در این سیستم، یک پیکسل برابر با گروهی از فسفرهای قرمز، آبی و سبز است. 

پلاسماها تنوع چندانی ندارند و اندازه بیشتر آنها بالای 42 اینچ است. مهم‌ترين مزاياي نمايشگر پلاسما اين است که زاويه ديد 180 درجه‌اي ايجاد مي‌كند و مي‌توان تصوير را از همه طرف به طور كامل در آن مشاهده كرد. جالب اين است كه روشنايي تصوير به صورت خودکار با روشنايي محيط تطابق پيدا مي‌كند. مثلا اگر در محيط تاريك به تلویزیون نگاه كنيد، تصاوير را روشن‌تر می‌بینید. پلاسماها بسیار باریک هستند اما متاسفانه انرژی برق زیادی مصرف می‌کنند. 

 

مشخصات تلویزیون‌های پلاسما

‌كنتراست تصوير و کیفیت رنگ مشكي

برخلاف ال‌سي‌دي، در پلاسما نور پس‌زمينه وجود ندارد و هر سلول نور مورد نيازش را خود توليد مي‌كند. به این ترتیب فقط با خاموش كردن سلول مورد نظر مي‌توان به سطح مناسبي از رنگ مشكي رسيد. به‌ همين دلیل است که كنتراست تصوير در پلاسما بسيار بيشتر از ال‌سي‌دي به نظر می‌رسد.

Burn-In

يكي از معایب پلاسما ايجادBurn-In  است. در این حالت اگر يك تصوير ثابت مدتی طولاني روي صفحه تلويزيون ثابت پخش شود، ممكن است پس از تغییر تصویر نیز شبحي از آن همچنان روی صفحه باقي بماند. تصاوير تلويزيون معمولا متحركند‌ و اين مساله بيشتر در مورد آرم‌ شبكه‌هاي تلويزيوني اتفاق مي‌افتد که گوشه‌ تصویر ثابت هستند. البته با پيشرفت فناوري ساخت و به وجود آمدن امكاناتي همچون‌Anti-Burn ، این مشکل تا حد زیادی برطرف شده است.

‌طول عمر

در تلویزیون‌های پلاسما به دلیل اين كه وظيفه توليد نور بر عهده خود سلول‌هاست و اين كار از طريق فسفرهاي داخل آنها صورت مي‌گيرد، ‌عمرشان را مدت زماني در نظر مي‌گيرند كه درخشندگي اين فسفرها به نصف كاهش پيدا كند. پلاسماهای قدیمی حدود 20 هزار ساعت دوام می‌آوردند اما عمر انواع امروزی آنها همانند ال‌سی‌دی‌ها و حدود 60 هزار ساعت است.

LED چیست؟

تلویزیون‌های LED نسل بعد از LCD‌ها هستند که تکنیک تابش نور متفاوتی دارند. همین مساله تفاوت‌های اساسی در کیفیت تصویر آن نسبت به ال‌سی‌دی ایجاد می‌کند. در تلویزیون‌های LED برای روشن کردن صفحه‌نمایش از دیودهای ساطع‌‌کننده نور(LED)  در قسمت پشت یا دورتادور آن استفاده می‌شود. با بهره‌گیری از این چراغ‌ها تصاویر مشکی طبیعی‌تر به نظر می‌رسند و کنتراست آنها نیز بالاتر می‌رود. 

مشخصات تلویزیون‌های LED

کنتراست و کیفیت تصاویر تیره

تلویزیون‌های LED در مقایسه با LCDها از کنتراست تصویر بهتری برخوردارند. نمایشگرهای LCD برای ایجاد تصاویر تیره باید کریستال‌ها را بچرخانند و راه نوری را که از پشت صفحه می‌تابد، سد کنند. این مساله یکی از مشکلات عمده آنهاست زیرا با ممانعت از تابش نور، کنتراست تصویر کاهش می‌یابد و جزئیات آن از بین می‌رود. اما در تلویزیون‌های LED با استفاده از قابلیت تیرگی موضعی، میزان نور صفحه کنترل و این مشکل برطرف می‌شود. در حقیقت LED‌‌ها به جای ممانعت از تابش نور، آن را پشت تصاویر مشکی کم‌رنگ می‌کنند. به این ترتیب تصاویر تیره بهتری به دست می‌آید. 

 

درجه دقت رنگ

نمایشگر‌های LED با بهره‌گیری از فناوری نورهای رنگی یا RGB می‌توانند از طریق تنظیم نوری که از پشت صفحه‌نمایش می‌تابد، رنگ‌های حقیقی تصویر را به نمایش درآورند. در این فناوری که نوعی روش تشريح رنگ است و در بسيارى از نمایشگرها مورد استفاده قرار می‌گیرد، با مخلوط كردن درصدی از رنگ‌های قرمز، سبز و آبى، رنگ مورد نظر به دست می‌آید.

اندازه 

اندازه تلویزیون‌های LED بین 40 تا 70 اینچ متغیر است و کمترین ضخامت آنها به 2.5 سانتی‌متر می‌رسد. 

طول عمر

بیشتر سازندگان تلویزیون‌های LED ادعا می‌کنند طول عمر ‌محصولاتشان بیش از 100 هزار ساعت است. البته هنوز آمار ثابت شده‌ای از میزان ماندگاری این تلویزیون‌ها در دست نیست. در هر حال، طول عمر دیودهای نوری بالاست. 

میزان مصرف انرژی

LED‌‌ها بین انواع تلویزیون‌های HD کمترین میزان مصرف انرژی را دارند. گفته می‌شود این تلویزیون‌ها می‌توانند تا 40 درصد از میزان مصرف انرژی بکاهند. 

 مزایای زیست‌محیطی

کمتر مصرف شدن انرژی در تلویزیون‌های LED باعث می‌شود میزان تشعشع کربن و تولید گرما در آنها کاهش یابد، این مساله آلودگی کمتر هوا را نیز در پی دارد. علاوه بر این، تولیدکنندگانی همچون سامسونگ ادعا می‌کنند که تلویزیون‌های LED شرکتشان جیوه ندارند. عدم وجود جیوه مشکل از بین بردن تلویزیون‌های از کار افتاده را بدون آسیب رساندن به محیط‌ زیست برطرف می‌کند. 

OLED چیست؟

مسلما با ورود تلویزیون‌های OLED به بازار، LCD و حتی  LEDبه فناوری‌های درجه دو تبدیل می‌شوند. این تلویزیون‌ها به نازکی یک ورق کاغذ هستند و چند صد گرم بیشتر وزن ندارند. 

صفحه‌نمایش این تلویزیون‌ها را مجموعه‌ای از پرده‌های نازک از جنس مواد آلی تشکیل می‌دهد که بین دو رسانا قرار گرفته‌اند. این نمایشگرها از فناوری OLED - دیودهای آلی ساطع‌کننده نور- بهره می‌برند. از آنجا که این دیودها (OLEDs) خودشان نور می‌دهند، به نور پشت ‌صفحه نیاز ندارند. به همین دلیل نیز نمایشگرهای OLED بسیار سبک، باریک و کم‌مصرف هستند. 

 

از مزایای دیگر این نوع تلویزیون‌ها می‌توان به مواردی همچون درخشندگی بیشتر در مقایسه با سایر فناوری‌های نورپردازی از پشت، سرعت بالای بازسازی صفحه و واکنش سریع‌تر به تغییر سیگنال‌ها که باعث می‌شود این تلویزیون برای نمایش فیلم‌های سینمایی ایده‌آل باشد، مقاومت زیاد در برابر ضربه و چرخش‌های ناگهانی، کارایی بالا در دماهای مختلف و شرایط گرمایی نامناسب و مصرف پایین انرژی به علت عدم استفاده از نور پس‎زمینه اشاره کرد. 

تلویزیون‌های UHD؛ گام بعدی 

فناوری جانشین تلویزیون‌های با کیفیت بالا، ‌Ultra High Definition TV یا به اختصار UHDTV (با کیفیت بسیار بالا) نامیده می‌شود. کیفیت این فناوری چند برابر تلویزیون‌های‌HD  است. ژاپنی‌ها سال 2002 نمونه آزمایشی این سیستم ‌را به طور رسمی معرفی کردند. آنها همچنان سخت تلاش می‌کنند که کیفیت سیستم، نرم‌افزار و تجهیزات UHD را بهبود بخشند و از این طریق تجربه تماشای برنامه‌های تلویزیونی را بهینه کنند. هدف نهایی آنها این است که تا سال 2015 میلادی بتوانند پخش آزمایشی برنامه‌ها به وسیله امواج ماهواره‌ای را آغاز و تا سال 2025 میلادی نیز استفاده از فناوریUHDTV  را در ژاپن امکان‌پذیر کنند.

تلویزیون‌های  UHDدارای کیفیت ‌تصویری 16 برابر انواع HD‌‌‌ها هستند و از قابلیت نمایش تصاویری با رزولوشن4320 ×7680 بهره می‌برند؛ یعنی 32 میلیون پیکسل. این در حالی است که تلویزیون‌های HD تقریبا 2 میلیون پیکسل را نمایش می‌دهند. علاوه بر این بهبود شگرف در کیفیت‌ تصویر، با استفاده از فناوری UHDTV کیفیت صدا نیز بهبود چشمگیری پیدا می‌کند. با این فناوری می‌توان صدای 24 کانال صوتی را با 24 بلندگوی متفاوت شنید که هر کدام کیفیت متفاوتی دارند. 

 

زیاد بودن تعداد پیکسل‌ها نه تنها کیفیت تصویر را در UHDTV‌ها به طور استثنایی افزایش می‌دهد بلکه به نمایشگرهای بسیار بزرگی نیز احتیاج دارد. سازندگان پیش‌بینی می‌کنند اندازه نمایشگرهای UHD بین 100 تا 200 اینچ باشد. نمونه‌های تجاری نیز که احتمالا برای اهداف آموزشی، امنیتی و تبلیغاتی در ورزشگاه‌ها، نمایشگاه‌ها و موزه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند بین 350 تا 600 اینچ تولید خواهند شد. 

از طرف دیگر، سرعت نمایش فریم‌ها در سیستم‌ها و تلویزیون‌های UHD‌ برابر با p60 (تصاعدی) و بهتر از تلویزیون‎های HD است. با این حال فعلا قرار است نسبت تصویر 16 به 9 مورد استفاده در تلویزیون‌های HD در UHD‌ها هم حفظ شود. به این ترتیب، فناوری جدید با نحوه پخش HDTV سازگار می‌شود. 

مشخصات تلویزیون‌های UHD

وضوح ‌تصویر

وضوح ‌تصویر با تعداد پیکسل‌هایی تعیین می‌شود که به صورت افقی و عمودی در نمایشگر تلویزیون قرار گرفته‌اند. هرچه تعداد پیکسل‌ها بیشتر باشد، تصاویر واضح‌تر خواهند بود.

 نسبت تصویر

 نسبت تصویر تناسب طول و عرض صفحه‌نمایش را تعریف می‌کند. این ویژگی در تلویزیون‌های قدیمی 4 به 3 بود در حالی که در تلویزیون‌های کنونی 16 به 9 است. 

نرخ بازسازی تصویر

 این سرعت در واقع تعداد دفعات تجدید شدن تصویر روی صفحه‌نمایش را نشان می‌دهد. حروف کوچکی که پس از اعداد معرف کیفیت تصویر نوشته می‌شوند، نشانگر نحوه انجام این فرآیند هستند.  

تلویزیون‌های سه‌بعدی
 
سه‌بعدی واژه‌ای کلی برای نوعی فناوری در نمایشگرهاست که به کاربر اجازه می‌دهد فیلم، بازی یا هرگونه تصویر ویدئویی را به صورت بُعددار و برجسته ببیند. تلویزیون‌های HD‌ در حالت عادی فقط طول و عرض دارند اما این فناوری به آنها بُعد سوم یعنی عمق هم می‌دهد.

بعد سوم برای این که خودش را به ما نشان دهد مغزمان را گول می‌زند. می‌پرسید چگونه؟ اول باید ببینیم چشم‌ها چطور می‌بینند. هنگامی که جسمی از ما دور است، شعاع‌های نوری که از آن به دو چشم ما می‌رسند با هم موازی هستند. ولی وقتی همان جسم نزدیک می‌شود، این شعاع‌ها دیگر موازی نیستند بلکه به صورت همگرا حرکت می‌کنند و چشم ما برای دیدنشان باید کمی تغییر حالت بدهد. 

 

کنترل و ثبت این تغییرات به عهده مغز است. اطلاعات به دست آمده به مغز کمک می‌کنند که فاصله جسم تا چشم را تخمین بزند. به طور مثال، چشم برای دیدن یک جسم، تقعر بسیار کمی پیدا کند، مغز متوجه می‌شود که این جسم در فاصله‌ای نزدیک قرار دارد.

ایده اصلی ضبط و پخش تصویر نیز دقیقا بر همین عملکرد مغز و چشم استوار است. در تلویزیون‌های سه‌ بعدی تلاش بر آن است تصاویری ارائه شوند که برای هر چشم در محل متفاوتی قرار داشته باشند تا مغز آنها را به صورت غیرمسطح و عمقدار تشخیص دهد. اینجاست که مغزمان را فریب می‌دهیم!

البته مشکلی هم وجود دارد چرا که تمرکز کردن چشم‌ها روی تصاویر متفاوت به این معنی است که میزان تقعر و نقطه فوکوس چشم‌های چپ و راست با هم فرق دارند. همین امر باعث سردرد و سرگیجه می‌شود.

تلویزیون هوشمند Smart TV 

تلویزیون‌های هوشمند مانند تلفن‌های هوشمند امکان اتصال به اینترنت و استفاده از سرویس‌های آنلاین ویدیویی و شبکه‌های اجتماعی و غیره را دارند.

تلویزیون‌های هوشمند قادرند با کامپیوتر ارتباط برقرار کرده و اطلاعات را دریافت یا ارسال کنند. اصطلاح Smart TV یا تلویزیون هوشمند، نخستین بار توسط سامسونگ معرفی شد، پس از آن ال‌جی و فیلیپس نیز آن را توسعه دادند.

تمام فلسفه هوشمندی در این است که شما را بیشتر پای تلویزیون بنشاند. در حقيقت، تلویزیون‌های هوشمند سعی می‌کنند دو دنیای برنامه‌های تلویزیونی و اینترنت را به يکديگر پیوند دهند.

 

تلویزیون هوشمند این قابلیت را به شما می‌دهد تا دیگر به اتصال انواع و اقسام دستگاه‌های پخش‌کننده به تلویزیون نیاز نداشته ‌باشيد و بتوانید تمامی فایل‌های چندرسانه‌ای خود را حتی به صورت بی‌سیم مشاهده کنید. همچنین از طریق تلویزیون هوشمند می‌توانید به اینترنت وصل شوید، ایمیل‌ها را چک کنید، با دوستانتان صحبت کنید، به سایت‌های شبکه‌های اجتماعی بروید و فایل‌های چند‌رسانه‌ای را از روی اینترنت ببینید.

در حال حاضر اکثر تولید کننده‌های تلویزیون، تلویزیون‌های هوشمند تولید می‌کنند ولی برخی، نام‌های متفاوتی برای تلویزیون های هوشمند خود گذاشته‌اند.  به ‌عنوان مثال سونی تلویزیون‌های هوشمند خود را Internet TV نام‌گذاری کرده است، به هر حال منظور از تلویزیون هوشمند (Smart TV) تلویزیونی است که قادر است به اینترنت متصل شود و سرویس‌های اینترنتی را در اختیار کاربر قرار دهد.

منظور از i و p در فرمت HD چیست؟

فرمت i: i مخفف کلمه انگلیسی interlace و به معنی «به هم پیچیده» است. این حرف که در ادامه عدد نمایشگر کیفیت تصویر می‌آید، نشان می‌دهد که در این فرمت همه پیکسل‌ها و خطوط در یک زمان پردازش نمی‌شوند. ابتدا پیکسل‌های فرد سپس پیکسل‌های زوج  با فاصله زمانی 30/1 ثانیه از هم پردازش می‌شوند. البته این روش یک اشکال دارد و آن هم ایجاد لرزش در تصویر یا Flicker هنگام افزایش اندازه آن و سرعت تغییر فریم‌هاست.

فرمت P: P مخفف کلمه انگلیسی progressive و به معنی «تصاعدی» است. این فرمت مثل 480p, 720p و 1080p در واقع نوع پیشرفته‌تر فرمتi  است که امروزه در تلویزیون‌های جدید کاربرد بیشتری دارد. در فرمت  pبرخلاف فرمت i همه پیکسل‌ها در یک زمان پردازش می‌شوند در نتیجه تصاویر صاف‌تر و زنده‌تر هستند، به اصطلاح عامیانه، نمی‌پرند و لرزش ندارند.