رقابت‌های فرمول ۱ پس از هوافضا به عنوان نوک پیکان علم مهندسی قرار دارد. تکنولوژی‌های مورد استفاده در این مسابقات چندین سال از صنعت خودروسازی جلوتر هستند و شاهد استفاده این تکنولوژی‌ها در خودرو‌های معمولی چند سال پس از استفاده آن‌ها در فرمول ۱ هستیم. از فایبرکربن، گیربکس‌های دو کلاچه به همراه پدل شیفتر، سیستم تعلیق چند اتصاله و توربوشارژر‌ها به عنوان تکنولوژی‌هایی که در این زمینه توسعه یافتند و سپس به بازار سایر خودرو‌ها راه پیدا کردند، می‌توان نام برد. تنها دلیل این امر هزینه‌های بسیار سنگین تحقیق توسعه است که تیم‌ها برای پیشرفت خودرو‌های خود همه ساله متحمل می‌شوند. به همین دلیل پیشنهاد نگارنده این است که اگر طرحی جاه‌طلبانه در ذهن خود دارید و بعید می‌دانید که شرکتی در دنیا حاضر به سرمایه‌گذاری بر روی آن شود، تیم‌های فرمول ۱ را مد نظر قرار بدهید زیرا آن‌ها از هیچ عمل و هزینه‌ای برای پیشرفت خود دریغ نمی‌کنند.
بقیه در ادامه مطلب...
