یک. شادی را انتخاب کن و آن را انعکاس بده
شادی یک گزینه و یک منبع انرژی است که شما با فعالیت‌های روزمره می‌توانید به آن دست پیدا کنید. سعی کنید محل زندگی خود را پر از عشق، صلح، صمیمیت و سرگرمی کنید تا بتوانید شادی را لمس کنید. کاری کنید که خودتان شاد باشد تا بتوانید جهانی شاد برای خود و دیگران به وجود بیاورید.
دوره‌ی زندگی هر انسانی همراه با فراز و نشیب‌های زیادی است. در زندگی هر شخصی لحظاتی وجود دارد که احساس قربانی شدن کرده‌ایم. از شریک زندگی‌مان که که وظایفش را انجام نمی دهد تا خیانت، قتل و بسیاری دیگر. در چنین مواقعی باید تصمیم بگیریم که می‌توانیم بخشنده باشیم یا نه؟
بقیه در ادامه مطلب...
بقیه در ادامه مطلب...
همه بچه‌ها از الگوي ثابتي براي غذا خوردن پيروي نمي‌كنند. بعضي کودکان وقتي غذاخور مي‌شوند، با دور شدن قاشق از دهان‌شان به گريه مي‌افتند و بعضي‌ها هم آنقدر به غذا خوردن بي‌ميل هستند كه مادر را به گريه مي‌اندازند.
اما هميشه عادت‌هاي عجيب و غريب غذايي بچه‌ها نيست كه والدين را نگران مي‌كند؛ گاهي خود پدر و مادرها هستند كه بي‌اطلاع از نيازها و شرايط كودك‌شان، براي خود نگراني‌هايي غيرواقعي دست و پا مي‌كنند. پيشنهاد مي‌كنيم براي كمتر كردن نگراني‌هاي بي‌موردتان، براي اينكه بدانيد كودك‌تان از تولد تا يك‌سالگي چطور و چقدر رشد مي‌كند و برای اینکه از ميزان غذا و شيري كه نياز دارد باخبر شويد، اين راهنما را بخوانيد.
همه ما کم و بیش شیطنت های کودکی مان را به یاد داریم. زمانی که خطایی از ما سر می زد و متناسب با نوع کاری که انجام داده بودیم تنبیه میشدیم. آیا به یاد دارید که چگونه تنبیه می شدیم؟ در اتاقمان حبس میشدیم یا مجبور می شدیم یک گوشه ساکت و آرام بنشینیم، یا برای مدتی از بازی کردن با اسباب بازی هایمان محروم میشدیم. تلویزیون دیدن یکی از تفریحات شیرین دوران کودکی بسیاری از ما بوده است ، مخصوصا با برنامه ها و کارتون های خاطره انگیزی که هنوز از ذهنمان پاک نشده است، اما تصور کنید که همین تماشا کردن تلویزیون روزی برای کودکان رنج آور و خسته کننده باشد! کودکان امروزی به قدری غرق در ابزارهای دیجیتالی هستند که تماشای تلویزیون برایشان خسته کننده شده است. البته این موضوع برای همه افراد صدق نمی کند اما شاید باورتان نشود که بعضی از والدین با مجبور کردن آنها به تماشای تلویزیون آنها را تنبیه میکنند! در حقیقت جدا کردن آنها از تبلت و دیگر سرگرمی هایی که در اختیار دارند نوعی تنبیه به حساب می آید با این تفاوت که بجای حبس شدن در اتاق و غیره میتوانند تلویزیون تماشا کنند.
طی گفتگویی که با 800 پدر و مادر صاحب کودکان بین 2 تا 12 سال انجام شده است، تقریبا نیمی از این والدین اذعان داشته اند که هنگامی که خطایی از فرزندشان سر می زند، تبلت هایشان را از آنها می گیرند و آنها را با تماشای تلویزیون بجای تفریح مورد علاقه شان، تنبیه می کنند. بنا بر این آمار مختصر شاید نسلی از کودکان داشته باشیم که در آینده دیدن تلویزیون را به عنوان یکی از تنبیه هایشان به یاد بیاورند!. 57 درصد از این والدین معتقندکه فرزندانشان گجت های دیجیتالی را به تلویزیون ترجیح می دهند، علت آن نیز این است که کودکان می گویند ، قابل حمل بودن ، صفحه لمسی ، سادگی کار با آنها ، احساس استقلال کردن در قبال آنها و قابلیت مشاهده یک محتوا به دفعات نامحدود در این گجت ها را دوست دارند. 58 درصد از این کودکان مالک یک تبلت هستند و 41 درصد آنها نیز ماندن سر میز غذا یا در حقیقت گذراندن وقت با پدر و مادرشان را فدای تبلت هایشان میکنند. بسیاری از ما نیز هم اکنون وضعی مشابه همین را داریم، و وقت زیادی را با موبایل ها و گجت هایمان صرف میکنیم و اگر خوب نگاه کنیم، می شویم همان کودک با تبلتی که عاشق آن است! اما بیشترمان هیچ علاقه ای نداریم که شبیه کودکان امروزی می بودیم و بعضا به دوران کودکی خودمان بدون اینترنت، بدون موبایل ، تبلت و دیگر انواع و اقسام تکنولوژی می بالیم. به نظر شما اینکه کودکان امروز تا این حد در برابر تکنولوژی آزاد هستند درست است و باید آنها را از تکنولوژی دور کرد یا اینکه آنرا امری اجتناب ناپذیر می دانید و راه حل را در مدیریت آن میبینید؟