خوش آمدید

  حسن به مدرسه نمی‌رود چون دچار معلولیت جسمی و ذهنی است اما مونسش یک کتاب است؛ کتابی که دوست دارد ورق بزند و از نگاه کردن به آن، لذت می‌برد.

 ، این کودک 12 ساله، حسن نام دارد که در روستای درنگ مدو از توابع بشاگرد زندگی می‌کند.

حسن قادر به انجام هیچ کاری نیست و در گوشه‌ای از خانه کپری‌شان با تنها مونسش، روزها را به شب می‌رساند.

او به مدرسه نمی‌رود چون دچار معلولیت جسمی و ذهنی است اما مونسش یک کتاب است؛ کتابی که دوست دارد ورق بزند و از نگاه کردن به آن، لذت می‌برد.

 پس از استعفای رئیس سازمان سیا اکنون سئوال این است که چه کسی جانشین او خواهد شد.

 رابطه نامشروع «در ظاهر» و اختلافات داخلی «به واقع»، موجب بسته شدن پرونده فعالیت «دیوید پترائوس» در سازمان سیا شد. به دنبال استعفای او، اکنون آنچه مطرح است این است که چه کسی سکان ریاست مهمترین نهاد امنیتی آمریکا را در دست خواهد گرفت.

هر چند پس از کناره‌گیری پترائوس،‌ باراک اوباما، «مایکل مورل»، معاون او را به عنوان «سرپرست موقت» این سازمان برگزید اما محافل و رسانه‌های آمریکایی او را گزینه مورد نظر رئیس جمهور آمریکا برای ریاست بر سیا عنوان کرده‌اند که شانس زیادی برای تصدی این پست دارد.

البته این نخستین بار نیست که سرپرستی سیا به مورل واگذار شده است. او پیشتر نیز پس از انتصاب «لئون پانتا»، رئیس سابق سیا به عنوان وزیر دفاع آمریکا، سرپرست سیا شده بود. در آن دوران، مایکل مورل از اول جولای 2011 تا تا 6 سپتامبر همان سال سرپرستی این نهاد امنیتی را برعهده گرفت.

مورل که سابقه 32 سال فعالیت در سازمان سیا را در کارنامه کاری خود دارد، در ابتدا رئیس بخش آسیا، اقیانوسیه و آمریکای لاتین بوده، به همین خاطر بخش اعظم فعالیت او در این نهاد به پروژه‌های آسیایی اختصاص یافته است. او همچنین در دوره‌ای مدیریت کارکنانی را برعهده داشته که گزارش‌های روزنامه برای جرج بوش، رئیس جمهور سابق آمریکا را تهیه می‌کردند. مورل در سال 2010، به عنوان معاون رئیس این سازمان جانشین «استفان کاپس» شد، اما پیش از آن، او به عنوان مدیر اطلاعاتی سیا فعالیت کرده است.

بر خلاف دیوید پترائوس که گفته می‌شود رابطه چندان خوبی با باراک اوباما نداشته، گفته می‌شود مایکل مورل روابط بسیار نزدیکی با رئیس جمهور آمریکا دارد و هر روز به عنوان «پترائوس دوم»، اوباما را در جریان اخبار روز قرار می‌دهد.

یکی از معاونان کاخ سفید درباره مورل به نشریه «پولتیکو» گفته، او بی‌نهایت در کاخ سفید، در میان جامعه اطلاعاتی و سازمان امنیت ملی مورد احترام است.

جالب اینکه او در سن 21 سالگی در حالی که قصد جدی برای یافتن شغل را نداشته، با انجام مصاحبه، در سازمان سیا پذیرفته می‌شود. این در حالی است که مورل تصمیم داشته پس از پایان دبیرستان، مشغول  تدریس شود اما در عوض وارد سازمان جاسوسی آمریکا می‌شود.

در واقع، او سال 1980 به عنوان تحلیلگر اقتصادی با حقوق 15193 دلار در ماه کار خود را در سیا آغاز کرد و سپس به مدت 14 سال به عنوان مدیر اطلاعاتی شرق آسیا فعالیت کرد. او در دوره‌ای معاون اجرایی «جرج تنت»، رئیس اسبق سیا شد و در عین حال مسئول ارائه گزارش روزانه به رئیس جمهور نیز بود. علاوه بر این،‌ مایکل مورل در دوره‌ای مشاور جرج بوش، رئیس جمهور اسبق آمریکا نیز بوده است.

روزنامه وال استریت ژورنال درباره او نوشته: «مورل همواره در مرکز هر گونه مبارزه علیه القاعده قرار دارد و در عین حال، حامی بی‌پروای حمله به مخفیگاه اسامه بن‌ لادن در پاکستان بوده است».

هر چند او به خاطر عملکرد حرفه‌ای خود همیشه مورد تقدیر بوده، اما همواره در پشت روسای خود قرار گرفته است. در واقع، تنها انتقادی که تاکنون به او وارد شده این بوده که او فردی بسیار درون‌گراست. از مورل به عنوان فردی فروتن نیز یاد می‌‌کنند.

با وجود اینکه رسانه‌های مختلف از شانس بالای او برای تصدی ریاست سیا سخن به میان آورده‌اند، اما پایگاه خبری نیوزمکس، از «جین هرامن»،‌ مدیر مرکز بین‌المللی وودرو ویلسون، «جان برنان»، مشاور ضدتروریسم اوباما، «تام دانیلون»، مشاور امنیت ملی اوباما و «ریچارد لوگار»، سناتور جمهوریخواه که از دوستان قدیمی رئیس جمهور آمریکاست، به عنوان سایر گزینه‌های احتمالی نام برده است.

برای رامنی شکست خورده در انتخابات فقط و فقط منافع امریکا مهم است. این رفتاری است که تبدیل به سنت شده است. و این همان سنتی است که در فضای سیاسی کشور ما کمرنگ شده است.

رامنی رقیب: طرح نظام خدمات درمانی باراک اوباما شما و اعضای سالمند خانواده ما را از ابتدایی ترین نیازهای پزشکی و مراقبتی محروم خواهد کرد. رئیس جمهور امریکا میلیون ها دلار به بدهی های مردم این کشور افزوده است و در صورتی که رئیس جمهور شوم بار دیگر کشور را در مسیر صحیح قرار خواهم داد.افزایش بهای مواد غذایی، سوخت، بیمه درمانی و هزینه های روزمره زندگی مردم را زیر بار مخارج زندگی له کرده است. اوباما هیچ برنامه ای برای اصلاح این مشکلات ندارد.

این انتقادات تنها گوشه ای از انتقادات و حملات بی محابایی است که میت رامنی کاندیدای جمهوری خواهان، در کارناوال های تبلیغاتی خود قبل از انتخابات علیه رقیب دموکرات خود باراک اوباما ایراد کرده است. خواندن چنین سخنانی برای خواننده این امر را به ذهن متبادر می سازد که رامنی جمهوری خواه شمشیر را از رو برای باراک دموکرات بسته است.

سودای قدرت سبب شده که جانب هیچ انصافی را در انتقادات و حملات خود رعایت نکند. بری او هر چه هست تلاش و تقلا برای پیروز شدن بر رقیب است. در این مبارزه انتخاباتی اخلاق و مصلحت جایگاهی ندارد. همه چیز بر مدار قدرت سامان می یابد. نقطه ثقل این بازی بزرگ را قدرت راهبری میکند. انچه که برای رامنی و جمهوری خواهان در این وهله مهم می نماید، پیروزی در انتخابات و از میدان به در کردن رقیب دموکرات است.

رامنی خود را بیش از اوباما مستحق تصاحب صندلی ریاست جمهوری در کاخ سفید میداند. راه رسیدن به این آرزومندی فقط از درون صندوق های رأی شهروندان امریکایی بیرون می آید. رامنی در طلب آرزویش عزم خود را جزم کرده است تا بر رقیب خود پیروز شود. بنابراین باید خود را برای تصاحب پست ریاست جمهوری محق تر از اوباما نشان دهد تا بتواند رأی شهروندان امریکایی را برای خود جلب کند. رامنی به خوبی میداند که برای تحقق این رؤیا باید اوبامای دموکرات را ناموجه نشان دهد.

اوبامایی باید برای شهروندان امریکایی ترسیم شود که از ابتدای ریاست جمهوری اش هر چه کرده است جزء پایمال کردن منافع ملی امریکا و حقوق شهروندان امریکایی نتیجه ای دربرنداشته است. نگاهی گذرا به سخنرانی های رامنی نشان از آن دارد که در این راه، رامنی از هیچ تلاشی فروگذاری نکرده است. از یکسو خود را ناجی امریکا و از دیگر سو اوباما را عامل تباهی امریکا نشان داده است. بنابراین رامنی به خوبی آداب بازی قدرت را در جامعه امریکایی فراگرفته است.

اما این تنها یک روی سکه است و آن روی سکه است که سایه سیاهی را بر خود دارد. این همان روی سکه است که در جامعه ما در بوق و کرنا میشود. در ذمّ این رفتار مصاحبه ها میشود، مقاله ها نوشته میشود، سمینارها برگزار میشود، فراخوان ها داده میشود. اما روی دیگر سکه که به بوته فراموشی سپرده میشود و توجهی به آن نمی شود، رفتار رامنی بعد از شکست است.

رامنی پس از اینکه نتیجه انتخابات اعلام میشود و خود را بازنده انتخابات می بیند در جمع طرفداران خود ظاهر میشود اما نه با زبان نیش و کنایه بلکه با لبخند بر لب. رامنی شکست خورده در در جمع طرفداران خود چنین سخن می راند: من لحظاتی قبل به پرزیدنت اوباما زنگ زدم، به ایشان تبریک گفتم و الان نیز به ایشان، همسر و دخترانشان و همه طرفدارانشان تبریک می گویم. انتخابات تمام شده و همه ما دوباره به ملت بزرگ امریکا ملحق میشویم تا اهداف این کشور را عینیت ببخشیم.

قطع به یقین خواننده ای که در سطور بالا گوشه ای از انتقادات رامنی نسبت به اوباما را خوانده، اکنون با مشاهده چنین رفتاری از سوی رامنی انگشت تعجب دهان می گیرد. آری جای تعجب هم وجود دارد. رامنی به راحتی قبول کرده است که بازنده انتخابات است. با قبول نتیجه انتخابات و اعلام تبریک از سوی رامنی هیاهوهای سیاسی به آسانی فرونشانده میشود. با اعلام نتیجه انتخابات دیگر جایی برای چک و چانه زدن باقی نمی ماند.

همه باید بپذیرند که اوباما رئیس جمهور شده است. برای رامنی شکست خورده از این به بعد دیگر منافع حزبی و گروهی مهم نیست، باید برای منافع ملی امریکا تلاش کرد، همه باید وحدت را تحقق بخشیم. اکنون برای شکست خورده انتخابات فقط و فقط منافع امریکا مهم است. این رفتاری است که تبدیل به سنت شده است. و این همان سنتی است که در فضای سیاسی کشور ما کمرنگ شده است.

بخصوص که بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال 1388، کاندیداهای شکست خورده به جای دل کندن از آرزوی تکیه زدن بر کرسی قدرت در پاستور و دل بستن به جامه عمل پوشاندن بر دغدغه وحدت ملی و تأمین منافع ملی، تمام قد در برابر کاندیدای پیروز قرارگرفتند. تمام حرفشان یک چیز بود ما شکست نخورده ایم ما نتیجه انتخابات را قبول نداریم. اکنون که باید همه یکی می شدند متفرق شدند. تسویه حساب های شخصی همه چیز را تحت شعاع خود قرار داد.

این بار آواز دهل از دور شنیدن خوش نبود. طبل، طبل تقابل و رویارویی بود. تبریک پیروزی جای خود را به اردوکشی های خیابانی داد. بنابراین می بینیم که یاد نگرفته ایم و باید یاد بگیریم که بتوانیم قبول کنیم که شکست خورده ایم، باید یادبگیریم که همه حتی بازنده ها و شکست خورده ها همه به یک جبهه تعلق داریم. باید منافع ملی ورای هر سلیقه و ذائقه سیاسی قراربگیرد. همه در عین تکثر و اختلاف سلیقه باید یک چیز را درخواست کنیم و آن همه عظمت و سربلندی ایران اسلامی است.

انتخابات 88 تجربه ای تلخ از همین یادنگرفتن ها بود. انتخابات ریاست جمهوری 92 در راه است. جنب و جوش ها آغاز شده است. همه مدعیان خدمت به مردم خود را آماده ی خدمت می کنند، خدا نکند که خود را آماده ی جنگ قدرت کنند. خدا نکند که شهوت قدرت کاندیداها را به مرتبه ای از خودپرستی و سقوط برساند که بدون درنظرگرفتن اخلاق انتخاباتی و چشم بستن بر منافع ملی، در شرایطی که کشور بیش از هر زمانی به وحدت کلمه نیاز دارد، تجربه ای تلخ را در تاریخ نظام جمهوری اسلامی رقم زنند.

حسینعلی یارخی جوشقانی

منبع:مرکز اسناد انقلاب اسلامی

ولایتی که در عصر غیبت تداوم‌بخش دین الهی در عرصه‌های تعلیم، تقنین و اجراست، بنابر تصریح روایات مشهور و مستند، بر عهدة نایبان عام امام عصر(عج)، فقیهان عادل و اسلام‌شناس است.

اشاره

غیبت، نامی گره خورده با نام امام مهدی(عج) و دارای اسراری همچون ترس از قتل، رهایی از بیعت طاغوت‌ها و افاضه تدریجی است؛ اما بزرگ‌ترین راز غیبت، همان حکمتی است که خداوند در غیبت دیگر حجج الهی قرار داده بود. این حکمت نیز آشکار نخواهد شد، مگر با ظهور امام(عج). در شماره گذشته ضمن بیان این مطالب، به شیوه‌های بهره‌مندی از وجود مبارک امام در پس پرده غیبت نیز پرداختیم.

بقیه در ادامه

وجود مبارک ولیّ عصر (عج) در چشم دنیاطلبان که سر از عالم طبیعت بیرون نمی‌کنند و از پس ابر تعلقات دنیوی او را به نظاره می‌نشینند،غائب است؛ اما آنان که بر غبار هواهای نفسانی پا نهاده و به آسمان معنا سر کشیده‌اند،هر لحظه در حضور آن وجود شریف‌اند.

اشاره

بی‌تردید جهان هستی در انتظار سبزترین فصل خود است تا بشریتِ مانده در انتظار، در آخرالزمانِ زندگی، نیکوترین فرجام را برای زمینیان، همراه با عطر دل‌انگیز بهشت تجربه نماید.بلندای این اندیشه آن‌سان سر بر آسمان می‌ساید که سایه بر سر هر آیین و مکتبی انداخته، همگان را از خنکای خود بهره‌مند کرده است.در میان مکاتب و مذاهب، این تنها فرهنگ پویا و سترگ تشیع است که عالی‌ترین و کامل‌ترین تصویر را از آن ارائه نموده، جزئیات ‌آن انقلاب‌گر بزرگ و انتظار راستین را ارائه داده است؛ تصویری که خود به تنهایی فرهنگی است که هر فرد به فراخور ظریفیت علم و شناخت خود از آن بهره می‌برد.

بقیه در ادامه